ความแตกต่าง ห่างกัน เส้นคั่นแบ่ง
ทั่วทุกแห่ง ใช้ขีดเส้น เป็นเครื่องหมาย
อยู่ฟากเส้น ข้างนี้ ดีมากมาย
แต่กลับร้าย ถ้าฟากโน้น โดนประณาม
เส้นขอบฟ้า มาแบ่ง แหล่งชีวิต
เป็นมืดมิด และสว่าง สร้างคำถาม
ว่าเหตุใด ในโลกล้วน ควรนิยาม
ให้มองตาม เป็นสองด้าน ประการใด
ด้วยทุกอย่าง สร้างมา เป็นคู่คู่
แต่ละหมู่ ต่างตรงข้าม ตามเงื่อนไข
ชายและหญิง คู่กัน นั้นสุขใจ
แตกต่างไป คนละเพศ เหตุใดฤา
ความแตกต่าง ใช่ไม่ดี เสียที่ไหน
ควรเอาไว้ วัดค่า น่านับถือ
ไม่มีชั่ว ก็ไม่มี ดีร่ำลือ
นั่นก็คือ ดีและชั่ว ตัวคู่กัน
แต่เส้นแบ่ง ของหัวใจ ที่ไร้รัก
ล้วนแต่ผลัก ให้หลีกลี้ หนีสวรรค์
ขีดวงแคบ แนบรัด ตัดชีวัน
บีบให้ฉัน เดินบนเส้น..เป็นหรือตาย.
แม้หัวใจ จะไม่มี คนที่รัก
ก็ใช่จัก พินาศ อย่ามาดหมาย
ใจของเรา เศร้าตรม ล้มละลาย
ชีวิตใช่ วางวาย ล้มตายลง
แต่ละคน เกิดมา ค่าเทียมเท่า
แต่ละเหง้า เหล่าสกุล เกื้อหนุนส่ง
บุญใครทำ กรรมใครก่อ พอเจาะจง
การดำรง ชีวิต จึงผิดกัน
แข่งอะไร แข่งได้ ถ้าใจแกร่ง
แต่หากแข่ง วาสนา ดูน่าขัน
เคยเห็นไหม ใครดี มีครบครัน
อยู่สวรรค์ แต่ในอก นรกครอง
เส้นชีวิต ที่ขีดแบ่ง คือแรงม้า
ที่จะพา เราเดิน เมินความหมอง
คอเชิดตั้ง หลังตรง หน้าจงมอง
โน่น!ไงแสง สีทอง ผุดผ่องตา
บนทางเดิน ของชีวิต ต้องคิดสู้
ด้วยมิได้ ลาดปู กุหลาบหนา
ใจที่ไร้ ความรัก ใช่ผักปลา
ที่จะมา บีบเค้น เป็นหรือตาย.
“Kanthita”
25 ก.ย.2553
