ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

ข่าวเงียบหายไปนานในลานพจน์
กลอนรักหวานหมดจรดที่หยดถ้อย
ไม่เห็นมาหยดเลยตามรูปรอย
แม้แต่มดตะนอยก็ไม่มี

อยากยินเสียงเรียงร้อย ละห้อยหา-
พี่ขวัญตา มาย้ำในค่ำนี้
สามอาทิตย์เวียนมาหาคนดี
แต่ไยร้างห่างหนี ฤดีเอย

ฝากกลอนหนึ่งถึงผู้อยู่ฝั่งฟ้า
ด้วยเวลาพาผ่าน วางกานท์เผย
ยังคิดถึงซึ้งคำเคยรำเพย
รสวจีที่เอ่ยยังอยากฟัง

เมื่อไหร่จะว่างเข้ามาเขียนกลอนอีกคะพี่แก้ว  คิดถึงค่ะ

[สายไหม]

เพราะจากเรือน เบือนถิ่น เหมือนบินห่าง
ใจจึงว่าง อ้างว้าง เพราะห่างเหิน
เพราะจากเรือน เยือนถิ่นต่าง ไร้ทางเดิน
ลำบากใจ เหลือเกิน จึงกลับมา

วันนี้กลับ บ้านรัก คืนหลักแหล่ง
เติมความแกร่ง ให้ใจ ได้หรรษา
คิดถึงจัง บ้านรัก เคยพักมา
พักสักครา ค่อยสู้ เดินต่อไป

[สุวรรณ]

ฝากสารหนึ่งถึงพี่ที่แสนรัก
ด้วยยามนี้งานหนักจึงห่างหาย
ในบางคราล้านักอยากพักกาย
แต่ใจคงสบายตามอัตตา

เจียดเวลาแวะมาอ่านกลอนเล่น
อยากทะเล้นเล่นกลอนอ้อนภาษา
ให้ได้หลายสำนวน ป่วนพี่ยา
แต่ติดที่เวลา ว่า...น้อยนิด (^_^)~

ยังคงคิดถึง และคิดถึงค่ะ

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

อยากเบือนหน้า...น้ำตา...มาอาบแก้ม
ไม่อยากแซม..แต้มสองแก้ม...แต่งใบหน้า
ใครเห็นเข้า..เค้าจะหา..เจ้าน้ำตา
หยดน้ำตา...เจ้าไหลมา..น่าละอาย

กระซิกๆ...ข้างหมอน...ที่นอนเจ้า
ใจว่างเปล่า...สิ้นไร้...ความมุ่งหมาย
คละเคล้าเงา...ความเศร้า...เคล้ากลิ่นอาย
คิดมากมาย...คิดถึงใคร...ที่จากมา

พลัดถิ่น..ดินแดน..ที่แสนรัก
ลุ่มน้ำชี..ที่รู้จัก...ทั้งห่วงหา
มาสู่..ลุ่มป่าสัก...งานพามา
อยากหนีหน้า...กลับไป..ยังบ้านเรา

พอตื่นเช้า...ระรัวเร่ง...เข้าทำงาน
พอตกเย็น...เป็นจะพาล...นานจะเศร้า
พอตกดึก..นึกๆ..ถึงบ้านเรา
โอ้ใจเจ้า..เศร้านัก..หนักหนาเกิน