ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ฉันเอง]

แม้จะหลงดินแดนที่แสนเข็ญ
ให้ยากเย็นตามหาสักคราไหน
ยามเมื่อเห็นเจ้านี้พี่ดีใจ
สมเป็นไม้ดอกงามอร่ามตา

แม้เป็นดอกไม้ป่าคนพาหยัน
แต่เมื่อเทียบกับจันทร์ไม่แพ้หนา
อยู่ที่ใครหลงรักมักบูชา
ดอกไม้ป่าพึ่งพาคนรักจริง


ฉันเอง..

[สายลมสีขาว]

สืบหากล้วยไม้ป่า.............งามยิ่ง
มีค่าอันแท้จริง................กว่ารู้
สูงค่าเกินจะนิ่ง...............เฉยผ่าน เมินแล
เปรียบดั่งสตรีผู้-.............ยกย่อง เชยชม

ยิ่งชิดแช่มยิ่งช้อย.............ในค่า ลดาแฮ
หากแต่หายากกว่า............ไม้อื่น
เพราะหลบซ่อนในป่า.........กว้างใหญ่
หลีกหลบ>>>สงบชื้น.......ชื่นจิต ไม้งาม

ธรรมดาแก่ค่า..................กล้วยไม้- ป่าแล
ยากพบริมทางได้..............ทั่วแท้
จึงขึ้นชื่อไม้สูง.................ยากไขว่
หากแต่ใจไม่แพ้...............ย่อมพบ สักวัน


ปล. โคลงเหล่านี้เขียนมั่วๆ แต่ชัวร์ๆ น่าจะอ่านไม่รู้เรื่อง (มั้ง)

[สำเนาถูกต้อง]

กล้วยไม้(ป้า)


กล้วยไม้ป้าเหลือดอกออกโหรงเหรง
ห้อยโตงเตงใต้ง่ามมะขามใหญ่
งานเกษตรรบเร้า - เจ้าทรามวัย
น้องอยากได้ไม้งาม - พี่ตามซื้อ

หอบพะรุงพะรังตามหลังเจ้า
ควักกระเป๋าจ่ายรัวหัวชักตื้อ
ชะรอยต้องกินแกลบแทบทุกมื้อ
ก็อื้อฮือราคากว่าครึ่งพัน

ยังหัวเราะเกาะแขนคิดแทนพี่
"ทำโอทีอย่าบ่นคนขยัน
นานนานจะซื้อหาอย่าว่ากัน
ทั้งดอกนั้นดอกโน้นก็โดนใจ

อีกเกรงใจแม่ค้าเขาตาถึง
บอกตะลึงคนงามซักถามใหญ่
สวยระดับตัววางนางสาวไทย
กินอะไรนางฟ้า - ป้าอยากรู้

คิดอยากเหมาหมดร้านสงสารป้า
บอกว่าค่าเช่าแผงแสนแพงอยู่
ยังไม่ได้กำไรให้เอ็นดู
ถ้าแม่หนูซื้อหา - ป้าจะลด

รับรองออกดอกชุกทุกทุกหน้า
กล้วยไม้ป่าหายาก - สวยหมดจด
ไม่อัดปุ๋ยเร่งดอก - บอกว่างด
ไม่โป้ปดคดโกงโก่งราคา"

กลับมาถึงนั่งโม้โชว์เพื่อนบ้าน
ขอประทานโทษต้องร้องไอ๋หย๋า
นี่พันธุ์หวายชั้นถูก - ถูกแหกตา
กล้วยไม้ป่าที่ไหน...นางสาวไทยครับ!!!

 

[บ้านริมโขง]

ดอกไม้บ้านขานชื่อดอกไม้ป่า
น่าระอาความจริงคือสิ่งไหน
เก็บจากดงพงพีนี่กระไร
เมื่อพอใจใครห้ามตามราวี

เขาอยู่ป่าสวยสง่าพาป่าชื่น
คนดาษดื่นทั่วไปได้สุขี
ช่างงามสมพนมไพรได้ยินดี
แต่ก็มีผู้ล้างถางไพรพง

ย้ายถิ่นฐานบ้านเรือนเคลื่อนย้ายป่า
ย้ายเข้ามาบ้านตนให้คนหลง
ว่าตัวเองกลับสู่หมู่ป่าดง
เหมือนดั่งจงเจตนาข้านิยม

ช่างไม่รู้ตัวตนคนคิดสั้น
เป็นคนบั่นทำลายขายความขม
ป่าเคยสวยด้วยรื่นกลืนระทม
ด้วยชื่นชมของป่ามาไว้เมือง

เคยเดินไพรสุขสมชมป่าสวย
บัดนี้ป่ามาม้วยด้วยซีดเหลือง
เคยเขียวสดหมดสิ้นถิ่นเมลือง
ให้ขุ่นเคืองใจหนอ...พ่อมาลี

"บ้านริมโขง"

[ตะวันฉาย]

...ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ตจ้า...

...ภุมรินบินดมชมกลีบดอก
ต่างเหย้าหยอกพงศ์พรรณที่ปั้นสี
ชวนลุ่มหลงดงดอนในฉิมพลี
ชูช่อมีหลากหลายให้หมายชม

...เพียงสบพักตร์เพ่งพิศให้คิดหา
กลิ่นตรึงตาพาหายสลาย ล่ม
อยากจะหยิบดอกเจ้าเฝ้าดอมดม
ให้สาสมหทัยข้าฯที่ว่าปอง

...สุดท้ายเอื้อมมือคว้ามาแนบชิด
ขอสนิทเพียงเงาเฝ้าสนอง
เมื่อหัวใจของเจ้าเขาเฝ้าจอง
รักถูกดองเอื้อมเพียงเงา...เราคนรอ...