"ฉันก็เป็นอย่างนี้แหละ..."
ฉันเป็นฉันอย่างนี้ที่เธอเห็น
มิใช่เป็นคนดีจากที่ไหน
แต่ความรักหวังดีมีจากใจ
อีกทั้งความห่วงใยก็ให้มา
ถึงแม้เธอจะไม่รู้ดูไม่ออก
แค่อยากบอกให้รู้ดูเถิดหนา
นานเท่าไหร่ลองนับจับเวลา
สองปีกว่าฉันเหมือนเดิมหรือเปลี่ยนไป.
"Kanthita"
28 ก.ย.2553
สองปีกว่า เธอเปลี่ยน เหมือนเปลี่ยนฉาก
จากเงาฟาก บางเบา เงาสดใส
มาบัดนี้ รกรุงรัง บังแสงไฟ
มองมุมไหน ก็อึมครึม ปลื้มไม่ลง
ก็เธอกิน แล้วนอน หย่อนกายา
จากใบหน้า ไข่ไก่ เป็นไข่หงส์
ร่างอวบอั๋น อรชร อ่อนเอวองค์
กลายรูปทรง โอ่งมังกร สะท้อนใจ
ก่อนพราวพริ้ม ยิ้มรับ กระจับสวย
ก็ระทวย ห้อยลง อย่างสงสัย
เป็นเพราะกิน ไม่หยุด พูดเป็นไฟ
เลยลามไหม้ ให้ปากห้อย น่าน้อยใจ
เสียงพูดดัง เปรี้ยงปร้าง อย่างฟ้าผ่า
หมูไก่กา แตกกระเจิง เพิงสั่นไหว
สะเทือนหู สะท้านสู่ ถึงตับไต
คนอารั้ย...ไม่เหมือนเก่า..เล่าให้ฟัง !
