ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"คำเสกสรร..ที่บั่นทอน?"~

๐

๐ ร่างตกจากสวรรค์ชั้นโสฬส
บริบททั้งหลายคล้ายเชือดเฉือน
กระทันหันเกินไปใจสะเทือน
ดั่งดาวเดือนวูบหายในพริบตา

๐ วาบไปทั้งฤดีปรี่คลุมร่าง
มันเคว้งคว้างอกร้าวเสียงเปล่าปร่า
หรือหมดรักกันแล้วแววกานดา
ถึงได้ฆ่าทำร้ายชายที่รัก

๐ เธอเป็นอื่นมิใช่!คนใกล้แล้ว
เหลือเราแน่วแน่หลงตรงอกหัก
ฝืนกระเสือกกระสนล้นใจภักดิ์
จนกระอักรวยรินจินต์รำพัน

๐ แค่เธอปิดหัวใจใส่ทีท่า
เผยวาจาตัดเยื่อเหยื่ออย่างฉัน
เปรยส่วนลึกออกมา-ตายืนยัน
เขาคนนั้นตัวจริง..สิ่งรื่นรมย์

๐ ฉันมันแค่ทางผ่านกาลจบสิ้น
แรงถวิลพ่นพิษแล้วติดหล่ม
เธอยุติปล่อยฉัน-สั่นโง่งม
เพิ่มทับถมความทุกข์ลุกเป็นไฟ

๐ คำเสกสรรเคยหวานปานน้ำผึ้ง
ทำฉันอึ้งยามนี้ที่จำได้
จะรักฉันคนเดียวมิเหลียวใคร
ถ้อยจอมใจครานั้น..แสนบั่นทอน..

ระนาดเอก

[พิมพิลาไลย]

คำที่คล้าย เสกสรร มันเชือดเฉือน
คอยย้ำเตือน เกลื่อนกลบ ลบสุขสันต์
กลับบั่นทอน ตอนนี้ ทุกวี่วัน
อยากลบมัน นั้นออก ไปนอกใจ

ที่เสกสรร ปั้นคำ อันฉ่ำหวาน
เพราะสงสาร ปานว่า น้ำตาไหล
หรือเพราะจ้อง ต้องการ ระรานไป
คิดอะไร ไม่บอก ออกมาเลย

ฉันคนนี้ ที่เคย เอ่ยปากรัก
กลับไม่ทัก ไม่ทาย หายไปเฉย
พอเลิกรัก หายหลง มันคงเชย
รักที่เคย ว่าหวาน พาลขมลง


พิมพิลาไลย

[กุลมาตา(singlemom99)]

ช่างเสกสรร  ปั้นคำ  ว่าพร่ำเพ้อ
หากใจเผลอ  เพ้อไป  ถึงใครหนอ
จอมเจ้าชู้  ดูใจ   ใครเคลียคลอ
กี่คนรอ   ต่อแถว  เป็นแก้วใจ

ช่างเสกสรร  ปั้นคำ  หวานฉ่ำถ้อย
ช่างเรียงร้อย  ถ้อยคำ  จำนรรให้
หากย้อนผัน  บั่นทอน  สะท้อนใน
ดวงใจใคร  คนนี้  สิ..อาลัย

[ไพร พนาวัลย์]

เจ้าเสกสรรปั้นคำมาพร่ำบอก
ไม่ลวงหลอกกลอกกลิ้งสิ่งเหลวไหล
สิ่งที่พูดออกมาว่าจริงใจ
แต่นานไปไยหนอมิต่อตาม

หลงกินเหยื่อเชื่อเจ้าเฝ้าเชยชิด
แนบสนิทนานเนาว์เขามองข้าม
ดั่งเสพติดมิตรรักจักเป็นยาม
พอทวงถามทดท้อขอเป็นไท

 

"ปรางค์  สามยอด"

[เมฆา...]

~"คำเสกสรร..ที่บั่นทอน?"~

"พิษ..คำลวง.."


๐..ใครบางคน ทนทุกข์ จุกตระหนัก
ถูกพิษรัก ปรักปรำ กระหน่ำถ้อย
จำต้องฝืน ยืนร้อง ครองช้ำคอย
อย่างเลื่อนลอย น้อยคำ และต่ำใจ

๐..คนบางคน ทนพิษ ฤทธิ์บาดแผล
ที่รังแก แม้หวัง หักหลังได้
อยู่หรือเป็น เช่นนั้น ทุกวันไป
สะสมไว้ รอกาล ประหารมา

๐..ชายบางคน ทนได้ ในภายนอก
เหมือนบ่งบอก หลอกยิ้ม ว่าอิ่มหนา
แต่ในทรวง ร่วงร้าว ทุกคราวครา
ซ่อนน้ำตา ตกใน มิให้เจอ

๐..คำบางคำ บางครั้ง ก็ดั่งว่า
หลอกให้สา สมใจ ทำใบ้เซ่อ
แกล้งให้รอ ขอรั้ง กี่ครั้งเออ
เพื่อ..ที่เธอ จะลวง จ้วงทิ่มแทง

๐..เธอ..ก็คือ คนนั้น ที่ฉันหมาย
ช่างโหดร้าย ป้ายสี ให้หรี่แสง
ยังไม่พอ ต่อหน้า กล้าสำแดง
ทำเสแสร้ง สุขสันต์ ให้ฉันตาย (ใจ)

๐..รู้ทั้งรู้ อยู่ว่า ตีหน้าสอง
หน้าหนึ่งครอง รักเขา คือเป้าหมาย
อีกหน้าหนึ่ง ดึงดัน อันตราย
เพราะเตรียมคาย ใส่ถัง หวังทิ้งทวน

๐..คือขยะ หัวใจ ใช่ไหมนี่
ถูกย่ำยี สวมเขา ไล่เข้าสวน
หาหญ้ากิน ดินแกลบ แสบเกินควร
เหมือน..ตีตรวน ตอกหน้า สิ้นค่า..คน....



***เมฆา...***

[ระนาดเอก]

^
^
^
^
..ขออนุญาตชมหน้าบอร์ดเลยนะครับ..
..น้องรักต่อได้อย่างเด็ดขาดมาก..
..อย่างนี้ไม่บวกเดี๋ยวคืนนี้พี่นอนไม่หลับครับ..

 

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ พจนาคำน้อย ถ้อยประดิษฐ์
อาบยาพิษชุ่มห้วง ดางใจข้าฯ
แต่ละคำพร่ำเสก เฉกมายา
เยาวพา*ใดหนอ ช่างพ้อความ

    หลงลมหลงฤทธ์ พิสวาท
เร่นิราศบรรเทา ยามเขลาถาม
เป็นเอกโคลงหนึ่งแท้ แพ้คนงาม
ใจเข็ดคร้ามพิษหวาน น้ำตาลเจือ ๛

[ทอฝัน]

...ฉันคนนี้...ดีไป...เหนือใครเขา
เธอยกเอา...อ้างใจ...สิ้นใยเยื่อ
สูงส่งเกิน...ใบบุญ...ที่หนุนเจือ
พร่ำเพียงเพื่อ...พลิกพราก...แล้วจากไกล

...ทุกถ้อยคำ...ย้ำฟัง...เมื่อครั้งก่อน
เคยอ้อนวอน...หนักหนา...อย่าไปไหน
คือนางฟ้า...ของเธอ...เสมอใน
จะอย่างไร...ไม่สน...คนนินทา

...จวบถึงวัน...บั่นทอน...สะท้อนจิต
ยอดชีวิต...คนเดิม...เสริมคุณค่า
กลับเสกสรร...ผันเพิ่ม...เติมราคา
พร้อมคำว่า...ฉันนี้...ดีเกินครอง...
................//ทอฝัน