ตำ น า น...แ ห่ ง จั น ทร า
น า น ม า แ ล้ ว
โลกนี้มีดวงจันทร์ 2 ดวง
ดวงหนึ่งเป็นชายและอีกดวงหนึ่งเป็นหญิง
ดวงจันทร์ทั้งสองดวงนี้เป็นคู่รักที่รักกันมาก
ในทุกค่ำคืน..ถ้ามองขึ้นไปบนท้องฟ้า
จะเห็นดวงจันทร์ทั้งสองดวงเคลียคลอคู่กันไม่ห่าง
แ ล้ ว วั น ห นึ่ ง
ดวงจันทร์สาวได้เกิดไปหลงไหลมนตราแห่งดวงอาทิตย์
จึงเผลอเลื่อนตัวตามห่างออกไปทีละน้อย..ทีละน้อย
และลับหายไปจากดวงจันทร์หนุ่มในที่สุด
ด้ ว ย ค ว า ม คิ ด ถึ ง
ดวงจันทร์หนุ่มก็ได้ออกตามหา
วันเวลาล่วงผ่านไป..คืนแล้วคืนแล้วเล่า
ก็ไร้แม้เงาของดวงจันทร์สาว
จักรวาลนี้ช่างแสนกว้างใหญ่ไพศาลเหลือเกิน
ดวงจันทร์หนุ่มจึงคิดและตัดสินใจ
“หากเรามัวแต่ตามหาอยู่ดวงเดียวอย่างนี้ คงไม่ได้เจอแน่ๆ”
จากนั้นก็ระเบิดตัวเอง แตกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยกระจายไปทั่วจักรวาล
เพื่อติดตามหาดวงจันทร์สาวผู้เป็นที่รัก
เ มื่ อ วั น เ ว ล า ผ่ า น ไป
ดวงจันทร์สาวได้ประจักษ์ความจริงว่า
แสงสดใสเจิดจ้าจากดวงอาทิตย์ผู้ยิ่งใหญ่นั้น
มิได้มอบความอบอุ่นให้แก่เธอเพียงผู้เดียว
หากแต่...สาดส่องไปยังที่ต่างๆ และดวงดาวอีกนับร้อยนับพัน
ดวงจันทร์สาวจึงหวนกลับมาหาดวงจันทร์หนุ่มอีกครั้ง
แ ต่ ก็ ส า ย ไ ป
แม้จะตามหาไปทั่วทุกหนทุกแห่ง
ก็ไม่พบพานแม้เงาของดวงจันทร์หนุ่ม
จากนั้นดวงจันทร์สาวได้รู้เรื่องราวระหว่างที่เธอหลงทางทิ้งห่างไป
และรู้ว่า...ไม่มีวันที่จะได้พบดวงจันทร์หนุ่มอีกแล้ว
จึงได้แต่ร่ำไห้โศกเศร้าและเสียใจ
ด ว ง จั น ท ร์..ส า ว
เมื่อในยามค่ำคืนมาถึง
จึงเหลือเพียงดวงจันทร์สาวผู้แสนเดียวดาย
ที่...ในทุกๆ คืน จะพยายามเปล่งแสงสีนวลเจิดจ้า
เพียงเพื่อหวังส่องไปให้ถึงดวงจันทร์จันทร์หนุ่ม
แต่พอนานวัน..ด้วยความอ่อนล้า
แสงสีนวลผ่องก็ค่อยๆ สลัวจางลงจนมืดมิดหายไป
เพื่อรอ..ที่จะกลับมาเปล่งแสงในคืนใหม่
ด ว ง จั น ท ร์..ห นุ่ ม
ประกายจากเศษเสี้ยวที่แตกสลายของดวงจันทร์หนุ่ม
กระจัดกระจายกลายเป็นดาวดวงเล็กดวงน้อยไปทั่วผืนฟ้า
ในทุกค่ำคืน..ก็พยายามเปล่งแสงที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดนั้น
ส่งไปให้ถึงจันทร์สาวผู้เป็นที่รัก
ฟ า ก ฟ้ า ย า ม ร าต รี
ในคืนใดที่มองเห็นดวงจันทร์ดวงกลมโตทอรัศมีไปไกลสุดนภา
คืนนั้น..ก็ไม่อาจมองเห็นดาวดวงน้อยกระจิดริดได้
แต่หากคืนใดที่ท้องฟ้ามืดมิด..ไร้แสงแห่งดวงจันทร์
ท้องฟ้ากลับมองดูสวยงามราวในฝัน
ที่ถูกแต่งแต้มไปด้วยแสงระยิบระยับพร่างพราวจากแสงแห่งดวงดาว
จั น ท ร า แ ล ะ ด า ร า ร า ย
แม้ต่างจะพยายามเปล่งแสงทอประกายเพื่อไปให้ถึงผู้เป็นที่รักสักเท่าใด
แต่ทั้งสองก็ไม่อาจพานพบกันได้อีก...ตลอดกาล
รัตติกาล
**ตำนานนี้อ่านพบได้จากเวปทั่วไป
แต่รัตติกาลได้รับจากฟอร์เวิร์ดเมล เลยนำมาเรียบเรียงและเขียนใหม่ เศร้าจังนะคะ 
