ดอกเอยเจ้าดอกระทม..
เจ้าดอกไม้ราตรีสีสันสวย
แถมสำรวยล้นเสน่ห์ให้ชายหลง
ยังไม่บานถูกชายลวงปลิดอกปลง
หลอกให้หลงอยู่ในโลกแห่งกามา
วนเวียนว่ายทุกข์ระทมแสนปวดร้าว
พลีกายเจ้าเพื่อแลกข้าวได้อิ่มหนา
อีกทั้งความเริดหรูติดตามมา
ต้องเยียวยาทางบ้านอีกมากมาย
ความรู้น้อยด้อยค่าปัญญาลับ
ถูกโขกสับเอาเปรียบมามากหลาย
เพียงแค่เงินตัวเดียวยอมพลีกาย
เจ็บไม่หายนึกถึงภาพยามตรากตรำ
กับความหวังเรืองรองเรียกร้องอยู่
ทำทั้งรู้คนรอบกายเรียกชั้นต่ำ
เพื่อพ่อแม่พี่น้องที่ระกำ
จำต้องทำเพื่อคนอื่นได้ชื่นใจ
จวบจนกว่าลาลับจากโลกนี้
สิ่งไม่ดีที่ติดตัวจะพึงใส
กาลเวลาไม่รักษาให้จางไป
จะกลับตัวเสียใหม่ก็สายเกิน
ฉันเอง..
