นับย้อนหลัง เตรียมการ เข้าพรรษา
มีเธอมา ร่วมด้วย ช่วยประสาน
กระฉับกระเฉง ว่องไว ได้ร่วมงาน
ต่างสำราญ งานบุญ ที่หนุนนำ
เข้าโบสถ์ เวียนมา ขวาสามรอบ
ผ้าไตรมอบ มารดาไว้ ได้สุขล้ำ
ส่วนพ่อ เริงร่า ท่าเต้นรำ
เคยพูดย้ำ แก้บนนา หน้ากลองยาว
แต่หล่อนเคย ขอไว้ กับมารดา
จะช่วยพา หมอนใหม่ ใบสีขาว
ด้วยความหมาย ต่อเนื่อง เป็นเรื่องราว
หากแฟนสาว ประคอง ต้องมงคล
ช่วงเดือนแรก โยมมารดา พาไปวัด
สารพัด นำถวาย ไม่สับสน
ต่อมาไม่ เห็นนี่ มีแยบยล
หล่อนเคยบ่น ไม่ห่างลับ กลับบ้านไง
เดือนสิบเอ็ด ขึ้นมา สิบห้าค่ำ
เฝ้าเรียนธรรม ออกพรรษา ถึงมาได้
รับกฐิน ประเพณี มีของไทย
ตระเตรียมไว้ อำลา พระอาจารย์
หนึ่งอาทิตย์ ติดงาน ฆราวาส
แม่นุชนาถ หายไป ไม่ขับขาน
ฟังคุณแม่ บอกกล่าว เรื่องยาวนาน
ที่พ้นผ่าน มาเวียน เปลี่ยนไปนา
คำสัญญา เคยฟัง ยังก้องหู
หวังครองคู่ หลังงาน ออกพรรษา
ผลสุดท้าย ลืมคำ ไม่นำพา
กลับหนีหน้า หายไป ใจเรรวน
เคยท่องมนต์ ธรรมะ ขอละศีล
จำจนชิน ยืนยัน ไม่ผันผวน
ห้ามฆ่าสัตว์ ลดละ ตามกระบวน
และอย่าชวน ขโมยของ จ้องลักกัน
ห้ามผิดเมีย ลูกหลาน ชาวบ้านเขา
คือเรื่องเศร้า ย่ามใจ หมายเย้ยหยัน
มีกล่าวเท็จ อีกหนอ ข้อสำคัญ
ต่อยตีฟัน หลงผิด พิษสุรา
จำได้ว่า ห้าข้ออ้าง หล่อนฟังอยู่
คงจะรู้ ด้วยจิต คิดออกหนา
เคยก้มกราบ สาธุรับ คำสอนมา
ไฉนนา ลืมได้ เปลี่ยนไปพลัน
จะอโหสิ-กรรมให้ ได้สร้างบาป
ไม่ซึมซาบ ในจิต คิดผกผัน
ศีลธรรม รับไว้ ไม่ยืนยัน
จะยึดมั่น นำใช้ อยู่ใจเธอ.
