ให้สงสารก้านกล้วยด้วยจริงแท้
เห็นสาวแปรเปลี่ยนไปหาใดเสริม
มีหลายหน้าเธอไยไม่เหมือนเดิม
เหมือนซ้ำเติมให้เจ็บเหน็บอารมณ์
ไม่รู้เป็นเพราะเราหรือเขาแน่
หาปมแก้แต่กลับกระชับขม
ต่อหน้าเราเขาซื่อคือชื่นชม
กลับระบมยามห่างเธอร้างลา
รู้ได้ไงยามไกลใครไหนเปลี่ยน
เป็นเปลวเทียนอ่อนไหวใจผวา
หรือระแวงเกินไปในสายตา
เพียงเดาว่า..โน่นนี่ ..ควรที่เป็น
มีความรักต้องถือคือซื่อสัตย์
ไม่ตระบัดคำกล่าวทุกคราวเห็น
ความไว้ใจต่อกันนั่นประเด็น
แตกกระเซ็นเส้นสายอย่าหมายคืน
อย่าพึ่งท้อรอหวังดั่งผู้แพ้
หาทางแก้กู้กลับอย่าขับขืน
อาจต้องง้อรอบ้างวางยั่งยืน
สร้างรักรื่นด้วยมั่น..ทั้งฉันเธอ
"บ้านริมโขง"