ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดอกกระเจียว]

ด้วยความโง่
ฉันจึงเฝ้าบอกทุกคน
ว่าฉันไม่รู้

แต่ด้วยความที่รู้
ว่าพวกเขาโง่
มันทำให้ฉันรักพวกเขาในความรู้สึกนั้น

[ทอฝัน]

เธอติด ร. รอก่อน กลอนไม่หวาน
ไม่สำราญกานท์กร่อยคำร่อยหลอ
ออกอาการสั่นไหวคล้ายพะนอ
อ้อนลูกคอฉอเลาะเคาะกระดาน

ติดรอสอบตอบกลอนพอสอนไหว
ติดรอสอบรอบใจใคร่ขอผ่าน
ร.ที่ขึ้นยืนไว้ในบอร์ดกานท์
คือ ร. รักถักสาส์นหรือ (รอ) งานใจ

รอต่อไปใจเจ้าเฝ้ารอฝัน
ร.รักอันพันหลักกวักมานไหว
พี่ก็แย่แน่นอนอ่อนทรวงใน
ร.แก้กลอนคงได้ไม่ช้านาง..อิอิ

เรื่องรอเธอเก้อกว่านะสมร
โฉมบังอรซ่อนใจกับใครบ้าง
เลิกหว่านคำพร่ำพลอดหยอดชิมลาง
อ้อนใจบางอย่างพี่นี้ก่อนนะ..จ๊ะ...(พี่มะ'แปคนสวย)


อิอิ..ลืมกันหรือยังหนอนาง...

...ตั้งแต่เริ่มลิขิตก็ติดแล้ว
รอเป็นแถวแนวยาวหนาวเลยล่ะ
สัมผัสซ้ำย่ำยีขยี้ซะ
ครูท่านฉะเสียยับแสนอับอาย

...จึงวันนี้ขอวอนอ้อนคนสวย
คลายความหลงงงงวยช่วยขยาย
ซ้ำสัมผัสขัดจิตคิดวุ่นวาย
อธิบายแบบย่อ แก้ ร.ที...นะฮะคนสวย...!!!

..............บ่ ลืมเด้อ บ่ ลืม...//เจ้าดรีมคนเดิม

[masapaer]

เธอติด ร. รอก่อน กลอนไม่หวาน
ไม่สำราญกานท์กร่อยคำร่อยหลอ
ออกอาการสั่นไหวคล้ายพะนอ
อ้อนลูกคอฉอเลาะเคาะกระดาน

ติดรอสอบตอบกลอนพอสอนไหว
ติดรอสอบรอบใจใคร่ขอผ่าน
ร.ที่ขึ้นยืนไว้ในบอร์ดกานท์
คือ ร. รักถักสาส์นหรือ (รอ) งานใจ

รอต่อไปใจเจ้าเฝ้ารอฝัน
ร.รักอันพันหลักกวักมานไหว
พี่ก็แย่แน่นอนอ่อนทรวงใน
ร.แก้กลอนคงได้ไม่ช้านาง..อิอิ

เรื่องรอเธอเก้อกว่านะสมร
โฉมบังอรซ่อนใจกับใครบ้าง
เลิกหว่านคำพร่ำพลอดหยอดชิมลาง
อ้อนใจบางอย่างพี่นี้ก่อนนะ..จ๊ะ...(พี่มะ'แปคนสวย)


อิอิ..ลืมกันหรือยังหนอนาง...

...ตั้งแต่เริ่มลิขิตก็ติดแล้ว
รอเป็นแถวแนวยาวหนาวเลยล่ะ
สัมผัสซ้ำย่ำยีขยี้ซะ
ครูท่านฉะเสียยับแสนอับอาย

...จึงวันนี้ขอวอนอ้อนคนสวย
คลายความหลงงงงวยช่วยขยาย
ซ้ำสัมผัสขัดจิตคิดวุ่นวาย
อธิบายแบบย่อ แก้ ร.ที...นะฮะคนสวย...!!!

..............บ่ ลืมเด้อ บ่ ลืม...//เจ้าดรีมคนเดิม

จะให้สอนสัมผัสก็ขาดรู้
ด้วยคำครูสอนไว้หลายวิถี
แห่งงานกาพย์กลอนพจน์บทกวี
ก็มากมีพี่นี้สิไม่จำ   

คำมันซ้ำมันซากเลยชักท้อ
พจน์มันฝ่อบ่อยลืมไม่ดื่มด่ำ
เรียนสัมผัสขัดใจในบางคำ
ก็ยังขำทำไงใครช่วยเตือน 

ติดกับแง่ศัพท์ซ้ำช้ำบ่อยบ่อย
กลอนเลยกร่อยบ่อยมีที่ครูเฉือน
ซ้ำไม่พอ..ชิง ตัด สัมผัสเลือน
แถมมีเคลื่อนเลือนความนำบรรยาย 

เน้นสัมผัสชัดเสียงเรียงทุกหยาด
จนเราพลาดสัมผัสใจในความหมาย
สัมผัสใจให้บ่อยอย่าปล่อยดาย
ซ้ำมากมายได้บ่อยจึ่งค่อยดี   

ตรงนี้นะสั่งตรงลงสัมผัส
เอาชัดชัดตรงใจใกล้ใกล้พี่
ซ้ำบ่อยบ่อยซ้ำมาอย่าปรานี
สัมผัสใจซ้ำอีกทีลงที่เดิม..อิอิ 

นะจ๊ะ..คน..(ตกลงจะหล่อหรือสวยจ๊า! )


ปล.หลัง ๆ มา ชักมั่ว ครูทนไม่ได้หนีไปเลย!......   รีบกลับมานะคะ 

[ไพร พนาวัลย์]

วิชากลอนอ่อนใจใครเรียนจบ
บรรณพิภพซับซ้อนครูสอนสั่ง
ค่อยค่อยเรียนค่อยค่อยรู้ดูกำลัง
จะอยู่ยังยืนยงคงมียาม

ขอติด ร.อย่างนี้ไม่มีร้อน
ขอผันผ่อนนอนไข้แม้ใครข้าม
ของวยงงหลงภักดิ์รักนงราม
ขอติดตามถามไถ่อย่างไตร่ตรอง

ไม่ขอผ่าน งานกลอนจนนอนกลุ้ม
ไม่ขอคุม เคร่งครัดจนขัดข้อง
ไม่ขอยอม เลิกราจะมาลอง
ไม่ขอร้อง เรียนเล่นจะเป็นไร

จะติด ร. กี่วันไม่หวั่นหวาด
จะติด ร. กี่ชาติจึ่งอาจใช่
จะติด ร. กี่ครั้งมิฟัง ใคร
จะติด ร. ต่อไปเพราะใจปอง

วิชากลอนลึกล้ำดั่งน้ำไหล
สุดคลั่งไคล้ใจรักสลักร่อง
มิได้มาวันใดดั่งใจดอง
จะขอท่อง รอ รอ รอ รักเรา

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ทอฝัน]

อินดูแต๊ แม่อี่หนู คูบอกหื้อ
ผ่อล้อจื่อ คนปะเก่า เอาก้าฝัน
กุ้มเขียนกลอน อ่อนใจ๋ ไปวันวัน
เอิ้นป่า วกั๋น โวยโวย โจ้ยเจ้ากำ

ตั๋ว ร. เรือ เหนือล้านนา บ่าหมีใจ๊
ตึงไผไผ ใจ๊ ล. ลิง จิงปะจ๋ำ
บ่าหมี ร. ก่อม่วน จวนกิ๋นลำ
แกว่นเฮียนฮ่ำ แป๋งคูดควิด กั๋วติ๊ด ร.
...................................

เอ็นดูแท้ แม่หนู ครูบอกให้
ชื่ออะไร คนเก่า ชอบเล่าฝัน
บ่นเขียนกลอน อ่อนใจ ไปวันวัน
เก่งลือลั่น ติด ร. ขอช่วยที

ตัว ร.เรือ เหนือทุกที่ ไม่มีใช้
คำทั่วไป ใช้ ล.ลิง ชอบวิ่งหนี
ไม่มี ร. ก็สบาย ใจกายซี
แล้ววอรี่ อะไร ในคำกลอน

(ดาว 6 ดวง ไม่เชื่อติด ร.)

ร. รพีกาญจน์

...ก็ติดร.รพีช่วยชี้แนะ
วอนครูแกะขัดเกลาเล่าเรื่องสอน
ให้คำเมืองเฟื่องฟูในหมู่กลอน
เพื่อสะท้อนวิถีกวีชน

...กลในคำนำผลศิษย์ยลรู้
อยากจะอู้ตอบกลับกระชับผล
เกรงจะเพี้ยนคำพลาดขลาดเหลือทน
เพียงแค่ด้นคำด้านประสานมา

...คำถามหนึ่งซึ่งยากแต่อยากทราบ
จึงขอกราบโปรดตอบมอบคาถา
ทำอย่างไรไม่โศก(ใน)โลกมายา
จะตามรอยครูบาตั้งหน้าเดิน...

........อย่าให้ติดรอนานนะฮะครู...//เจ้าดรีม

[ทอฝัน]

ติด ร. เหมือนกัน..



 

๐ รักน้องส่ง ห้องสิบ จากทิพย์เกล้า
ช่างหล่อเหลาเหลือเกินพี่เขินขวย
หากได้อ่านข้อความโปรดอำนวย
ตอบรักด้วย จากพี่ สี่ทับสอง...๐


 

๐ โชคดีจังส่งได้ทันท้ายคาบ
อาจารย์คร้าบ!.เป็นไง ในบทนี้
อาจารย์ยิ้มตอบแย้ม แต้มพอมี  (แต้ม=คะแนน)
สัมผัสดี พอใช้แต่ให้ ร.

๐ ว้าว! เพราะอะไรหล่ะครับคุณครูครับ
ผมคำนับ ขอร้อง หมองแล้วหนอ
เธอลอกมา ไม่คิดควรติดรอ
กลอนนี้หนอ ครูสลัก ปักกับมือ!!!

(เมื่อ 10 ปีที่แล้วจำได้แม่นเชียว!...)
โอ้!!!พระเจ้าจอร์ด..บอดสนิท...

 

***เมฆา...***


ปล. โทษทีนะ ทอฝันช่วยไม่ได้ติด ร. อยู่เหมือนกัน อิอิ... 

...ต่างติดรอเหมือนกันขยันเขียน
ยลลีลาแห่งเซียนเพียรยึดถือ
เทพบุตรแห่งคำสมล่ำลือ
นามระบือเพลงกลอนกระฉ่อนเรือน

...มิช่วยน้องคลี่ปมคมปัญหา
อ้ายเมฆาคนนี้หรือพี่เพื่อน
ยามข้าศึกประชิดกลับบิดเบือน
ติดร.เลื่อนหลายปีแสนชีช้ำ

...งั้นขอถามความนิดสะกิดพี่
ทำอย่างไรจึงมีวลีร่ำ
เห็นพร่ำพรอดออดพจน์บทลำนำ
พี่จดจำอย่างไรจงได้พลี

...อิ่มอารมณ์บ่มเพาะช่างเหมาะสม
น้องนิยมประจำนำวีถี
ทั้งศัพท์สูงถ้อยพื้นรื่นฤดี
วานช่วยชี้ช่องเห็นเป็นพระคุณ...
........นะคะอ้าย...//ดรีม

[รพีกาญจน์]

...ก็ติดร.รพีช่วยชี้แนะ
วอนครูแกะขัดเกลาเล่าเรื่องสอน
ให้คำเมืองเฟื่องฟูในหมู่กลอน
เพื่อสะท้อนวิถีกวีชน

...กลในคำนำผลศิษย์ยลรู้
อยากจะอู้ตอบกลับกระชับผล
เกรงจะเพี้ยนคำพลาดขลาดเหลือทน
เพียงแค่ด้นคำด้านประสานมา

...คำถามหนึ่งซึ่งยากแต่อยากทราบ
จึงขอกราบโปรดตอบมอบคาถา
ทำอย่างไรไม่โศก(ใน)โลกมายา
จะตามรอยครูบาตั้งหน้าเดิน...

........อย่าให้ติดรอนานนะฮะครู...//เจ้าด�

มิใช่พ่อ หมอมด จรดคาถา
มิใช่ตู ครูบา กล้าเหาะเหิน
เพียงมนุษย์ ผุดผิน ย่ำดินเดิน
เพียงเพลิดเพลิน จิตจับ กับกานท์กลอน

เพียรถามหา ยาระงับ สรรพโศก
เหตุจากโรค กายผิด จิตหลอกหลอน
โรคทางกาย ภายนอก บอกไปนอน
หมอตัดตอน ไม่ตาย ก็หายเอง

โรคทางจินต์ วิญญาณ อาการหนัก
ว่าด้วยรัก เกลียดกลัว เป็นตัวเร่ง
มารจริต อิจฉากัน ไม่หวั่นเกรง
เที่ยวข่มเหง ปลิดปลง ได้ลงคอ

อภิรมย์ สมหวัง ชั่งแต่สุข
พลาดพลั้งทุกข์ โศกทรุด มนุษย์หนอ
ช่างไม่เลือก เปลือกแก่น แทนว่าพอ
ไม่มีขอ บนบาน กรานเทวา

สมมุติเป็น เช่นนี้ จะดีไหม
รักจากไป ช่างหัว ใช่ตัวข้า
ใครสรรเสริญ เยินยอ ส่อนินทา
ทำเซ่อซ่า หน้าหู่ ไม่รู้ไม่ชี้

ใครเกลียดโกรธ โทษทัณฑ์ เช่นนั้นนะ
ศิลปะ ชั้นยอด ถอดล่าหนี
เจริญธรรม นำร่าง สู่ทางดี
โศกไม่มี ศรีสุข ทุกวันคืน

รพีกาญจน์ 59

(ขอโทษครับ ติด ร.ร่วมงานวัด)

[ตะวันฉาย]

...เมื่อติด ร.วิชากลอนตอนอ่านเขียน
ยังแวะเวียน เทียวฝึกปรือ ถืออักษร
เพราะคำด้านห้วนพจน์เลยลดทอน
อย่าตัดรอนนเศร้าที่เฝ้ากานท์

...ด้วยคารมฃมฃื่นตื่นจากโศก
หวังกลอนโบกพัดลอยคอยประสาน
ลบอดีตเงาแผลที่แช่นาน
ให้เป็นทานสักบทก่อนจบคำ

...ครั้นติด ร.วิชาลืมยากเกินแก้
หวังรักแท้ยังติดบ่วงห้วงถลำ
รอเขาจาก ฝากแผลซอย เป็นรอยนำ
ให้ ร.จำฝังทรวงติดดวงใจ...

......อันติด ร.วิชารักใครพักสอน
เมื่อขาดตอน ใครเติมต่อ พอมีไหม
หรือเพียงพบเพื่อจากฝากอาลัย
เกิดแผลไหม้ให้กมลปนน้ำตา...

ปล...เกิดมาฉันเคยอกหักอยู่ 2 ครั้ง "ครั้งแล้ว" และ  "ครั้งเล่า" 

[ทอฝัน]

มาติด ร.วิชากลอนตอนสัมผัส
จะต้องคัดลงไว้ให้หลายเที่ยว
และตัว ร.ย่อได้หลายจริงเจียว
ผ่าน ร.เดียวคิดว่าน่าจะจำ

ร.ตัวเก่ารุ่นพี่มีทิ้งไว้
เพื่อจะได้กระตุ้นลุ้นควบกล้ำ
ฉันทลักษณ์ก็มีบทชี้นำ
แต่ละคำประสานสอบผ่านนา

จะ ร.แก้ ร.กัน ร.พันหลัก
จะ ร.รัก ร.วัน ร.ฝันหา
จะ ร.สอบ ร.เสริมเพิ่มเวลา
จึงรู้ว่า ร.ที่ได้ ร.ไม้เรียว.

อภัยด้วยหนอ ร.มาแซว

นพ

...คนติด ร.เรื่องกลอนย้อนมาสอบ
ไม่นับรอบรอยหลังฟังแล้วเสียว
หวังคำตอบพี่ดลพ้นไม้เรียว
น้องจึงเทียวมาท่องจนคล่องคำ

...จะ ร.รุก ร.เร้าจนเข้าถึง
จะรำพันรำพึงคะนึงพร่ำ
จะรอร้อยเรียงพจน์เพื่อจดจำ
วานชี้นำน้องโลดโปรดกรุณา...

..................//นู๋ดรีม

[สมนึก นพ]

ติด ร.กลอนย้อนหลังมาตั้งหลัก
ได้นั่งพักทบทวนล้วนปัญหา
ไม่สนใจใยดีที่เรียนมา
คอยผวาเพื่อนเราเขาอยู่ใด

นัดกันนะกับฉันยังหวั่นอยู่
คอยแอบดูเวลาวางว่างตอนไหน
มีเข้มงวดกวดสอนบ้านกลอนไทย
คงจะไม่จบง่ายหลายตัว ร.

ติด ร.แรกรอซ่อมพร้อมจะแก้
กลับยิ่งแย่ลงไปเป็นไงหนอ
ร.ตัวสองตามมานั่งหน้างอ
ว่าจะขอเลื่อนไปวันใหม่มี

เป็น ร.ซ่อม ร.เลื่อนเตือนทวงถาม
ร.ตัวสามมาจ่อเริ่มท้อนี่
ร.เร่งรัดนำส่งคงรู้ดี
ร.ตัวสี่รอลอกเพื่อนบอกมา

ร.ซ่อมเลื่อนเร่งรัดและ ร.ลอก
โดนเพื่อนหลอกให้ ร.รักฝากเต็มหนา
ร.รักในวัยเรียนเพี้ยนแล้วนา
ร.ตัวห้าสับสนกระวนวาย

ได้ห้า ร.แล้วฉันในวันนี้
จะเพิ่มมีไหมนะก่อนจะสาย
ร.ตัวหกยกไปอย่าใกล้กาย
รักสลาย ร.รักร้างห่างไกลเลย.

นพ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

" ร. รอ  ร.  รัก "

อัสดง  หลง ร.  รอใครหนึ่ง
ส่งกลอนซึ้ง  ถึงไหม  ใจใครนี้
ยังคง ร.  ต่อรัก  ปักฤดี
หวังเพียงพี่  มีอ่าน  ผ่านสายตา

หากพี่เมิน  เหินห่าง  ทางที่คิด
น้องคงติด  ร.รัก  จักโหยหา
ยังจะ ร.  ต่อไป  ทุกเวลา
รอพี่ยา  มาหา  ตั้งตารอ

พระอาทิตย์อัสดง

[กาญจนธโร]

ร.รักร้าย..ล.ล่อลวง

ระรมย์ร่าย เรียงรส เป็นบทถ้อย
ระรุ่มร้อย รื่นรัก ถักทอฝัน
ระเรื่อยริน ราดรด พจน์รำพัน
ระเริงรั้น รนรุก คลุกเคล้ากาย

หลงลมลิ้น โลมล่วง ให้ห่วงหา
หลุดลอยลา เลือนลาง ล้างสลาย
เลศหลักเลน เล่นล้อ พอเพื่อคลาย
เลิศละลาย ไหลหลั่ง พรั่งพรูตา

ริกริกร้าว รอนราน สะท้านไหว
ระร่ำไร รักเร่ สเน่หา
เรื้อรังรอย เริศเร้น เข่นคราวครา
ร้างแรมรา รึงรัด สัมผัสมาน

ลวดลายหลอก ลอกเล่ห์ จำเจซ้ำ
ลอยล่อยล้ำ ลำเลียง เพียงคำหวาน
ลวงละเลิง เหลิงล่อ ทรมาน
ละเลงลาน ลามล่อน กร่อนแดดวง

ร้ายรุนแรง แร่งริ้ว ผิวรักปริ
เริ่มเรียนริ รี่รู้ ประตูสรวง
ร่อนแรมรอน รังโรย ระโหยทรวง
รอมร่อร่วง ร่อแร่ แพ้พังภินท์

รอรักร้าย ร้ายรัก หนักจริงพ้อ
ลอลวงล่อ ล่อลวง บ่วงถวิล
รักร้ายรอ ลวงล่อ ระย่อจินต์
รอรักริน ลังลอง ยังปองรอ

ปภัสร์

๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๔

จะของกะติด ร.เรือ ล.ลิงเพียบ ซอยเจ้าบ่ได้ดอกเด้อ ทอฝันเอ้ยยย หุหุ!

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ติดเอ๋ยติด ร.
ติดต่อติดจนใจหม่นหมอง
ติดแล้วติดเลยไม่เคยมอง
ติดท้องติดคอติด ร.เรือ

ติดไปติดมาเสียท่าหมด
คิดพจน์ติดตายคล้าย ส.เสือ
ติดหนอติดฉุนติดจุนเจือ
ติดเผื่อติดเสริมเทอมหน้าเอย

บัณฑิตเมืองสิงห์

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~กลอนเกาหลี(มั้ง)~


ย่อนบ่เพียร เรียนต่ำ ซำหางอึ๊ง
เลยบ่ถึง บ่ป๊อง ส๊องบ่ซอด
แต่จั่งได๋ ใจนี้ บ่มีจอด
สิยังตอด ยังหม่น ซ่นฮอยเก่า

ข่อยติดร. ขออ้ายหมู่ หลูโตนซาด
แนวได๋ขาด ได๋ต่ำ บ่ซำเขา
ซอยข่อยแนม ซอยส่อง หม่องมันเน่า
ซอยข่อยเกลา ซอยตี๋ สิฮับฟัง

มื่อต่อไป สิฮาด ปาดทางแก๊น
แนวได๋แม๊น สิตื๊ม บ่ลืมหลัง
ผู้เว่าสู่ แม่นรู้น้อย ข่อยบ่ซัง
อยากติดบั้ง ถามโลด สิโปรดแผ่

Oo..แต่ยามนี้ ข่อยอุกอั๊ง ทั้งอุกเอ้า
ย่อนเรื่องเก่า เรื่องก่อน ต้อนติดแห
กลอนมันสุด ปานจกครก จกคันแท
ซอยข่อยแน๊ แม๊ใหญ่เอ๊ย..พ่อใหญ่เอ้ย!!

ยามอ่านกลอน ตอนได๋ บ่ได้ศัพท์
อย่ากินตับ หันหลัง หรือนั่งเสย
อย่าฟ่าวซัง นั่งเครียด ขี้เดียดเลย
เด้ออ้ายเอ๋ย น้องหล่า ถ่าข่อยแน๊

อีกปีหน้า ปีฮือ หรือปีตึ๊ง
ข่อยอาจถึง หม่องหวัง ยังบ่แพ้
อดเอาเด้อ บ่ไหว เอาไม้แง
ถ้าเจ้าแหย่ เจ้าสอด..ฮอดคักคัก!!


  งงอะสิ(ทำใจนะครับ)  ขอบคุณๆๆ





ข่อยคือ..บอม ซอง ดุ๊ก

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

ร. แล้วเด้อผี่น้อง กลอนกานท์มันกะแก่น
บ่แหม่นแนวหง่ายเว้า มันสิเข้าได้จั่งได๋
คำสัมผัสส่งให้ หม่วนซื่นจึงโฮแซว
แนวหว่าเฮาสู้เพียร เฮียนส่งเอาควมฮู้
สู้บ่ถอยจนพ้อ ทางแจ้งแสงที่หุ่ง
จั่งหมายมุ่งแก่แก้ ร. นั้นหย้อนหมั่นเพียร เด๋น้อ

=====

~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~

(ปล. ขอบคุณ คุณบอม ซอง ดุ๊ก ที่สร้างแรงบันดาลใจให้ครับ นี่ลืมไปตั้งนานแล้วนะครับเนี่ย กับผญา)

[ทอฝัน]

ด้วยความโง่
ฉันจึงเฝ้าบอกทุกคน
ว่าฉันไม่รู้

แต่ด้วยความที่รู้
ว่าพวกเขาโง่
มันทำให้ฉันรักพวกเขาในความรู้สึกนั้น.......พี่ชาย ดอกกระเจียว

............................................

ความโง่คืบคลาน
ฉันไม่เคยรู้
จึงยังจมอยู่ในโง่นั้น

แต่เมื่อได้รู้
ฉันจึงเห็นว่า
ช่างโง่กว่าแต่ก่อนนั้น

....ขอบพระคุณค่ะ...//น้องดรีม

[ทอฝัน]

...ฉันทลักษณ์อักษราภาษาศิลป์
จารกวินบินโบกสู่โลกใหม่…...(บอม)
สร้างรอยตนบนแปลกผิดแผกไป
สอบผ่านได้แค่คิดต้องติด ร. …….(ดรีม)

...เห็นกระต่ายส่ายหัวตัวดุ๊กดิ๊ก
ตาปริบปริบงอแงเหมือนแตหลอ…...(Azure)
หมายร่วมแซม แจมด้วย ช่วยแก้ ร.
แต่ทนท้อ ร. นั้นได้ คล้ายคล้ายกัน…...(ปุถุชน)

...ต้องเดินดุ่มมะงุมมะงาหลา
ด้วยปัญญาน้อยนิดจึ่งคิดหัน…...(บอม)
ที่เอื้อนเอ่ย เปรยเปรียบ อย่างเงียบงัน
มืออ่อนดั้น ด้นท้อ ค่อยต่อกานท์…...(ปุถุชน)

...ดั่งสวรรค์บรรยงส่งบัณฑิต
ให้นิมิตพาณีศรีประสาน…...(บอม)
ด้วยไม่อยากหงุดหงิดติด ร.นาน
จึงต้องวานเพื่อนพี่ช่วยชี้นำ…...(ดรีม)

...พี่คนใต้ คนเหนือ กลาง อิสาน
ภาษาบ้านพื้นถิ่นอยากยินพร่ำ…...(ดรีม)
บ่าหมี ร. ก่อม่วน จวนกิ๋นลำ
แกว่นเฮียนฮ่ำ แป๋งคูดควิด กั๋วติ๊ด ร…...(ครูรพี)

...ว้าว! เพราะอะไรหล่ะครับคุณครูครับ
ผมคำนับ ขอร้อง หมองแล้วหนอ…...(อ้ายเมฆา)
ร.ตัวสองตามมานั่งหน้างอ
ว่าจะขอเลื่อนไปวันใหม่มี…...(ท่านนพ)

...อัสดง  หลง ร.  รอใครหนึ่ง
ส่งกลอนซึ้ง  ถึงไหม  ใจใครนี้…...(อัสดง)
ถ้า ร.นั้นคือ”รัก”และภักดี
ส่งถูกที่แล้วน้องพี่ต้องการ…...(ดรีม)

...ลวดลายหลอก ลอกเล่ห์ จำเจซ้ำ
ลอยล่อยล้ำ ลำเลียง เพียงคำหวาน…...(ปภัสร์)
ร.ตัวแรกแทรกชิดติดดวงมาน
คิดว่าคงสอบผ่านแล้วงานนี้…...(ดรีม)

...ตัว ร.เรือ เหนือทุกที่ ไม่มีใช้
คำทั่วไป ใช้ ล.ลิง ชอบวิ่งหนี…...(ครูรพี)
เธอลำเลียงคำหวานผ่านฤดี
อย่าพึ่งลี้ลืมหลงก่อนส่งครู…...(ดรีม)

........ขอบพระคุณทุกท่านที่ช่วยดรีมแก้ ร.ค่ะ........//เจ้าดรีม

[ดอกกระเจียว]

คนเรามีสองอย่าง
คือรู้
และไม่รู้..ครับ

ถ้ารู้แล้ว
หรือชัดเจนแล้ว
แต่ในบางสิ่งบางอย่าง..เราก็ควรกันตัวเองไว้บ้าง
ว่า..เราเองก็ไม่รู้

[ดอกกระเจียว]

อ่านเล่มนี้หรือยังครับ