๐กาเลนะ ธัมมะสากัจฉา๐
(สนทนาธรรมตามโอกาส)
รู้เรื่องที่จะพูด พูดได้ไพเราะ พูดแต่ความจริง พูดด้วยเมตตา
อันพูดจา ว่าจริง สิ่งไพเราะ
ที่ไม่เหมาะ คุยโต อ้างโอ้อวด
ยามสงสัย ไต่ถาม อย่าพล่ามพรวด
ลงลึกตรวจ สอบดู คงรู้นัย
๐อะโสกัง๐
(มีใจไม่โศกเศร้า)
ความโศกเศร้าที่เกิดจากความรัก ความใคร่ ความไม่เที่ยง
ไม่ยึดมั่น ความเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์
เมื่อพลัดพราก จากรัก หนักชีวิต
สงบจิต ที่หมอง ครองความใคร่
อันสังขาร วารเวียน หมุนเปลี่ยนไป
อย่าเสียใจ โศกเศร้า เฝ้าประคอง
๐อะริยะสัจจานะทัสสะนะ๐
(เห็นอริยสัจสี่)
ข้อปฏิบัติดับเหตุแห่งทุกข์กายและใจ
ควรรู้เห็น เช่นสี่ ที่เที่ยงแท้
มิผันแปร ทุกขะ สมุทัยสอง
นิโรธดับ ขับมรรค์ ตามครรลอง
มูลเหง้าของ ตัณหา บถถาจร
๐วิระชัง๐
(มีใจบริสุทธิ์)
ใจที่ดีงามย่อมสุกใส มีอิสระเสรี เปี่ยมด้วยศักยภาพ
หมดราคะ โทสะวาย หายโมหะ
ในจิตตะ สุโข สโมสร
เพียรเพ่งพิศ ลิดราก กากนิวรณ์
นิรันดร สู่ทิพย์ นิพพานัง
.............................
ทุกขัง อะนิจจัง อะนัตตา
อะภิวา พุทธะ อะระหัง
สุปะฏิปันนะ สะระณัง
ถึงต้นชัง ปลายรัก จักขอบคุณ
