ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"ตะกายเงา?"

๐

๐ กำลังนั่งสาระวนปนยิ้มนิด
หลงจริตอรทัยได้ไงหนอ
หน้าอย่างนี้ตานั้น-ขวัญลออ
เสียงหัวร่อบางเบา..แต่เย้าใจ

๐ อยากจะหยิกก็คง..ตรงมันเขี้ยว
ทั้งอยากเกี่ยวก้อยเดิน-เพลินรู้ไหม
มิยักรู้หลงเธอ..เฮ้อ!เมื่อใด
มันแทรกซึมเมื่อไหร่ก็ไม่รู้

๐ ทำอะไรนะเออ..เผลอก็คิด
มันจำติดนัยน์ตา-ผวาหู
แว่วไปหมดอนิจจาหน้าโฉมตรู
เธอซ่อนอยู่ในจิตฤทธิ์สำแดง

๐ ห่วงกังวลทำไมเขาไม่เห็น
ร้อนหรือเย็นสับสนทุกหนแห่ง
หลับฝันดีหรือเปล่า-ลมเป่าแรง
ก็อยากแฝงฉวยผ้ามาห่มเธอ

๐ มองพระจันทร์กระจ่างอย่างกับฝัน
คล้ายจอมขวัญยิ้มแฉ่งแกล้งคนเผลอ
ตาสวรรค์หรือดาวพราวที่เจอ
เสแสร้งเซ่อทำนองเธอจ้องเรา

๐ คิดเข้าข้างบรรเจิดบทเฉิดฉัน
บ่อยสร้างฝันอร่ามท่ามวันเหงา
รู้สัมผัสไม่ได้ตะกายเงา
แต่บรรเทาลงได้เมื่อไกลเธอ..

ระนาดเอก
สวิสเซอร์แลนด์
๑๗ มิ.ย.๒๕๕๓

 

[ปรางทิพย์]

แสงจันทร์ฉายพรายเงากระเซ้าขวัญ
ว่าคืนนั้นฝันติดสนิทเสมอ
เรียวปากอิ่มพริ้มเพลาเฝ้าละเมอ
ใจพาเพ้อเหม่อลอยรูปรอยนาง

เสียงกระซิบวิบหวานดั่งตาลแว่ว
โอ้ดวงแก้วแพรวตาอุษาสาง
มองตะวันพลันกรายที่ปลายทาง
แสงสว่างพลางหอมถนอมนวล

ฤา เพียงเงาเย้าหยอกสายหมอกไหว
ละอองไอในรักจำหลักหวน
กรุ่นกลิ่นนางกลางใจให้รัญจวน
ฝากเพลงครวญทวนกลับสดับยล

[กฤษณาต้องน้ำ]

ทุกคืนมีเธออยู่ในความฝัน
เธอรู้บ้างไหมว่ามันสุขใจแค่ไหน
..............แต่ความจริง.........
      แม้เดินผ่านยังไม่กล้าเข้าไกล้
  ตัวสั่นเพ้อหวั่นไหวถึงขั้นใจละเมอ
คงได้แค่อยู่กับความเหงา ตะกายกอดเงาเธอห่างๆ
ยิ่งนานวันยิ่งฉันฝัน ก็ยิ่งรู้ยิ่งเลือนลาง
จึงทำได้เพียงยืนห่างๆ.....  ข้างเงาเธอ......

 

[เพรางาย]

เมื่อวันโบกมืออำลา                     ไม่ทันตั้งท่า
เตรียมใจว่าต้องไกลกัน

เหมือนภาพระบายคล้ายฝัน           พริบเผลอขาดพลัน
ลมหอบปลิวหายใจโหย

ใบไม้ปลิดขั้วร่วงโรย                     เหมือนน้ำตาโปรย
กลางใจคนไร้ถ้อยคำ

ผืนฟ้าราตรีสีดำ                           บางคนถลำ
ละเมอชะเง้อตะกาย

จันทร์ลับดาวหลอมละลาย               เมฆคั่นกั้นหาย
ใจคล้ายทิ้งกายหายตาม

[หนึ่งหยดพิรุณ]

๛ หลงเพียงรูปจูบสิ้น เฉกกลิ่นแก้ม
ละมุนแซมแต้มมายา จะหาไหน
เงางอนงามทับเทียบ เกินเปรียบใด
พาฤทัยไหวหวั่น คล้ายบั่นทอน ๛

๛ อาชาศอกยอกแผล สุดแก้หาย
โอ้ใจชายยามหลง  ยากปลงถอน
อิริยาอนงค์ขวัญ ช่างสั่นคลอน
กมลรอน รอนจะขาดแทบขาดใจ ๛