๐๐ มโนภาพ...อาบแสงจันทร์ ๐๐
๐๐ มโนภาพ ราบรื่น ในคืนหนึ่ง
คิดไปถึง รึงรัด ตระหวัดฝัน
หากนวลน้อง คล้องแขน เป็นแฟนกัน
จะรักมั่น ขวัญยืน มิคืนคำ
๐๐ พิงลำต้น โคนมะขาม ยามเดือนจ้า
มองเมฆา เคียงดาว พริ้งพราวพร่ำ
จันทร์กระจ่าง กลางนภา น่าจดจำ
หรีดระบำ ร่ำเร่ง บรรเลงคลอ
๐๐ ห้วงเวลา แห่งจินต์ ถวิลสุข
ภาพงามมุก รุกเร้า ใจเราหนอ
ดั่งเคียงข้าง นั่งคู่ ดูเดือนรอ
ให้ใจพอ แอบอิง พิงอกกัน
๐๐ นั่น! ดาวสี ชี้ชวน เนื้อนวลจ้อง
หิ่งห้อยมอง อมยิ้ม แอบพริ้มหัน
โน่น! ดูซิ ที่ปลายฟ้า ดาราพลัน
งามดั่งพรรณ บุบผา กลางราตรี
๐๐ แล้วหัวเราะ เกาะกุม มือนุ่มนิ่ม
ส่งรอยยิ้ม สบตา พาเพ็ญศรี
ฟังเสียงลม พรมพลิ้ว ดังหวิววี
ก่อนใจพี่ จูบพักตร์ บอกรักนวล
๐๐ ภาพจำเรียง เอียงอาย ยังฉายเด่น
ประทับเน้น เย็นทรวง ห่วงกำสรวล
ยังติดตา อาลัย ให้ใคร่ครวญ
หวั่นต้องป่วน ปวดใจ ในเอกา
๐๐ มโนภาพ ราบรื่น ในคืนนี้
ในอกพี่ เสียขวัญ เกินหรรษา
ด้วยฝนตก ฟ้าร้อง คะนองมา
ทำภาพพร่า เลอะเลือน ไม่เหมือนเคย
*** เมฆา... ***
