หาที่สงบจิต

ณ ช่วงเวลา ปัญหาของชีวิต
รุมเร้าจิต ให้คนเรา คิดร้าย
บ้างเสพสุข มั่วสุมขุมอบาย
แต่สุดท้าย ต้องเข้าวัด ฟังธรรม

กว่าจะคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว
ลมแผวแผว เคราะห์ร้าย ถึงกรรม
ชิวิตใกล้สิ้น สนองคืนที่เคยกระทำ
ตกระกำ ขุมนรก ตัดเยื่อใย

ยามมีชีวิตมิยอมคิดสร้างสรร
ค่อยปลุกปั้น ฝึกอารมณ์ผ่องใส
มีสติ ระลึกรู้ ทำลงไป
เป็นกำไร มิเสียหาย ได้เกิดมา

ยังดีกว่ามีเวลาไว้สร้างทุกข์
มิสงบสุข เดือดร้อน นักหนา
ลมหายใจมี สิ้นคิด เวทนา
จะรู้คุณค่า เมื่อน้ำตา หลั่งริน

ประตูคุกคับแคบแย้งกันเข้า
ชั่งโง่เขลา ปล่อยชีวิต ดับสิ้น
วัดวาอารามกว้างขวางละมนทิน
ยังหลงถิ่น แม้นกน้อยคิดศรัทธา

..................เศษเหล็ก.
(สุดท้ายก็ไม่พ้นวัด)

	ผู้เขียน	หัวข้อ: หาที่สงบจิต (อ่าน 2715 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้