** รักร้าว **
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
24 พฤศจิกายน 2024, 07:45:AM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ** รักร้าว **  (อ่าน 13150 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
25 ธันวาคม 2010, 08:16:AM
สมนึก นพ
Special Class LV6
นักกลอนเอกแห่งวังหลวง

******

คะแนนกลอนของผู้นี้ 728
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,994



taojeo@hotmail.com
« ตอบ #20 เมื่อ: 25 ธันวาคม 2010, 08:16:AM »
ชุมชนชุมชน


นำแก้วแตก หลอมใหม่ ไม่สนิท
คงไม่ติด เหมือนเก่า รอยร้าวเห็น
แต่เศษแก้ว มีหลาย ให้กระเด็น
ดังเฉกเช่น กับขวาก เกลื่อนมากมาย

ได้เหยียบย่ำ แล้วนี่ ที่โดนตำ
เป็นแผลช้ำ ปวดแย่ แต่ไม่หาย
แหลมคมบาง ฝังมิด ติดในกาย
ทุรนราย ทรมาน ปานขาดใจ.



นี่แหละคือรักร้าวเข้ามาแทรก
ชีวิตจึงต้องแยกดั่งแขกไล่
อยู่ใกล้กันมันทุกข์ไม่สุขใน
จึงจำไกลหลีกเร้นเซ่นรอยคม
 
แต่จะขอจดจำเคยนำรัก
ที่สลักครั้งเก่าเฝ้าสุขสม
รักหอมหวานซ่านซาบอาบอารมณ์
เฝ้าชื่นชมสมใจในรสรัก
 
มาบัดนี้ความดีไม่มีเหลือ
ไม่มีเยื่อมีใยให้ทอถัก
หมดศรัทธาชมเชยที่เคยภักดิ์
ถอดสลักหัวใจหน้าไม่มอง
 
ลายเริ่มออกบอกใบ้ไม่แคร์แล้ว
ต่างก็พร้อมตีแก้วให้ดังก้อง
รักเป็นพิษฤทธิ์ร้ายมิหมายปอง
เคยร่วมห้องร้อนรนจนต้องลา
 
"ปรางค์  สามยอด"
 

 


เรื่องรักร้าว รานไป เข้าใจผิด....
เรื่องน้อยนิด ตอกย้ำ ทำเกินหน้า...
วางทิฐิ เป็นใหญ่ ไม่พูดจา..........
ด้วยเกี่ยงว่า ไม่ขอ ง้อก่อนใคร......

กลับมาหมอง ครองปม ยิ่งจมลึก.
ความรู้สึก ยิ่งแย่ สุดแก้ไข...........
หากอ่อนบ้าง เพียงครู่ คอยดูใจ.....
พูดกันใหม่ ได้คิด ผิดไหนนา.......

เหมือนรถหรู คันเก่ง เร่งสุดไว...
ทางใกล้ไกล เดี๋ยวหนึ่ง ถึงแล้วหนา
เกิดไปติด หล่มทราย ให้ระอา.......
ยังต้องมา ระทม ตรมแล้วไง.........

มุมานะ จะเร่ง เบ่งกำลัง.....
ต้องผิดหวัง ทรายอ่อน มันผ่อนไว้..
พลังล้อ มีอยู่ รู้หมุนไป...............
ความอ่อนไหว ปล่อยฟรี ที่เร่งแรง..

กำลังเสริม น้อยนิด มาคิดแก้.
เรื่องที่แย่ หมดไป ไร้กลแฝง........
เช่นรักร้าว กล่าวฟัง ดังชี้แจง.......
จงแสดง ความอ่อน ผ่อนปรนกัน...

จะนำเปรียบ เทียบแก้ว ที่แววใส.
แตกร้าวไป หมดค่า ดังว่านั้น.......
ค่าของแก้ว พึงรู้ อยู่ตัวมัน..........
หากด้นดั้น นำใช้ ไร้ราคา..........

ใช้กับร้อน หรือเย็น เด่นในตัว..
นำใช้มั่ว แตกร้าว เจ้าปัญหา.......
ประโยชน์แก้ว ค้นคิด ผลิตขึ้นมา..
ควรรู้ว่า ใบนั้น ค่าฉันใด............

ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
04 มกราคม 2011, 02:36:AM
ปรางทิพย์
กิตติมศักดิ์
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 355
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: หญิง
กระทู้: 429



« ตอบ #21 เมื่อ: 04 มกราคม 2011, 02:36:AM »
ชุมชนชุมชน



เมื่อรักร้าวหนาวจิตดังพิษฝัง
ภาพความหลังยังเตือนดุจเคลื่อนไหว
เหมือนแก้วแตกแยกกลางระหว่างใจ
แล้วจากไปไม่หวนหรือทวนมา

จึ่งร่อนเร่เหห่างเส้นทางฝัน
แม้โศกศัลย์กลั้นไว้หยุดใฝ่หา
ยอมซุกร่างพรางตัวพัวน้ำตา
เมื่อรู้ว่าค่ารักนั้นหนักเกิน

อยากจะหลับพับไปแล้วไม่ตื่น
เสียงสะอื้นคืนเหงาเขาห่างเหิน
โอ้รักเอ๋ย...เคยหวานหว่านเผชิญ
แล้วปล่อยเดินเยินยับไม่กลับคืน...


ข้อความนี้ มี 3 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: 1 [2]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s