มันไม่ใช่กลอนหรอก แค่อยากส่งท้ายปี

ผมเห็นทุกปี ต้องมีคนตาย และช่วงเทศกาล คนนิยมตายจริงๆ
ช่วง "เวลา นิยมตาย" นี่คือชื่อที่ผมตั้งให้ระหว่างเทศกาล
แต่ดูท่าทางเวลาออกสื่อว่า "คนตายน้อยกว่าปีที่แล้ว" คนกล่าวจะพูดด้วยสีหน้าที่ ภูมิใจ ที่คนตายน้อยลง

แต่มันน่าภูมิใจหรือ ที่มีคนตาย!!!

ถ้าตลอดเวลาปีใหม่ คนตายคือ "แม่ ใครสักคน" ถามว่า เขาจะภูมิใจไหมที่ปีใหม่ มีคนตายแค่ศพเดียว

ผมรู้ละว่าคำตอบคืออะไร เพราะตาผมเพิ่งเสีย เพิ่งเผาเมื่อวาน ไม่ได้ตายเพราะอุบัติเหตุนะ แต่ท่านเสียชีวิตด้วยโรคชรา
นี่ละ ความตายที่น่าภูมิใจ อายุ ๙๐ ปี แล้วเสียชีวิต ด้วยใบหน้าอิ่มเอิบ

แต่คนตายที่ตายด้วยอุบัติเหตุ ตาถลน, หน้ายุบ, แหลกละเอียด แบนติดถนน แถมอายุก็ไม่เท่าไหร่
ตายไม่กี่คน มันน่าภูมิใจไหม?

แน่จริง ถ้าจะให้ภูมิใจ มันต้อง "ไม่มีอุบัติเหตุ" คือ ปีใหม่มีอุบัติเหตุ ๐ ครั้ง

นี่ละ คือความสำเร็จ คือความภูมิใจ ไม่ใช่ อุบัติเหตุน้อยลง

สาเหตุของอุบัติเหตุ ผมนึกออกแค่ ๒ อย่าง
๑. สุรา (รวมทั้งของมืนเมา) ของมันก็แน่ๆ อยู่แล้ว เหล้าทำให้คนบ้า ยิ่งบ้า ยิ่งระห่ำ ยิ่งบรรลัย ยิ่ง**
๒. ขับรถไม่เป็น ในที่นี้คือ ขับรถไม่ดูตัวเอง ไม่ดูคนอื่น ไม่ระวัง หรือ ขับรถประมาท นั่นเอง
การขับรถที่ประมาท ผมใช้คำศัพท์ว่า "ขับรถแบบคนกรุงเทพฯ" นึกจะออกตัวก็ออก นึกจะฝ่าไฟแดงก็ฝ่า นึกจะทำอะไรก็ทำ

ผมเข้าใจว่า ในกรุงมันต้องเร็ว แต่ ที่เร็วนะ มันประมาท
คนอื่นขับรถระวัง แต่คุณไม่ระวัง มันก็เท่านั้น อุบัติเหตุก็เกิด
คุณขับรถระวัง แต่คนอื่นไม่ระวัง ก็เหมือนกัน อุบัติเหตุก็เกิด

สรุปแล้ว ยังไงก็ต้องตาย ไม่มีใครแก้ไขปัญหานี้ได้หรอก ไม่ต้องกลัว มีคนตายโหงแน่นอน

ปีใหม่นี้ ไม่อยากให้ทุกคนสังสรรค์
แต่ผมอยากให้ทุกคน ไว้ทุกข์

ใน ๑ ปีที่ผ่านมา มีทั้งสุข และทุกข์ร่วมกันไป เป็นรสชาดของชีวิต
ความสุข และความทุกข์ มันเข้ามา เหมือนอาหารจานโปรด
ผมชอบความสุข และก็ชอบความทุกข์ ทั้ง ๒ อย่างนี้ ทำให้ชีวิตผมไม่ซ้ำซาก

ปีใหม่นี้ เป็นเทศกาลแห่งความสุข เป็นเวลาแห่งการสังสรรค์ แต่การสังสรรค์ มักจะเลยเถิดจนเกินไป
ทำให้ขาดสติ ไร้ความยั้งคิด นึกแต่สนุกสิ่งเดียว

ผมจึงอยากให้ทุกคนไว้ทุกข์ เพราะการไว้ทุกข์ที่แท้จริง คือการพิจารณาชีวิต เมื่อเราพิจารณาชีวิตเราแล้ว เราจะมีสติในการยั้งคิด
และใช้ชีวิตไม่ประมาทจนเกินไป

การไว้ทุกข์ ใช่ว่าทำเพื่อคนตายสิ่งเดียว แต่การไว้ทุกข์ ยังทำเพื่อคนเป็น เพื่อคนที่ยังอยู่ มีลมหายใจ มีความสุข มีความทุกข์
การไว้ทุกข์ ใช่ว่าจะจมปลักจนโคลนกับความทุกข์หรอกนะ
แต่การไว้ทุกข์ เป็นการปูทางเพื่อความสุขแท้ แม้จะไม่ถึงนิพพาน แต่เป็นความสุขที่มี สติ

ดังนั้น การไว้ทุกข์ ที่ผมกล่าวไว้ในกะทู้ที่แล้ว คือการ "รักษาสติตัวเอง"

ปีใหม่นี้ ขอให้ทุกคนไว้ทุกข์ เพื่อตัวเอง

ปัจฉิมลิขิต ผมถือเคล็ดอยู่ข้อหนึ่งคือ "ตอนข้ามปีใหม่ ถ้าทำสิ่งใด เราจะเป็นเช่นนั้นทั้งปี"
เช่น ถ้าเราเมาข้ามปี ทั้งปีเราก็ต้องดื่มเหล้า ไม่มีทางเลิกได้หรอก
ดังนั้น ถ้าต้องการให้ปีใหม่นี้เป็นปีแห่งการเริ่มต้นใหม่ "ทำดีข้ามปี" "ตั้งสติข้ามปี"
แล้วทั้งปี คุณจะมีความสุข

แล้วเจอกันปีหน้านะครับ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: มันไม่ใช่กลอนหรอก แค่อยากส่งท้ายปี (อ่าน 4594 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้