ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“รอยหม่น บนแสงเศร้า”


จันทร์เจ้าเอยเด่นฟ้า...........................แพรวพราย
แสงแจ่มทอประกาย...........................อร่ามหล้า
คืนเพ็ญเรื่อเรืองฉาย...........................งามผ่อง
พราวพร่างบรรเจิดจ้า..........................ซ่อนช้ำทรวงใน

กลางใจ จันทร์หม่นเศร้า......................ตรอมตรม
ใครเล่าจะเห็นปม................................ซ่อนเร้น
งามพักตร์พร่างแสงพรม.......................ผุดผ่อง
กลืนเก็บน้ำตาเน้น...............................เหน็บห้วงใจเหงา

มีดาวลอยเกลื่อนล้อม..........................จันทรา
สุกปลั่งกลางเวหา..............................ประหนึ่งแก้ว
ระยิบเปล่งแสงพา...............................เดือนเด่น
พราวผ่องงามเพริศแพร้ว......................กลับต้องตรอมตรม

โศกทับถมกลบบึ้ง...............................ดวงหทัย
เก็บซ่อนระทมใน-................................อกเจ้า
ซบสรวงส่องเรืองไสว...........................เปล่าเปลี่ยว ใจเอย
รอยหม่นบนแสงเศร้า...........................เหือดแห้งแลหาย ฯ.....


“สุนันยา”




พยายาม หัด เขียนโคลง อยู่ค่ะ
ผิดพลาด ประการใด วาน ผู้รู้ ช่วยแนะนำ ด้วยนะคะ

 
 

[...สียะตรา..]

.....ยามพิรุณถั่งท้น............................... .ชลสาย

...เปรียบดั่งอัสสุปราย ............................ก่นไห้

...ทุกข์ขมปร่ากลืนกาย ...........................หมดชื่น

...หลับตื่นฝืนอกไหม้ ..............................บ่มร้าว ทับทวี

[บ้านริมโขง]

เธอตรมขมขื่นแท้         ในทรวง
เหมือนสุดเสน่ห์หวง         หม่นไหม้
พิไรร่ำฉ่ำดวง              จันทร์เด่น
เพื่อรับสดับไว้             ก่นเศร้าเยาวมาลย์

ใจเอยใจอย่าเศร้า           เกินการ
ชีวิตยังอีกนาน             แต่งแต้ม
เรียนรู้เริ่มประสาน            จารจบ
รักผลิสิแรกแย้ม             แอร่มเกื้อเมื่ออรุณ

"บ้านริมโขง"

[สุนันยา]

   

ใครมายืนขื่นเศร้า     ชมจันทร์
ครวญพร่ำคำรำพัน          ก่นไห้
ว่าใจจ่อมจาบัลย์             ในอก   อาดูร
พูนเพิ่มเทวษไว้              ว่าช้ำรำพึง

     ว่าจันทร์เพ็ญผ่องฟ้า  ราตรี
เจิดแจ่มรัชนี                  ซ่านซึ้ง
แต่รอยหม่นยังมี             ให้หม่น
จึงหม่นจิตคิดขึ้ง            ขุ่นค้างครางครวญ

     นวลเอยมาเอ่ยอ้าง    เอาเพ็ญ
มาเกริ่นกล่าวประเด็น      ถี่ถ้วน
ว่าแสงผ่องส่องเย็น        ยังหม่น   ยังมัว
เหมือนดั่งใจเจ้าล้วน      ซ่อนเร้นรอยเหงา

     ขอศศิส่องเวิ้ง          ภวังค์
ขออย่ามีเมฆบัง             เกลื่อนเข้า
ขอให้แจ่มจีรัง               ในจิต
จุ่งแจ่มในใจเจ้า            แจ่มทั้งเงาจันทร์

"พี่ควายเฒ่า"

เป็นรอยอันหม่นเศร้า..................แสงสรวง
ฉายส่องระบายทวง....................ฝากฟ้า
ดายเดียวอยู่เพียงดวง.................จันทร์ผ่อง
ใจจ่อมจมเหว่ว้า.........................ชอกช้ำใครเห็น

เพ็ญแพรสวยเด่นฟ้า....................ราตรี
แต้มแต่งประดับสี........................อร่ามหล้า
เพริศพราวเรื่อรัชนี........................งามแจ่ม
โศกซ่อนใต้แสงจ้า.......................หลบเร้นรัตติกาล....

"สุนันยา"

[สุนันยา]

.....ยามพิรุณถั่งท้น............................... .ชลสาย

...เปรียบดั่งอัสสุปราย ............................ก่นไห้

...ทุกข์ขมปร่ากลืนกาย ...........................หมดชื่น

...หลับตื่นฝืนอกไหม้ ..............................บ่มร้าว ทับทวี


...สียะตรา..

ดวงฤดีใดหยั่งรู้.........................เทียมความ

โสมส่องให้แสงงาม.....................ประดับฟ้า

ทุกข์ถมห่มห้อมตาม.....................ติดตรึก ทรวงเอย

รอยหม่นสุดจะล้า........................ซ่อนช้ำฤดีแด


"สุนันยา"

[สุนันยา]

เธอตรมขมขื่นแท้         ในทรวง
เหมือนสุดเสน่ห์หวง         หม่นไหม้
พิไรร่ำฉ่ำดวง              จันทร์เด่น
เพื่อรับสดับไว้             ก่นเศร้าเยาวมาลย์

ใจเอยใจอย่าเศร้า           เกินการ
ชีวิตยังอีกนาน             แต่งแต้ม
เรียนรู้เริ่มประสาน            จารจบ
รักผลิสิแรกแย้ม             แอร่มเกื้อเมื่ออรุณ

"บ้านริมโขง"

ละมุนคำชื่นแท้..................ยาใจ
โศกซับสะท้อนไอ..............อุ่นเอื้อ
ประโลมปลอบขัวญใน.........ทรวงกรุ่น
ยามหม่นคอยกอบเกื้อ..........ส่งถ้อยคำนึง

ถึงความหวงห่วงด้วย..........อาทร
มอบแด่รัชนีกร.................นิ่มน้อง
การุญมิจางจร..................ไกลห่าง
เปรียบเช่นสุรีย์พ้อง............พรั่งพร้อมแสงเคียง...ฯ


"สุนันยา"
 

[สุนันยา]

เพราะค๊ะ
mukza
..
ขอบคุณค่ะ..