หลายกวี หลากอารมณ์ ระดมเขียน
ต่างก็เพียร เรียงร้อยกรอง สุดผ่องใส
กลอนอกหัก รักหวานเศร้า เคล้ากันไป
สุดแต่ใจ จะเลือกอ่าน ทุกชั้นชน
ณ.มุมหนึ่ง ซึ่งเคยเด่น เช่นอย่างนี้
หลายร้อยปี ที่ขับขาน กันสุขล้น
ผญาเก่า ชาวอิสาน ฐานตอนบน
บรรพชน คนรุ่นก่อน ใช้สอนใจ
วัยหนุ่มสาว เล่าผญา ว่ากลอนเกี้ยว
เพื่อยึดเหนี่ยว นวลอนงค์ ที่หลงไหล
อ้ายหนุ่มอ้อน ว่ากลอนหลัก ปักลงใจ
สาวชะม้าย ร่ายกลอนงอน ให้อ่อนตาม
ปัจจุบัน วันเวลา พาล่วงเลย
ผญาเคย มีพันธ์ผูก ถูกมองข้าม
รับสืบสาน นั้นไม่มี คนที่ทำ
ความทรงจำ เริ่มจืดจาง ห่างทุกที
เอกลักษณ์ จักบอกเผ่า เหล่ากำเนิด
สิ่งบรรเจิด กลับลืมเลือน เหมือนหน่ายหนี
หลงของไหม่ ไลของเก่า เขาว่าดี
ของเรามี กลับไม่จำ นำใส่ใจ
แล้วใครหนา จะมาสืบ ประสานต่อ
ตำนานพ่อ สมบัติแม่ แผ่ไว้ให้
รุ่นลูกหลาน วงค์วานหลัง ไม่ชั่งใจ
เหมือนใส่ร้าย บรรพชน ของตนเอง
emo_62นักกลอนอ่อนหัด
