“ถึงเธอ...สายลมหนาว”

สวัสดี...สายลมหนาว

เรามาพบกันอีกคราวแล้วสิหนา

เมื่อปีนั้นวันนี้ที่จากลา

รู้ไหมว่าทุกเวลายังตราตรึง

หนึ่งปีแล้วที่จากกัน

สามร้อยหกสิบห้าวันฉันคิดถึง

ทุกสัมผัสลำนำยังคำนึง

ทุกรอยรสบทรำพึงยังตรึงตรา

เธอคือสิ่งหนึ่งที่ฉันรอ

จากหลายสิ่งที่ร้องขอปรารถนา

ต้องพลัดพรากเหินห่างและร้างรา

กับค่ำคืนแสงจันทราที่ล้าแรง

ทั้งฟ้าเทาเกิดก่อมรสุม

กลางแดดรุมโรมรันตะวันแล้ง

อีกห่าฝนลมกันโชกโบกพัดแรง

ฤดูกาลเคลือบแคลงแฝงอารมณ์

ฉันอยู่มาวันนี้ก็เพราะเธอ

บอกตัวเองมั่นเสมอจะสุขสม

มีเธอเคียงข้างกายเป็นสายลม

เราจะห่มกันและกันทุกวันไป

สวัสดี...สายลมหนาว

เรามาพบกันอีกคราวแล้วใช่ไหม

มีพบพานพลัดพรากแล้วจากไป

จงอยู่ได้ท่ามหนาวสุขและทุกข์ตรม

	ผู้เขียน	หัวข้อ: “ถึงเธอ...สายลมหนาว” (อ่าน 2314 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้