กับคนอื่น เป็นอย่างไร ฉันไม่รู้
กับฉันเธอ เป็นพี่ผู้ เอ็นดูให้
กับคนอื่น เธอนั้นกล้า เกินกว่าใคร
กับฉันเธอ จะมิใช่ เช่นนั้นเลย
กับถ้อยคำ พร่ำหมุนเวียน ที่เอียนหวาน
กับรำคาญ เธอซักไซ้ สิ่งไม่เผย
กับตลอด ความคิดถึง ซึ่งแสนเชย
กับความเฉย ไม่รู้ร้อน อ้อนประจำ
กับความจริง สิ่งที่ซ่อน เมื่อก่อนนั้น
กับตัวฉัน ไม่เข้าใจ จึงได้ขำ
กับเวลา ที่ผันผ่าน การกระทำ
กับสิ่งที่ เธอพูดซ้ำ ทำให้คิด
กับการมอง สองด้านดู จึงรู้เห็น
กับการเป็น ตัวตนจริง ยิ่งสนิท
กับความเหงา เร้ารุมใจ อยากได้มิตร
กับสักนิด พ่อไก่แจ้ เพื่อแก้เซ็ง
กับพฤติ-กรรมที่เธอ แสดงออก
กับคำบอก ของใครบ้าง ช่างเหมาะเหม็ง
กับคนใหม่ เธอชอบหนา เพ่งตาเล็ง
กับตัวเต็ง เธอชอบหลี หากมีใจ
กับชื่อเสียง ที่ร่ำลือ เธอคือเสือ
กับความเชื่อ เธอนั้นแย่ มาแต่ไหน
กับคนอื่น เขาจะเห็น เป็นอย่างไร
กับฉันแล้ว จะบอกให้..."เธอไม่เลว".
"กานต์ฑิตา"
๖ มกราคม ๒๕๕๔
***กลบทบุษบงแย้มผกา***