ตะวันลับ ก้าวที่นับ คงต้องผ่าน
เมื่อวันวาน ก็คือกาล ที่ผ่านพ้น
เมื่อวานเดิน วันนี้เดิน อาจเกินทน
ต้องรอจน ตะวันส่อง ผ่องประกาย
หากพรุ่งนี้ สิ้นไร้ ซึ่งชีวิต
แล้วดวงจิต นั้นคงไร้ ซึ่งความหมาย
แต่ความฝัน นั้นยังอยู่ คู่เคียงกาย
แม้นมลาย คงไม่เห็น เป็นตัวตน
ลงมือทำ นำให้เห็น เป็นรูปร่าง
แม้นเหนื่อยบ้าง ก็คงทำ ให้เกิดผล
หากวันหนึ่ง ร้างกายไหม้ ไร้ตัวตน
ยังมีคน ที่เห็นฝั่ง ความหวังไกล
หากท่านคิด ก็จงร่าง สร้างให้เกิด
แม้อาจไม่ ถึงประเสริฐ อันเฉิดไฉ
แม้นคนหมิ่น หยามเหยียดว่า ทุกคราไป
อีกไม่ไกล ประจักษ์ให้ เพ่งพิศเอย
