ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"คำตอบที่ได้..ในวันลอยกระทง?"~

๐

๐ เดือนเริ่มค้างกลางฟ้าแสงจ้าส่อง
มโนภาพเรืองรองพ้องแสงฉาย
อีกสองวันจันทร์ยิ่งพริ้งทักทาย
คงงามหลายขณะลอยกระทง

๐ น้ำเหนือหลากผ่านท่าหน้าวัดใหญ่
ปริ่มตลิ่งนิ่งใสเหมือนใคร่บ่ง
ว่างานวัดปีนี้ที่ดำรง
คนเที่ยวคงหนาตากว่าปีกลาย

๐ ข้าปาดเหงื่อยิ้มคว้างกลางดงกล้วย
อีลำดวนให้ช่วยด้วยมุ่งหมาย
ทำกระทงลงแรงแต่งลวดลาย
เปิดตัวชายที่รักหลักหัวใจ

๐ ข้าเทียวย้ำทำคะแนนอย่างแน่นเหนียว
สองปีกว่าตามเกี้ยวเที่ยวฝันใฝ่
ทุกรอยยิ้มที่เห็นเช่นเติมไฟ
สานความนัยเพิ่มหวังอย่างทวี

๐ แบกต้นกล้วยใบตองกองส่งบ้าน
เก็บอาการหัวใจคล้ายเต้นถี่
นางลำดวนยื่นขันปันอารี
จิบน้ำทีดื่มด่ำดุจน้ำทิพย์

๐ จวบงานวัดวันเพ็ญข้าเน้นหล่อ
ไปยืนรอแต่ค่ำทำตาปริบ
ภาพกระทงคู่บั่นฝันลอยลิบ
เอ็งกระซิบถือเคียงกาย..นายอำเภอ..

ระนาดเอก

[บอม ซอง ดุ๊ก]

ทำกันได้ลงคอ

oเสียงกระหึ่ม  ดังมา  จากท้ายบ้าน
เพราะมีงาน  คืนเพ็ญ  เดือนสิบสอง
แสงสีเสียง  อร่าม  ข้ามฝั่งคลอง
ข้าแง้มมอง  สองข้าง  พร่างเรืองไร

oรีบตกแต่ง  แป้งทับ  ปรับใบหน้า
พร้อมหรี่ตา  เอียงตัว  ว่าชัวร์ใหม
ปรับผมนิด  หอมหน่อย  ให้พอใจ
แล้วยิ้มไส่   กระจก  อกพองโต

oมองเวลา  สองทุ่ม  ด้วยรุ่มร้อน
จึงไส่กลอน เรือนชาน ทะยานโผ
ถ่อเรือล่อง  เร่งรุด  จนทรุดโซ
แล้วมาโผล่ หน้าบ้าน แม่กานดา

oเธอนั่งยิ้ม  พริ้มพรรณ  รอฉันแล้ว
จึงจ้ำแจว  ชิดเทียบ  เรียบเข้าหา
พร้อมกวักมือ ไหวไหว  ให้รีบมา
นางมองหน้า  มือทาบอก คล้ายตกใจ

oแล้วก็เอ่ย  บอกว่า  มาไม่บอก
ตากลิ้งกลอก  เหยเก  เหงื่อเทไหล
ให้งุนงง  ว่าเธอนั้น  เป็นอะไร
จึงร้องไป  ว่าข้า  มารับนาง

oแทบหงายหลัง ตกเรือ เมื่อได้รู้
เพราะเสียงกู่  บนเรือน เอื้อนรอยหมาง
" ถามว่าใคร  มาจ้ะ  เห็นลางลาง "
แล้วเดินย่าง  ลงมา  ด้วยหน้าบาน

oหนุ่มรูปหล่อ  เนี๊ยบนิ้ง นั่งอิงเจ้า
แล้วมองเรา งุนงง  ส่งเสียงหวาน
นั่นใครหรือ?  ไม่เชิญ  ขึ้นบนชาน
แม่นงคราญ  ร้อนรน พร้อมพ่นคำ

o" เค้าเป็นเพื่อน มาเยือน  แวะมาเล่น "
เธอพูดเน้น  เล่นคำ  ทำขำขำ
ต้องร้าวรวด  ปวดแสบ แทบขมำ
จึงต้องจ้ำ  เรือกลับ  ซับน้ำตา

O




 

บอม ซอง ดุ๊ก

[พระจันทร์สีน้ำเงิน]

เสียงจากหัวใจ ผ่านโคมไฟวันลอยกระทง

จุดประทีปบงกศจรดเกศ
ต่อคงคาดาเรศเทวษหา
เชิญกระทงใบน้อยลอยนาวา
อโหสิกรรมทำมาแต่ปางบรรพ์

น้อยอำนาจวาสนาชะตาเอ๋ย
ถูกละเลยเมตตาอาญาสวรรค์
รุ่มร้อนอกหมกไหม้ไฟโลกันต์
ทุกคืนวันเหมือนนกไพรไร้รังนอน

จักมีรักสักครั้งก็พลั้งผิด
ถูกแรงฤทธิ์รุมเร้าจนเร่าร้อน
หมายสมาสร่วมเรียงเคียงอาทร
ไฉนเจอรักซ้อนซ่อนกลลวง

บุพกรรมทำไว้ใหญ่หลวงนัก
บุพเพชักนำนิราศจนขาดช่วง
กุศลใดได้ทำหรือบำบวง
มิอาจล่วงพ้นเหตุเจตนัย

ทั้ง ทุกข์ โศก โรคา พยาธิ
ดั่งผลผลิพระศุกร์เข้าพระเสาร์ใกล้
ศฤงคาร ยศถา บรรดาใด
กลับมีอันบรรลัยดุจผงคลี

อธิษฐานผ่านเทียนวนเวียนรอบ
ณ.ริมขอบเจ้าพระในครานี้
ท่ามจันทร์เพ็ญเด่นสกาวพราวรุจี
ขอผลทานบารมีพลีบ่วงมาร

ลอยประทีปมงคลวนกระแส
ธูปเทียนแพเสี่ยงทายหลายสถาน
หากบุญญาบารมีในชีวาร
ยังคุ้มเกล้าเยาวมาลย์จงลอยไกล

หากกระทงหลงทางกลางสินธู
บ่งอาเภทให้รู้ต้องหาไม่
บัดเดี๋ยวจมวังวนจนลับไป
บัดนั้นลูกพลีกายใต้ท้องธาร

แสงประทีปดวงน้อยลูกลอยส่ง
บวงสรวงองค์เทพสถิตทิพย์สถาน
หากสดับได้ด้วยจินต์อภิญญาณ
ปาฏิหารย์อวยชัยให้บ้างเทอญ