ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

แม้หลายชื่อถือไว้เพียงใจหนึ่ง
ที่ซาบซึ้งเลอค่ามากกว่าเพื่อน
อยู่แห่งไหนใจจำคอยย้ำเตือน
ก็เสมือนอยู่ใกล้หัวใจกัน

ผีพม่าอย่ายุ่งมุ่งให้แยก
เห็นเขาแตกท่านเปรมด์เกษมสัน
ระวังตัวให้ดีมีสักวัน
จะจับท่านแล้วเจี๋ยนให้เจียนตาย....(โทษเด้อ)

โอ้น้องเอ๋ยทอฝันมั่นฟังพี่
ว่ารักมีชื่นจิตมิคิดหน่าย
อย่าไปฟังพรายม่านพล่านบรรยาย
ใจมุ่งหมายรักแท้เป็นแน่นอน...

[พรายม่าน]

แล้วก็ปล่อยง่อยเปลี้ยเสียรังวัด
หลงคำคัดดัดมวยให้สวยสะ
เหมือนยอมแพ้แต่ปากอยากชนะ
สระอะผงะอุบกรุบกรับคำ

ขอฉากก่อนนอนดูอยู่ห่างห่าง
ดูอาวุธเซียนวางอย่างขำขำ
เผื่อมีเพลงบรรเลงใหม่ให้จดจำ
เป็นเพลงคำล้ำคมให้สมนัด

พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๔.๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

อยู่ห่างห่างอย่างขำขำอย่าทำวุ่น
เชิญพ่อคุณว่าความตามถนัด
จะหยั่งชั้นเชิงท่าสารพัด
ก็จงจัดเอาตามความจำนง

ผู้ท้าชิงชิ่งไปเสียไกลแล้ว
ยินเสียงแว่วคนงามตามท้าส่ง
ก็ยังขอรอสู้อยู่มั่นคง
เพื่อดำรงศักดิ์กวีศรีมนุษย์......(ลงได้ไง)

[masapaer]

กลับไม่ได้ไปไม่ถึงพึงช้าก่อน
จะลงกลอนซ่อนคมล้มสะดุด
เล่นมาเฮลงคำทำเป็นชุด
แทบอยากมุดดินหายอายม้วนไป

เค้นคอแข็งเต่งกลอนหลอนผวา
เค้นภาษาค้นแนวแจวมาใส่
สำลักคำตามทึ้งจึงหนีไว
ช่างทำได้ใจฉันหวั่นระทึก

 

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ก็เพียงแค่คำตายใช่หมายโกรธ
ใช่ถือผิดคิดโทษเหมือนโดดตึก
ไฉนน้องกลับเห็นประเด็นลึก
ช่างคิดนึกไปได้เสียไกลลิบ

จนตกอกตกใจกันไปทั่ว
นั่งหน้าคอมยอมคั่วมั่วกินดิบ
ไม่ถึงขั้นคอขาดบาดเลือดซิบ
ตาขยิบมือขยับใช่ปรับแพ้....

[พรายม่าน]

เพลงดาบเทพเสพกสิณกระบิลทัพ
ไม่ควรรับตับวัดถนัดแน่
ก็เก้งก้างห่างกลุ้มรุมเป็นแพ
เพราะลุ่มลึกเลยแค่ สะกิดเครา

ต้องถอยพลางห่างวงลงมาหน่อย
ปรับกระบวนข่วนต่อยตามรอยเขา
ให้สมดาบอาบไสวผู้ไร้เงา
ตวัดสันบั่นเบาเบา พอเอามึน

พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๔.๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ดาบกระบี่มีตาก็หาไม่
ร่ายรำในท่วงท่าพาของขึ้น
ด้วยเพลงยอดวรยุทธสุดบึกบึน
ประกอบกึ๋นเฉียบแหลมแซมปัญญา

ปากว่าถอยชะหนอยแน่แต่วางหมาก
ท่าสุดท้ายนั้นถากเอาหัวข้า
ล่อเสียมึนตาลายหงายหลังมา
เพียงรับท่ากระบี่นี้แทบมีทรุด....

[พรายม่าน]

แค่เพลงขัดแก้ข้องมาลองขั้น
ก็แม่นางทอฝันมาพลันหยุด
เห็นรอเก้อเพ้อหนักกับรักคุด
เดี๋ยวเส้นยึดอึดอุด กระอ่วนอาย

ก็รำพลางกลางวงลงไปก่อน
รอแม่นิ่มพิมพ์ภมร รอนกระหาย
แค่ประลองซร้องสนับประดับกราย
ก่อนจะร่ายเพลงรื่นให้ชื่นมวล

พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๔.๕๔

[มะเขียบ]

Thanks: ฝากรูป

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

แล้วเจ้าตัวไปไหนจึงหายหน้า
ไยไม่มารับรบให้ครบถ้วน
ปล่อยผู้คอยหม่นหมองนั่งร้องครวญ
ร่ายกระบวนท่าแป้วกินแห้วไป

ผิดครั้งนี้มีทัณฑ์มหันต์นัก
ศึกชิงรักหักรบไม่สบใส
แม้นคร่าตัวได้มาในคราใด
ต้องลงโทษทัณฑ์ให้สมใจจินต์

[พรายม่าน]

เชิญมะเขียบเปรียบไปได้ไหมเล่า
อุตส่าห์รอ-สระ-เอา เขย่าหิน
เดี๋ยวจะหาว่ากระบี่เที่ยวตีกิน
แค่หยิบดินปลิ้นปล้องอยู่สองคน

ก็เทียบท้าล่าหมดทศทิศ
รอแต่นามงามพิศ จะติดหม่น
ถึงคำผวนห้วนวจีไม่มีมนตร์
แต่ใจเฉียบมะเขียบข้น คู่คนคัด

พรายม่าน
สันทราย
๐๑.๐๔.๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ซึ่งพรายม่านว่ามาท่าจะใช่
ถ้าขืนรอต่อไปไม่ถนัด
อินเตอร์เน็ตก็จะหมดปรากฎชัด
คงต้องผลัดเรื่องรอวันต่อไป

จะไปอาบน้ำนอนตอนค่ำๆ
เจ็บก็จำเก้อก็ทนบ่นไฉน
ดูทีวีดีกว่ารอท่าใคร
อ่านนิยายกำลังภายในให้เพลิดเพลิน...

[ทอฝัน]

...ฮ่าฮ่าฮ่าไม่แน่จริงทิ้งกระทู้
น้องแอบดูหลังม่านรอขานไข
อนิจจารอยทางระหว่างใจ
ต้องขาดวิ่นสิ้นใยหรือไรกัน

...สายลมรอนตอนบ่ายระบายเหงา
หวังเพียงเงาคนเคยเอ่ยคำสรร
เพียงวลีรินรื่นฟื้นสัมพันธ์
ยินเสียงง้อจากทอฝันโปรดหันมา...นะจ๊ะ นะจ๊ะ...!!!

[เอ๊พ]

                ยินเสียงง้อจากทอฝันโปรดหันมา...นะจ๊ะ นะจ๊ะ...!!!

ตั้งวันแรกเห็นสนุกมาคึกคัก               แป๊ปเดียวพักทู้หล่นหายผงะ
ตามรอยแซวยิ้มสรวลไม่ลดละ           ทิ้งระยะหรือไร ไม่มาเติม

ฝั้นเชือกผูกเกลียวคล้องเป็นวงบ่วง    หมุนแล้วควงเหวี่ยงลงตรงหมุดเสริม
ดึงกระทู้ขึ้นตั้งไว้อย่างเดิม                ให้เพื่อนเริ่มแปะกลอนล้อเล่นกัน

พี่'วันสุด'ไหงไปไม่หวนกลับ              กระทู้หล่นตาลับไม่เห็นหัน
หรือมัวงอนคู่แท้ต่อกลอนมัน              หญิงจ้ะจ๋าเท่านั้น จึงได้ใจ

ผมน้องใหม่เข้ามาเห็นขำขำ              อยากจะอำแลกด้วยเป็นไฉน
ระดับเทพเทวาเขียนอย่างไร             แป๊บเดียวไซร้ คงเหาะ กลับวิมาน

ไม่เหลือซักตน!!

[พรายม่าน]

พ่อลิงเอ็พเหน็บให้มิใช่น้อย
“วันสุดท้าย”หายจ้อยอ่อยสาวผ่าน
ทิ้งกระทู้ ลู่ไปไม่ทำงาน
หัวเราะร่าหน้าบาน ทุกบอร์ดเบียฬ

เดี๋ยวก็ลงอีกแล้วกระทู้ล่อ
วางกับบ่อล้อกู่ครูเกษียณ
ทู้กระเทยทรมานทู้หวานเอียน
ปล่อยแขกงงก๊งเจียน เจ้าบ้านจร

พรายม่าน
สันทราย
๐๕.๐๔.๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

พักเรื่องกานท์  อ่านนิยาย  ให้หายเหนื่อย
หยุดเรื่อยๆ  เรื่อยไป  ไม่มีถอน
เขียนใบลา  หยุดงาน  กับบ้านกลอน
จะไปนอน  อ่านนิยาย  สบายใจ

ม่านอย่างเพิ่ง  กวนใจ  ได้ไหมเล่า
ขอหยุดเข้า(เว็บ) ซักเดือน  ค่อยเตือนใหม่
แต่ตอนนี้  ไม่ว่าง   ใช่ร้างไกล
ก็นิยาย  กำลังภายใน  มันมันส์ดี...

             

[ทอฝัน]

กำลังหาคู่แท้ไว้แต่งกลอน
แต่ขอบอกกันไว้ก่อนไม่ต้องการคนเก่ง
เอาแบบง่ายๆสบายๆแบบกันเองๆ
คนไหนรู้ตัวว่าเก่งช่วยไปให้ไกลๆ

ก็คนมันไม่ค่อยจะได้เรื่อง
แต่งกลอนมันสิ้นเปลืองเวลานะรู้ไหม
แต่งกับคนเก่งๆมันเซ็งจะตายไป
ขอบอกให้รู้เอาไว้ว่ารับเฉพาะมือชั้นธรรมดา

กติกาไม่มีอะไรมาก
คงไม่ลำบากในการรักษา
แค่สัมผัสระหว่างบทในตอนที่รจนา
ใครไม่มีจะถูกข้าลบนะเออ

คำสุดท้ายลงว่ายังไง
ก็จงรับช่วงต่อไปอย่าให้เก้อ
ใครโพสต์มั่วระวังตัวจะต้องเจอ
เพราะฉะนั้นจึงห้ามเผลอเวลาจะต่อกลอน

จะใช้สิทธิ์ในความเป็นเจ้าของโพสต์
คนไหนทำผิดกฎต้องลบก่อน
นี่คือกติกาที่แน่นอน
จึงอยากเตือนเอาไว้ก่อนว่าคิดให้ดี....

๐ LEVEL 0 รุ่นคา ขั้นทารก
ให้งันงก อกสั่น จนขวัญหนี
จะมาขอ ต่อกลอน อ้อนวจี
อาจบางที พี่ท่าน จะพาลเอา

๐ เรื่องกลอนกานท์ สานแต่ง ใช่แข่งขัน
เพียงสนุก สุขสันต์ ในวันเหงา
ไยกำหนด กฏมา หรือว่าเมา
กีดกันไว้ ไยเล่า ไม่เข้าใจ

๐ ท่านตรากฏ บทห้าม เหมือนหยามหลู่
เหล่าชั้นครู รู้หลัก ท่านผลักไส
"แต่งกับคนเก่งๆมันเซ็งจะตายไป
ขอบอกให้รู้เอาไว้ว่ารับเฉพาะมือชั้นธรรมดา"

๐ หรือบ้านกลอน ตอนนี้ มีแบ่งขั้ว
หากพวกตัว มั่วไป ข้าไม่ว่า
พวกเอ็งเก่ง เอ็งไป ให้ไกลตา
รจนา มาถาม ตอบความที

ฟีย่าไม่มีเจตนาอื่นใดทั้งสิ้น เพียงสงสัยในเนื้อหาของกลอน จึงขอสอบถามมาเท่านั้นเอง...

...อย่าเทียวถาม...ความข้อง...น้องฟีย่า
อย่าหาญกล้า...ฝ่าคิด...เดี๋ยวผิดผี
เราต่างรู้...ใครจัญไร...ใครอัปปรีย์
ใช้วิธี...ละม่อม...ค่อยอ้อมไป

...ศิลปะ...หลอมรวม...ร่วมบ่งชี้
ใช่ส้วมขี้...ปวดจัด...แล้วอัดใส่
ทุกสิ่งล้วน...ประมวลภาพ...ซึมซาบใจ
ประทับไว้...ในรอยพจน์...รจนา

...ต่อเมื่อกาล...ผ่านเคลื่อน...เยือนมาพบ
ได้ประสบ...ถ้อยคำ...อันต่ำค่า
สำนึกแห่ง...กวิน...สิ้นราคา
จึงน้ำตา...ไหลย้อน...เข้าซ่อนใน...

................//ก็ ทอฝัน
....กลอนตลกฮาเฮน้าาา อ่านให้ขำนะครับ...!!!

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

กำลังหาคู่แท้ไว้แต่งกลอน
แต่ขอบอกกันไว้ก่อนไม่ต้องการคนเก่ง
เอาแบบง่ายๆสบายๆแบบกันเองๆ
คนไหนรู้ตัวว่าเก่งช่วยไปให้ไกลๆ

ก็คนมันไม่ค่อยจะได้เรื่อง
แต่งกลอนมันสิ้นเปลืองเวลานะรู้ไหม
แต่งกับคนเก่งๆมันเซ็งจะตายไป
ขอบอกให้รู้เอาไว้ว่ารับเฉพาะมือชั้นธรรมดา

กติกาไม่มีอะไรมาก
คงไม่ลำบากในการรักษา
แค่สัมผัสระหว่างบทในตอนที่รจนา
ใครไม่มีจะถูกข้าลบนะเออ

คำสุดท้ายลงว่ายังไง
ก็จงรับช่วงต่อไปอย่าให้เก้อ
ใครโพสต์มั่วระวังตัวจะต้องเจอ
เพราะฉะนั้นจึงห้ามเผลอเวลาจะต่อกลอน

จะใช้สิทธิ์ในความเป็นเจ้าของโพสต์
คนไหนทำผิดกฎต้องลบก่อน
นี่คือกติกาที่แน่นอน
จึงอยากเตือนเอาไว้ก่อนว่าคิดให้ดี....

๐ LEVEL 0 รุ่นคา ขั้นทารก
ให้งันงก อกสั่น จนขวัญหนี
จะมาขอ ต่อกลอน อ้อนวจี
อาจบางที พี่ท่าน จะพาลเอา

๐ เรื่องกลอนกานท์ สานแต่ง ใช่แข่งขัน
เพียงสนุก สุขสันต์ ในวันเหงา
ไยกำหนด กฏมา หรือว่าเมา
กีดกันไว้ ไยเล่า ไม่เข้าใจ

๐ ท่านตรากฏ บทห้าม เหมือนหยามหลู่
เหล่าชั้นครู รู้หลัก ท่านผลักไส
"แต่งกับคนเก่งๆมันเซ็งจะตายไป
ขอบอกให้รู้เอาไว้ว่ารับเฉพาะมือชั้นธรรมดา"

๐ หรือบ้านกลอน ตอนนี้ มีแบ่งขั้ว
หากพวกตัว มั่วไป ข้าไม่ว่า
พวกเอ็งเก่ง เอ็งไป ให้ไกลตา
รจนา มาถาม ตอบความที

ฟีย่าไม่มีเจตนาอื่นใดทั้งสิ้น เพียงสงสัยในเนื้อหาของกลอน จึงขอสอบถามมาเท่านั้นเอง...

ที่ตรากฎบทความห้ามคนเก่ง
ใช่อวดเบ่งเน้นหนักเรื่องศักดิ์ศรี
ใช่หยามหลู่ครูสุนทรบวรกวี
เพียงแต่ว่าข้านี้มันท้อใจ

แต่งกับคนเก่งนักก็หนักหนา
ข้าเมื่อยล้าสิ้นแรงแต่งไม่ไหว
ท่านรัดกุมรอบคอบให้ตอบไง
จึงรับไว้ฝีมือชั้นขั้นธรรมดา

ใช่รังเกียจเดียจฉันท์ท่านเทพเซียน
หรือคิดว่ายหน่ายเวียนเกิดเอียนหน้า
ใช่ผลักใสใครหนอ ข้าขอขมา
ถ้อยวาจา อาจผิดไป อภัยกัน

ก็ไม่ได้คิดแบ่งขั้วอะไร
แค่หาคนแต่งกลอนคู่ใจก็เท่านั้น
เอาแค่ฝีมือพอๆกัน
เพียงแค่แก้เหงาไปวันๆเท่านั้นพอ

หากว่าพูดคำใดไม่เข้าหู
ท่านวิญญูผู้ฉลาดเปรื่องปราดหนอ
จงอภัย  แก่ข้า  คนบ้าบอ
ใช่คิดแยก ให้แตกคอ สามัคคี....ฯ