ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุวรรณ]

มองเศษซากตึกร้างที่พังยับ
ท่ามความร้อนอ้าวอับกับควันหลง
ฝุ่นธุลีลอยฟุ้งแล้วดิ่งลง
กลายเป็นเศษซากผงที่ค้างคา

เหลืออะไรไว้บ้าง ดังหวังเล่า
คงความเศร้าร้าวลึกผนึกว่า
ให้จำเจ็บเหน็บเนื้อเพรื่อน้ำตา
กับความช้ำอุราเกินกว่าคิด

มาวันนี้รอยหมางยังไม่มอด
ยังคำหยอดของใครให้หลงผิด
คอยชี้ชักหักหาญลนลานฤทธิ์
อยู่ที่สิทธิ์ของเธอจะเชื่อคำ

จึ่งควรคิดพิศดูสักครู่ครั้ง
บ้านเมืองพัง เพราะใครใจถลำ
หลงคนทรามหยามหมิ่นในถิ่นธรรม
ชั่วครอบงำกระทำเมือง จนปรวนแปร

มองเศษซากตึกร้างอีกครั้งเถิด
กลางกรุงเกิดวินาศเป็นบาดแผล
จนรอยใจไทยทั้งปวงปวดดวงแด
แผ่นดินแม่ถูกย่ำยีนี้เพราะใคร

จะหลงโทษโกรธไปก็ไร้ค่า
เก็บน้ำตาบ่าเหลือที่เพรื่อไหล
มาลบรอยแผลกันเถิดเร็วไว
กลบรอยใจไหม้มอด ด้วยหยอดยา

[แม่ค้าหน้าหวาน]

ฤานี่คือเพียงภาพประวัติศาสตร์
ที่ชนชาติทั้งพาราน้ำตาไหล
จะแก่งแย่งชิงดีเพื่ออะไร
มีหัวใจรักชาติไทยหรือไม่มี

จะเกลียดใครโกรธใครมาจากไหน
ขอวอนให้อย่ามาลงที่ตรงนี้
ขอเถอะนะโปรดอย่ามาเหยียบย่ำยี
ผืนดินนี้อย่าให้ช้ำรอยน้ำตา

[กริชอักษร]

ฉันก็หวังดั่งทุกท่านนั่นหละหนอ
หวังว่าขอไปแล้วจะเป็นผล
กลับมานึกถึงคนไกลในบัดดล
ต้องหาคนหยุดเขาได้ให้จบไป

เขามาไกลเกินกว่าคำว่ารั้ง
เกินยับยั้งเพลิงไฟในใจไหว
ต้องบุกหาต้นทางคนวางภัย
จะหยุดเขาต้องถึงใจไปถึงตัว

ที่ฉันว่าไปมันคงจะเป็นไปได้ยากนะคะ
แต่ยังไม่เห็นวี่แววว่าจะจบได้เลย บอกตรงๆ
อยากให้ผู้มีอำนาจฝั่งบ้านเราบุกไปให้ถึงที่เลยคะ
แบบให้รู้ดำรู้แดงไปเลย ว่าเขาจะทำอย่างไรต่อ
ถ้าไม่จนมุม(ยังหาเงินได้) เขาไม่มอบตัวหรอกฉันว่า
เพราะเขาไม่คิดจะมอบตัวอยู่แล้ว
ฉันว่าเขาไม่กลัวบาปคะแต่กลัวกรรมที่จะได้รับ