ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

เหมือนไม่เคย

ความรู้สึกนึกรักในครั้งแรก
มันช่างแปลกในจิตคิดหวลหา
เฝ้าคิดถึงคนึงน้องผ่องโสภา
สุขอุราหาใดเทียบมาเปรียบเปรย

ความรู้สึกหมดไปในครานั้น
พร้อมกับวันเวลาผันผ่านเฉย
ไม่รู้สึกนึกรักใครที่ไหนเลย
หัวใจเผยรสรักให้ด้านชา

อยากรู้สึกรักแรกอยากได้รส
เข้ามากดหัวใจฝันใฝ่หา
อยากจะเจอคนดีมีรักพา
ที่ดวงตาบอกว่ารักภักดิ์ดีกัน


ฉันเอง..

[กาแฟดำ]

Thai Coment

ความรู้สึกลึกลับคับข้องจิต
ใจวิปริตปรวนแปรเกินแก้ไข
มันเร้ารุ่มแรงร้อนดั่งฟอนไฟ
นี่ใช่ไหมรักแรกที่แทรกทรวง

อีกสักครั้งมีไหมให้รู้สึก
อีกระลึกอารมณ์ที่เลยล่วง
หรือสุดท้ายหายลับไปกับทรวง
ที่ติดบ่วงความเหงาไร้เงาใคร

[ดิษฐา]

เหมือนไม่เคย

ความรู้สึกนึกรักในครั้งแรก
มันช่างแปลกในจิตคิดหวลหา
เฝ้าคิดถึงคนึงน้องผ่องโสภา
สุขอุราหาใดเทียบมาเปรียบเปรย

ความรู้สึกหมดไปในครานั้น
พร้อมกับวันเวลาผันผ่านเฉย
ไม่รู้สึกนึกรักใครที่ไหนเลย
หัวใจเผยรสรักให้ด้านชา

อยากรู้สึกรักแรกอยากได้รส
เข้ามากดหัวใจฝันใฝ่หา
อยากจะเจอคนดีมีรักพา
ที่ดวงตาบอกว่ารักภักดิ์ดีกัน


ฉันเอง..

ความรู้สึกลึกหยั่ง ยังรู้สึก
ใจเต้นตึกโครมครามเหมือนยามฝัน
คิดตรึกตรองลองหา สารพัน
ไยป่วนปั่นสั่นไหว เกินใจทน

ยังเอียงแนบแอบซ่อน เหมือนตอนนั้น
ผ่านเดือนวันผันผ่าน ร้อยกาลหน
ทำได้เพียงเลี่ยงหลบ ซบใจตน
ค่าเพียงคนหนหลัง จึงยั้งตัว



 

[ฉันเอง]

ความรู้สึกลึกหยั่ง ยังรู้สึก
ใจเต้นตึกโครมครามเหมือนยามฝัน
คิดตรึกตรองลองหา สารพัน
ไยป่วนปั่นสั่นไหว เกินใจทน

ยังเอียงแนบแอบซ่อน เหมือนตอนนั้น
ผ่านเดือนวันผันผ่าน ร้อยกาลหน
ทำได้เพียงเลี่ยงหลบ ซบใจตน
ค่าเพียงคนหนหลัง จึงยั้งตัว
ข้อความโดย: ดิษฐา



ความรู้สึกนึกรักเฝ้าทักอยู่
เหมือนหยั่งรู้ในใจให้สลัว
ยามฟ้าสางส่องใจอย่าได้กลัว
ความมืดมัวหายไปได้ใจมา

อาจเป็นใครคนหนึ่งซึ่งเดินผ่าน
อาจเป็นคนใกล้บ้านไม่เคยหา
อาจเป็นคนที่ทำงานคั่นเวลา
อาจเป็นคนที่เฝ้าหาเธอเช่นกัน

ฉันเอง..

[ไพร พนาวัลย์]

มันน่าเขกกบาลตัวเองนัก
หยั่งกะไม่เคยรักเลยสักหน
เพียงได้พูดได้จากับหน้ามน
แหม หัวใจตกหล่นดั่งคนเมา

ทำหยั่งกะละอ่อนถูกสอนรัก
ทำอึกอักสักโป๊กโขกกับเสา
ทำเหมือนคนไม่เคยเลยหนอเรา
ทำเป็นเหงาทำเป็นหงอยบ่อยเกินไป

อยากจะหนีให้ไกลไปสุดโลก
ทำเป็นโศรกทำเป็นเศร้าเข้าไปได้
อยากจะวิ่งโดดตึกนึกน้อยใจ
กลัวว่าใครไม่เห็นเป็นตายฟรี

ขอยอมแล้วเจ้าข้าอย่าใจร้าย
ยังไม่อยากเดียวดายอายอยู่นี่
สงสารเถิดสงสารชายไว้ชีวี
อย่าให้มีผิดหวังอีกครั้งเลย

 

"ปรางค์  สามยอด"

[ไม่รู้ใจ]

เจ็บช้ำนัก รักไย ทำให้เจ็บ
ให้หนาวเหน็บ เก็บฝืน เธอยื่นให้
ใครกันโหด อำมหิต ผิดที่ใคร
พอแล้วใจ ที่ตอกย้ำ ก็ช้ำพอ

เพราะอะไร เธอเปลี่ยน เวียนไปเพราะ
ขอคำเหมาะ อธิบาย หมายอยากขอ
รออยู่นะ เหตุใด ให้แต่รอ
เพียงตัดพ้อ สั่งลา มาแค่เพียง

รักเพราะวอน อ้อนออก บอกว่ารัก
เสียงทายทัก ยลยิน มิสิ้นเสียง
เคียงคู่อยู่ ไกลใกล้ ได้ข้างเคียง
เคยมองเมียง รู้ใจ เหมือนไม่เคย

ไม่รู้ใจ

(แต่งเสร็จ ต้องกิน พารา 2 เม็ด)

ปล. ขอบคุณ น้องชายที่น่ารัก และใจดีมาช่วยชี้แนะ และ แก้ไขบทกลอนให้ นะคะ

[ฉันเอง]

เจ็บช้ำนัก ไยจึง พึงทำเจ็บ
ให้หนาวเหน็บ เกินสู้ อยู่ทนให้
ใครหนอช่าง โหดเกิน เมินกว่าใคร
พอแล้วใจ รักนี้ มีไม่พอ

เพราะอะไร เธอเปลี่ยน เวียนไปเพราะ
ขอคำเหมาะ อธิบาย หมายอยากขอ
รออยู่นะ เหุตใด ให้แต่รอ
เพียงตัดพ้อ สั่งลา มาแค่เพียง

รักเพราะวอน อ้อนออก บอกว่ารัก
เสียงทายทัก ยลยิน มิสิ้นเสียง
เคียงคู่อยู่ ไกลใกล้ ได้ข้างเคียง
เคยมองเมียง รู้ใจ เหมือนไม่เคย

ไม่รู้ใจ

(แต่งเสร็จ ต้องกิน พารา 2 เม็ด)

ให้หนาวรักหนักอุราเกินกว่าให้
เผยหัวใจให้เห็นเนื้อเย็นเผย
เลยรักร้าวเข้าสู่ความละเลย
รักรำเพยเผยมาหาได้รัก

สุดระทมข่มขืนให้ฝืนสุด
ภักดิ์เพียงนุชรจนาพาใจภักดิ์
หนักเพียงคำพร่ำไปใจช้ำหนัก
เธอเหนื่อยนักก็จงพักเสียบ้างเธอ

ถึงลาไกลแค่ไหนใจคิดถึง
เผลอตราตรึงถึงใครอย่าได้เผลอ
เจอจดจำค่ำเช้าเฝ้าเจอะเจอ
เคยละเมอเพ้อเตือนเหมือนไม่เคย


หนักเอาการอยู่

ฉันเอง..

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

...............................................
...............................................
...............................................
...............................................


"หวังช่วยชี้แนวทางอย่างใจหวัง
เสริมพลังร้อยเรียงส่งเสียงเสริม
เติมแรงใจใช่แกล้งช่วยแต่งเติม
คำขึ้นเริ่มกับคำลงให้ตรงคำ

อีกเนื้อความต้องให้ได้ใจความอีก
ย่ำหลบหลีกประโยคเสียอย่าเยียย่ำ
จำให้ดีมีตรงไหนควรใฝ่จำ
ความต้องย้ำให้ได้ชัดจัดเนื้อความ

ก่อนเคยแต่งแจ้งใจไหมคราวก่อน
ถามใจย้อนใช้ได้ไหมลองไต่ถาม
งามแล้วหรือที่สื่อไปหรือไม่งาม
ใจตอบตามใจตัวด้วยหัวใจ

อย่าละเลยรูปประโยควิปโยคอย่า
ไหนลองว่ามานิดติดตรงไหน
ไปได้คล่องลองทบทวนอย่าด่วนไป
ตรองเข้าไว้เข้าใจไหมจงไตร่ตรอง"

[กาแฟดำ]

รักสุดท้ายหายไปไม่เหลือรัก
ข่มใจหักพักไว้เกินใจข่ม
ลมพัดมาพารักไปใช่ไหมลม
ใจระทมจมหายหน่ายเหลือใจ

อีกสักครั้งยังไม่พอขอลองอีก
ไม่ขอปลีกวิเวกวังเวงไม่
ใครจะรู้อาจมีดีที่ใคร
รักครั้งใหม่ใฝ่หามาครองรัก

ได้แค่สองบท..แต่มีมากกว่าคือพาราฯ อิ อิ

[กาแฟดำ]

...............................................
...............................................
...............................................
...............................................

...............................................
...............................................
...............................................
............................................... 

ขออนุญาตต่อกลอน 555+

[พรายม่าน]

ที่จุดจุดเอาไว้ใครอ่านออก
เพราะเคยหลอกใครไว้ใช่ไหมเอ่ย
ทำหน้ามึนฝืนไห้เหมือนไม่เคย
ช่างเนียนแท้แน่เลย ทำเฉยเยาะ

พรายม่าน
สันทราย
๒๕.๐๑.๕๔

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

...............................................
...............................................
...............................................
...............................................

...............................................
...............................................
...............................................
............................................... 

ขออนุญาตต่อกลอน 555+

โบราณว่าไว้  ไม้ล้มข้ามได้  คนล้มอย่าข้าม 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

ที่จุดจุดเอาไว้ใครอ่านออก
เพราะเคยหลอกใครไว้ใช่ไหมเอ่ย
ทำหน้ามึนฝืนไห้เหมือนไม่เคย
ช่างเนียนแท้แน่เลย ทำเฉยเยาะ

พรายม่าน
สันทราย
๒๕.๐๑.๕๔

 

ช่างถูกใจเสียจังกำลังนึก
จุดจุดจุดหยุดกึกรู้สึกเหมาะ
พรายม่านเหน็บเก็บให้สะใจเนาะ
ค่อยหัวเราะได้หน่อยงั้นหงอยจัง.

  "กานต์ฑิตา"

๒๕ มกราคม ๒๕๕๔

[กาแฟดำ]

...............................................
...............................................
...............................................
...............................................

...............................................
...............................................
...............................................
............................................... 

ขออนุญาตต่อกลอน 555+

โบราณว่าไว้  ไม้ล้มข้ามได้  คนล้มอย่าข้าม 

อ้าว..ขอโทษที เห็นจุดจุดไว้นึกว่าล้อเล่นก็เลยร่วมเล่นด้วย
ก็ไม่โน๊ตให้รู้สักนิดว่าจองที่ไว้ก่อน โหสินะ..

[พรายม่าน]

กาพย์กวีที่ทอนคำกลอนกาพย์
ใส่สภาพอาบรื้นก็ฝืนใส่
ไกลกวีมีกระด้างยิ่งห่างไกล
เติมเท่าใดให้ท้อไม่พอเติม

"หวังช่วยชี้แนวทางอย่างใจหวัง
เสริมพลังร้อยเรียงส่งเสียงเสริม
เติมแรงใจใช่แกล้งช่วยแต่งเติม
คำขึ้นเริ่มกับคำลงให้ตรงคำ

อีกเนื้อความต้องให้ได้ใจความอีก
ย่ำหลบหลีกประโยคเสียอย่าเยียย่ำ
จำให้ดีมีตรงไหนควรใฝ่จำ
ความต้องย้ำให้ได้ชัดจัดเนื้อความ

ก่อนเคยแต่งแจ้งใจไหมคราวก่อน
ถามใจย้อนใช้ได้ไหมลองไต่ถาม
งามแล้วหรือที่สื่อไปหรือไม่งาม
ใจตอบตามใจตัวด้วยหัวใจ

อย่าละเลยรูปประโยควิปโยคอย่า
ไหนลองว่ามานิดติดตรงไหน
ไปได้คล่องลองทบทวนอย่าด่วนไป
ตรองเข้าไว้เข้าใจไหมจงไตร่ตรอง"

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

เหมือนไม่เคยมีกันในวันก่อน
เหมือนไม่เคยอาวรณ์ย้อนให้เห็น
เหมือนไม่เคยมีใจให้ยากเย็น
เหมือนจำเป็นเข็ญใจต้องรักกัน

อัดดง

[ฉันเอง]

เหมือนไม่เคยมีกันในวันก่อน
เหมือนไม่เคยอาวรณ์ย้อนให้เห็น
เหมือนไม่เคยมีใจให้ยากเย็น
เหมือนจำเป็นเข็ญใจต้องรักกัน

อัดดง

เหมือนอาทิตย์ไม่เคยขึ้นทางทิศตก
จะเพ้อพกอย่างไรเธอหน่ายหนี
จะให้รักมากเท่าไหร่ไปอยู่ดี
ชีวิตนี้ต้องแชร์เชือนเหมือนไม่เคย


ฉันเอง..

[ฤดูหนาว]

เหมือนเราสองคนไม่เคยรักกัน
จึงทำกับฉันเหมือนอย่างนี้
ทำเหมือนฉันไร้ตัวตนเหมือนไม่มี
ที่ยืนอยู่ตรงนี้เธอมองเห็นฉันบ้างไหม

อย่าทำอย่างนี้ถ้าอยากไปเต็มที่ก็บอกฉัน
ดีกว่าที่เธอจะทนอยู่เพื่อหลอกกัน
อย่าทำกับฉันเหมือนฉันไม่มีหัวใจ
อย่าเอาคำว่ารักมาหลอกรั้งฉันไว้
ถ้าหมดใจก็ไปอย่าฝืนทน

[ฉันเอง]

เหมือนเราสองคนไม่เคยรักกัน
จึงทำกับฉันเหมือนอย่างนี้
ทำเหมือนฉันไร้ตัวตนเหมือนไม่มี
ที่ยืนอยู่ตรงนี้เธอมองเห็นฉันบ้างไหม

อย่าทำอย่างนี้ถ้าอยากไปเต็มที่ก็บอกฉัน
ดีกว่าที่เธอจะทนอยู่เพื่อหลอกกัน
อย่าทำกับฉันเหมือนฉันไม่มีหัวใจ
อย่าเอาคำว่ารักมาหลอกรั้งฉันไว้
ถ้าหมดใจก็ไปอย่าฝืนทน

ข้อความโดย: ฤดูหนาว

อย่าได้ทนเลยหนาถ้าไม่รัก
ถ้าไม่ภักดิ์ดีกันรัอยพันหน
ถึงต้องอยู่ด้วยกันเกินใจตน
จะมาพ่นคำว่ารักกันทำไม

ชั่วชีวิตเคยติดอยู่คำว่ารัก
เพราะว่าภักดิ์อยู่กับเธอไม่เผลอไผล
ต่อแต่นี้ขอทำตามแห่งหัวใจ
อย่าฝักใฝ่ใจคอยเตือนเหมือนไม่เคย


ฉันเอง..

[ฉันเอง]

เพียงหนึ่งคำเว้าวอนก่อนลาจาก
ว่า"รัก"มากจากใจคนไกลฝัน
จากคนจรหมอนหมิ่นสิ้นรำพรรณ
มาจำนรรด้วยกลอนออดอ้อนเธอ

เนิ่นนานแล้วแก้วใจไม่สุงสิง
เป็นเรื่องจริงสูงต่ำนำเสนอ
มันคงเลือกได้ง่ายใช่ไหมเออ
ไม่อยากเจอคนจรให้อ่อนใจ

ไม่เคยมีคำทักทายให้หมายบ้าง
ให้รกร้างในจิตคิดผลักไส
ก่อนจากกันฝันฉันคงลอยไกล
มันคงจางหายไปเหมือนไม่เคย


ฉันเอง..