หนุ่มฉกรรจ์ พรานไพร ใจฉกาจ
ตามพิฆาต สัตว์น้อยใหญ่ ให้อาสัญ
ชะนีค่าง ไล่ล่า มาทุกวัน
ฆ่าแม่มัน ลูกขาย ได้เงินตรา
แม่ไม่ตาย แย่งกลับ ทับแนบอก
เฝ้ากอกกก ไม่ห่าง ต่างห่วงหา
วาระสุดท้าย แม่ดิ้น สิ้นชีวา
แยกลูกมา แม่เป็นอาหาร ทานเลี้ยงกัน
ลูกนายพราน โตใหญ่ พ่อได้สอน
ทุกขั้นตอน ล่าสัตว์ หัดไว้นั้น
วันหนึ่ง นัดหมาย ได้ยืนยัน
บุกไร่มัน ล่าหมูป่า มาหากิน
พ่อกับลูก แยกกัน คนละด้าน
ลูกก้มคลาน ตามรอยไป ไม่จบสิ้น
พ่อเห็นใบ ไม้โยก โบกเหนือดิน
ยังได้กลิ่น หมูป่า ลอยมาไกล
มือง้างนก ยกปืนจ้อง ที่มองเห็น
ตะคุ่มเด่น เห็นใกล้ หมายตาไว้
ลั่นไกปัง ยังตาม อย่างย่ามใจ
เห็นแล้วไง ลูกชาย ได้ชวนมา
โดนกระสุน จากพ่อ ที่จ่อหมาย
ยิงลูกตาย ด้วยคิด ผิดไปหนา
ยกศพลูก กอดทับ กับอุรา
ภาพนัยน์ตา เห็นลาง นางชะนี
อริยบท สองข้าง ไม่ต่างกัน
กลับผกผัน มาเป็น ได้เช่นนี้
ผงเข้าตา มานาน ผ่านหลายปี
หลายชีวี ฆ่าไป ทำไม่มอง
มาครั้งนี้ ผลกรรม นำตาเห็น
ต่างทุกข์เข็ญ สองฝ่าย ได้เศร้าหมอง
หากฉุกคิด หลักธรรม ตามครรลอง
เป็นเกราะป้อง ส่องทาง สว่างใจ.
