| 22 ตุลาคม 2010, 11:49:AM |
|
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
 |
« เมื่อ: 22 ตุลาคม 2010, 11:49:AM » |
 ชุมชน
|
กระดาษเอ๋ย..ทำไม..ใยว่างเปล่า
เพราะตัวเรา..เขลานัก..ในอักษร
เรียนทุกบท..จดทุกคำ..จำทุกตอน
ใยบทกลอน..อ่อนหัด..กัดกินใจ
โอ้พระเจ้า..โปรดมา..ช่วยข้าหน่อย
สมองน้อย..คอยท่าน..จะนานไหม
ช่วยปลุกเสก..เขกหัว..รัวจัดไป
หากลัวไม่..ใส่มา..พาเป็นชุด
เอ๊ะทำไม..ยังคง..ลงความว่าง
กระดาษวาง..ขวางหน้า..ล้าสุดสุด
ต้องทำใจ..โง่มาก..ยากจะขุด
ว่ายดำผุด..หยุดไว้..ให้ว่างเอย
พระอาทิตย์อัสดง |
|
|
|
|
|
| 22 ตุลาคม 2010, 12:47:PM |
เศษเหล็ก//
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 41
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 246
คนไร้จุดหมายล่องลอยไปตามสายลมที่พัดพา ..
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 22 ตุลาคม 2010, 12:47:PM » |
ชุมชน
|
..กระดาษขาวสะอาดมีไว้วาดขีดเขียน
ร้อยเล่มเกวียน เรื่องราว มายมากล้น
จากอดีตปัจจุบัน ดีชั่วมั่วปะปน
ต้องฝืนทน เพื่อหัดเขียนเรียนตำรา
ที่ใสสะอาดกระดาษขาวไม่แปะเปื้อน
เปรียบเสมือน จิตคนเรานั่นแหละหนา
ถ้าจะคิดข้างเดียวว่า ตัวเราเขลาปัญญา
คือหนีปัญหา มาว่าตนนั่นไม่ดี
คนเราเกิดมาแรกเริ่มต้องเรียนรู้
ค่อยคิดดู อย่าเพิ่งท้อใจอย่างนี้
จะเก่งเลย ปุปปับเฉย นั้นไม่มี
พิจารณาอีกที เราก็มีดี มิแพ้ใคร
ตามสายทางมืดมิดวังเวงนัก
ที่น่ารัก ไม่น่ากลัวเพราะมีไฟ
ส่องสว่างกระจ่างแสงสีวิไล
เป็นกำลังใจ ให้เราได้พบพา
.............เศษเหล็ก.  |
|
|
|
| 22 ตุลาคม 2010, 12:59:PM |
|
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 22 ตุลาคม 2010, 12:59:PM » |
ชุมชน
|
สื่อเพียงนิด..คิดสักหน่อย..นะกลอยใจ
ภาษาไทย..ใครบอก..ออกว่าง่าย
น้องนี่ไง..โง่มาก..ยากจะตาย
นึกตอนสาย..บ่ายวันพรุ่ง..ถึงรุ่งเช้า
ยังว่างเปล่า..ถูกใจ..ใครบางคน
แสนสุดทน..จนร้อน..นอนปนเศร้า
ตั้งตัวใหม่..ใจตรง..คงเสร็จเรา
นั่งอ่านเอา..เขาแต่ง..แกร่งอย่างไร
พระอาทิตย์อัสดง
 ปล.ขอบคุณสำหรับกำลังใจจาก พี่คนเผาถ่าน กับพี่ setlek.. น้องดงจะพยายามค่ะ สู้ๆๆ |
|
|
|
|
|
| 23 ตุลาคม 2010, 12:58:AM |
ไพร พนาวัลย์
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 2083
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 3,422
นักร้อง
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2010, 12:58:AM » |
ชุมชน
|
อยากจะมีกระดาษเปล่าไว้สักแผ่น
คิดถึงแฟนเขียนไว้ให้เต็มหน้า
หมดแผ่นแล้วเขียนใหม่จากใจนา
แล้วเอามาเป็นกลอนวอนพ่อคุณ
เขียน เขียน เขียน ลงไปให้สัมผัส
แล้วมาจัดวรรคตอนดั่งหมอนหนุน
เอาเพียงแค่แปดคำมาค้ำจุน
เอาการุณเมตตามาจัดแจง
เขียนจากใจให้หวานน้ำตาลหยด
ดั่งเพิ่มรสความฝันที่ปันแบ่ง
หยิบดอกไม้แสนสวยดั่งช่วยแรง
เพิ่มสีแสงแต่งงามตามสบาย
กระดาษเปล่าแผ่นนี้ไม่ว่างแล้ว
บรรจุแก้วร้อยกรองทำนองร่าย
เอามาวางบทกลอนฉ่อนกระจาย
เชิญปู่ย่า ตา ยาย มาปรายตา
"ปรางค์ สามยอด" |
|
|
|
|
|
| 23 ตุลาคม 2010, 10:18:AM |
|
ยามพระอาทิตย์อัสดง
|
|
« ตอบ #7 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2010, 10:18:AM » |
ชุมชน
|
ขอขอบคุณ..ดวงใจ..ใครทุกดวง
ที่เฝ้าหวง..ห่วงใย..ใจดวงนี้
จะศึกษา..หารู้..ดูสิ่งดี
ที่เขามี..ดีต่าง..อย่างเข้าใจ
มี"ลุงปรางค์"..ข้างกาย..มิหน่ายแหนง
เป็นกำแพง..แรงกล้า..ท้าหวั่นไหว
ยังพี่"บอม..ซองดุ๊ก"..ปลุกพร้อมไป
บอกน้องให้..ใจสู้..เรียนรู้คำ
ไหนคนดี..พี่"เผาถ่าน"..พานให้หลง
ช่วยมาลง..ดงกลอน..สอนเช้าค่ำ
ลงกลอนรัก..หนักหนา..วาจานำ
ไหนลองทำ..คำหวาน..หว่านมาหน่อย
"yotaga"..มาแจม..แซมความรัก
ให้ประจักษ์..ปักแน่..แท้มิกร่อย
อีกสักครั้ง..ยังขอ..รอและคอย
จะไม่ปล่อย..ให้ว่าง..ขวางหน้าตา
พี่"ฝุ่น"จ๋า..มาแล้ว..แจวไปไหน
มาใกล้ใกล้..ไกลกัน..ให้มองหา
บอกให้น้อง..ตรองคิด..ติดวาจา
ด้วยธรรมา..พาน้อง..ปองธรรมดี
พระอาทิตย์อัสดง
ปล. ที่ไม่ปล่อยให้ว่างขวางหน้าตา เนี่ยกระดาษนะค่ะ จะขีดเขียนอย่างใจฝันค่ะ |
|
|
|
| 23 ตุลาคม 2010, 01:35:PM |
"สายธารศรัทธาธรรม"
Special Class LV2
นักกลอนผู้ก้าวสู่โลกอักษร
คะแนนกลอนของผู้นี้ 47
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 378
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2010, 01:35:PM » |
ชุมชน
|
ขอพลังดั่งฟ้าที่มอบให้
แทนหัวใจศรัทธาไม่หน่ายหนี
ยังยึดมั่นกลั่นรักน้องคนดี
จะกี่ปีอาทิตย์แนบชิดวัน
จะมอบรักภักดีคอยเสริมต่อ
ไม่ย่อท้อเติมรักพลังฝัน
อัศดงลงกลอนเพื่อยืนยัน
จะมีกันเคียงคู่กู่ก้องใจ
ระยะทางบางครั้งที่ไกลห่าง
ยังคงพร่างแพรวงามยามสดใส
มีอาทิตย์ชิดมั่นคอยห่วงใย
พลังใจรายเรียงที่เคียงครอง
ยามหลับฝันปันรักที่พร่ำบอก
ปุยเมฆหมอกบางเบาของเราสอง
มีคำรักพักฟ้าแนบประคอง
น้ำตานองรักมั่นอัศดง
---พลังศรัทธา--- |
หลงเหลือเพียงความทรงจำ
[/f
|
|
|
| 23 ตุลาคม 2010, 08:17:PM |
|
กาแฟดำ
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 23 ตุลาคม 2010, 08:17:PM » |
ชุมชน
|
...เป็นอีกคนที่จนจิตยามคิดเขียน
มันวนเวียนซ้ำซ้ำย้ำเรื่องเก่า
คิดถึงรักที่จากไปใจช่างเศร้า
เป็นเหมือนเต่าต้วมเตี้ยมและเจียมใจ
...ค่อยค่อยก้าวค่อยค่อยไปไม่รีบเร่ง
ถึงไม่เก่งก็จะเกี่ยวเก็บเอาไว้
หากวันหน้าใจไม่ล้าจนเกินไป
คงจะได้เขียนบทใหม่ให้ครื้นเครง
...บทกลอนใหม่จากใจที่ว่างเปล่า
ร้างไร้เงาของเขาเข้าข่มเหง
จะไม่เอา เหงา เศร้า มาละเลง
จะร้องเพลงตอนเขียนกานท์ผ่านหัวใจ . |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
