ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

เพราะว่ามีหัวใจจึงได้นิ่ง
มองทุกสิ่งจริงแท้สักแค่ไหน
มิด่วนตอบมอบรักภักดิ์ออกไป
เพราะต้องใช้เวลาคบหากัน

เธอเฝ้าครวญหวนซึ้งคะนึงหา
มีคุณค่ามากมายต่อใจฉัน
มิใช่ลิ่วปลิวผ่านตามวารวัน
แต่เพิ่มความเชื่อมั่นให้ฉันมี

เส้นทางเดินเกินหวังจะตั้งจุด
ว่าจะหยุดเดินจบพบสุขี
ขอเวลามั่นใจมากกว่านี้
คงถึงที่สิ้นสุดการหยุดเดิน

จงถนอมออมซึ้งให้ถึงแก่น
ก่อนรวมแผ่นเดียวไว้จะไม่เขิน
ปล่อยวันวารผ่านไปมิใช่เมิน
เพราะไม่อยากคิดเกินเพลินคิดไกล

คนอย่างฉันมั่นพอจึงก่อฐาน
มิชอบหว่านโปรยหล่นหลายคนใส่
แม้จะชอบอยู่บ้างมิวางใจ
จึงเก็บไว้ไม่แสดงให้เธอรู้

หากเข้าใจคนที่ดีสำนึก
คิดล้ำลึกหัวใจใช่หลบหลู่
ในสายตาของฉันหากหันดู
มีใครอยู่รู้ได้...จากสายตา

 

"กานต์ฑิตา"
๔ พฤษภาคม ๒๕๕๔

[ฉันเอง]

เหมือนดั่งม้า นอกสายตา เวลาแข่ง
วิ่งเร็วแรง  ต้องฝึกฝน  และค้นหา
ความสำเร็จ  ในชีวิต  ที่ติดมา
เหมือนดั่งม้า ต้องตรากตรำ  ให้จำทน

ฉันเป็นเหมือน  นอกสายตา  เกินมองเห็น
นอกประเด็น  เก็บมาคิด  ให้จิตสน
นอกสายตา  เกินจะเห็น  ว่าเป็นคน
ต้องฝึกฝน  อย่างไร  ให้เธอจำ

สวัสดีครับครูกานต์

ฉันเอง..

[tina]

หลังอ่านกลอน ก็นอนคิด จิตสะดุด
เหมือนโดนฉุด หลุดไหล ให้ถลำ
หรือเราเป็น เช่นคน ผจญกรรม
จึ่งได้ไร้ ให้ใครจำ ทำหมางเมิน

นอกสายตา หาไม่ ให้มองเห็น
หลุดกระเด็น นอกคอก ออกห่างเหิน
อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้คู่เดิน
จึงนั่งเพลิน บนเนินคาน มานานปี...
 
อย่าได้แคร์ คิดแง่ดี มีสนุก
นั่งปุ๊กลุ๊ก หรือคิดไร ก็ได้นี่
กระโดดเล่น เต้นบ้าง อย่างเสรี
ในสายตา ฉันคงมี เท่านี้เอง

มาทักทายคุณพี่Kanthitaค่ะ

 

[คันไถ]

หลังอ่านกลอน ก็นอนคิด จิตสะดุด
เหมือนโดนฉุด หลุดไหล ให้ถลำ
หรือเราเป็น เช่นคน ผจญกรรม
จึ่งได้ไร้ ให้ใครจำ ทำหมางเมิน

นอกสายตา หาไม่ ให้มองเห็น
หลุดกระเด็น นอกคอก ออกห่างเหิน
อยู่โดดเดี่ยว เดียวดาย ไร้คู่เดิน
จึงนั่งเพลิน บนเนินคาน มานานปี...
 
อย่าได้แคร์ คิดแง่ดี มีสนุก
นั่งปุ๊กลุ๊ก หรือคิดไร ก็ได้นี่
กระโดดเล่น เต้นบ้าง อย่างเสรี
ในสายตา ฉันคงมี เท่านี้เอง

มาทักทายคุณพี่Kanthitaค่ะ

 

อย่าพึ่งเหงา เศร้าใจ ในความคิด
ยังมีมิตร คิดไป ให้ถลำ
ไม่เพียงเธอ ที่เพ้อ ละเมอพร่ำ
ใช่บุญกรรม แต่งใจ ให้ไร้คู่

คนรอบข้าง หวังดี พร้อมเป็นมิตร
เพื่อนยังคิด ห่วงใย ให้เธอรู้
ผมก้อหนึ่ง ซึ้งรัก มักตามดู
อย่าได้ตู่ หรือเห็น เป็นจอมโจร

เธออยู่ไหน ห่วงใย ให้ตามหา
แต่แก้วตา มองเห็น เป็นกระโถน
เจอะทีไร ไหนพี่ นี้ต้องโดน
เฝ้าตะโกน ให้รอ ท้อใจจัง

[tina]

อย่าพึ่งเหงา เศร้าใจ ในความคิด
ยังมีมิตร คิดไป ให้ถลำ
ไม่เพียงเธอ ที่เพ้อ ละเมอพร่ำ
ใช่บุญกรรม แต่งใจ ให้ไร้คู่

คนรอบข้าง หวังดี พร้อมเป็นมิตร
เพื่อนยังคิด ห่วงใย ให้เธอรู้
ผมก้อหนึ่ง ซึ้งรัก มักตามดู
อย่าได้ตู่ หรือเห็น เป็นจอมโจร

เธออยู่ไหน ห่วงใย ให้ตามหา
แต่แก้วตา มองเห็น เป็นกระโถน
เจอะทีไร ไหนพี่ นี้ต้องโดน
เฝ้าตะโกน ให้รอ ท้อใจจัง
[/center]
[/quote]

สายตาสั้น พลันใจ ให้เห็นผิด
ปลายartist* จึ่งติดเปลี่ยน เพี้ยนพลาดพลั้ง
ได้ผันเป็น เช่นจอมโจร กระโถนนั่ง
คันไถยัง มีชื่อใหม่ ได้(อีก)เรื่อยเลย... คิดได้ไงนิคุณคันไถ

ไม่ได้คิด ติดใจ ไรจริงๆ
แค่เป็นหญิง ลิงทะโมน ซนเฉยๆ
แกล้งใครๆ ไปทั่ว อย่ากลัวเลย
เดี๋ยวก็เคย ชินได้ ไม่ถือความ...


แซวนิด แซวหน่อยน๊า อย่าคิดมาก ๆ กร๊าก ๆ 
 

ปล.ปลายartist คือ ปลายศิลป์ นะ (กลอนพาไป)

[my smile]

อ ย า ก เ ป็ น ห นึ่ ง..ใ น ส า ย ต า คู่ นั้ น
ทั้งที่รู้ว่ามัน..เป็นไปไม่ได้
เขามีอยู่แล้ว..คนของหัวใจ
ฉันเป็นใคร..รู้ตัวเองดี

แ ค่ ภ า พ ห นึ่ ง..ที่ ผ่ า น ส า ย ต า
คนที่เธอเดินผ่านไปมา..แถวนี้
คนในสายตาเธอ..คงรู้สึกดี
ก็..เธอไม่เคยหันมองใครสักวินาที...
นอกจาก..เขาเลย

[แป้งน้ำ]

อ ย า ก เ ป็ น ห นึ่ ง..ใ น ส า ย ต า คู่ นั้ น
ทั้งที่รู้ว่ามัน..เป็นไปไม่ได้
เขามีอยู่แล้ว..คนของหัวใจ
ฉันเป็นใคร..รู้ตัวเองดี

แ ค่ ภ า พ ห นึ่ ง..ที่ ผ่ า น ส า ย ต า
คนที่เธอเดินผ่านไปมา..แถวนี้
คนในสายตาเธอ..คงรู้สึกดี
ก็..เธอไม่เคยหันมองใครสักวินาที...
นอกจาก..เขาเลย

เธอเป็นส่วนหนึ่งของแววตา
อยากชวนเธอเข้ามา . . วิ่งเล่นในความห่วงหา . .. ได้ไหมเอ่ย?
รู้ไหม? ไม่เคยมีสักวินาทีเลย
ที่ผมละโอกาสมองเธอเหมือนเช่นที่เคย . .. แอบมองเมื่อวาน

. . . . . . . . .

แต่ผมคงเป็นแค่ฝุ่นละออง
ไร้ค่าเสียจนเธอมองผ่าน
พอละสายตาจากเธอ . . . ผมก็ต้องเจอความร้าวราน
อยู่กับหัวใจที่ไม่กล้าหาญ . .
ตอนเธอเดินผ่าน . .. ถึงเอาแต่หลบสายตา



. .. แทนตัวว่าผมแล้วรู้สึกแปลกๆแฮะ . .. 555+

[บ้านริมโขง]

เพราะว่ามีหัวใจจึงได้รู้
หนึ่งใครผู้เฝ้าฝันรำพันหา
สัมผัสได้แสนซึ้งตรึงอุรา
ส่งภาษาบอกไว้ใครคู่เคียง

แต่เห็นเธอเงียบหายคล้ายลืมแล้ว
ไร้วี่แววห่วงหาพาส่งเสียง
เคยเว้าวอนอ้อนคำพร่ำสำเนียง
เหลือแต่เพียงรอยหวังเคยหลั่งริน

หรือตามคนที่แน่แก่สายตา
ได้เลยลาไม่กลับลับถวิล
สร้างกังวลหม่นแท้แก่ยุพิน
เคยยลยินกลับเลือนเฉือนไมตรี

หันสายตาที่ว่างมาบ้างนะ
ทางนี่ล่ะที่คอยด้อยศักดิ์ศรี
เป็นเบื้องหลังยังรักและภักดี
ข้างหน้ามีแต่ลวง..ให้ทรวงตรม.

"บ้านริมโขง"

[golftod]

เหมือนสู้กันด้วยบนกลอนเลยอะ