ฝนพรำพรำยามค่ำคืนยืนอยู่เดี่ยว
แสนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายยิ่งเสียจริงเอ๋ย
เคยร่วมอยู่กลางหมู่มิตรไม่คิดเลย
ต้องลงเอยด้วยการลามาต่างแดน
ฝนกระหน่ำยิ่งช้ำใจในหัวอก
ต้องระหกระเห็จไปอยู่ไกลแสน
จำลาจากจำพลัดพรากจากดินแดน
สู่แว่นแคว้นมลายาน่าเศร้าจริง
ฝนสาดซัดพัดมาพาใจหาย
มองรอบกายไม่คุ้นเคยเลยสักสิ่ง
อยู่บ้านเราแสนสุขใจไม่ประวิง
ไยจึงทิ้งจำพรากจรจากลา
ฝนปรอยปรอยค่อยค่อยซาฟ้าเริ่มใส
ปลุกปลอบใจให้ก้าวเยื้องไปเบื้องหน้า
ผลจะเป็นเช่นไรไม่นำพา
สู้จนกว่าลมหายใจจะไม่มี
.พงษ์ศรีทัศน์. Petaling Jaya, Malaysia
ฝนตก พรำ - พรำ คุณคงช้ำใจหนักหนา
ที่ต้องจากดินแดนที่คุ้นตาไปอยู่ที่ไกล - ไกล
ไม่มีแม้หมู่มิตรคิดแล้วใจหาย
ช่างโดดเดี่ยวเดียวดาย มิวายเป็นห่วงคุณ
ฝนกระหน่ำซ้ำน้ำตาคุณคงหลั่งไหล
นึกถึงดินแดนที่มีอุ่นไอ
คงคิดถึงคนที่อยู่ในใจใช่ใหม
ที่จำพรากจากไป ต้อง อยู่ไกลกัน
ฝนสาดซัดพัดหาย
รอบกายไม่มีใครคอยอยู่เคียงข้าง
คุณคงรู้สึกอ้างว้างมากใช่ใหม
สู้ต่อไปนะคนไกล เพราะยังมีใครเฝ้ารอคุณ
เมื่อฝนซาฟ้า ใส - ใส
อยากให้คุณยิ้มสุขใจได้ใสกว่า
มีรางวัลตอบแทนความเมื่อยล้า
เพื่อคนที่คุณห่วงหา และ เฝ้ารอคอย...
