ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ไพร พนาวัลย์]

คนสวยใจดำ

คลิกเข้าไปฟังเพลงเพราะๆไปด้วย นะครับ

http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=nutthed&date=04-11-2007&group=90&gblog=59

ใบหน้าสวยแต่ใจดำจริงนะเจ้า
เหมือนคลุกเคล้าน้ำยาช่างน่าขัน
พี่เฝ้ายิ้มเฝ้ามองอยู่ทุกวัน
ทั้งรำพันคำรักจากดวงใจ

ส่งจม ถึงเจ้าทุกเช้าค่ำ
ไม่ตอบคำพี่เลยเป็นไฉน
ไปรับหมั้นชายอื่นชื่นหัวใจ
เห็นคนไกลดีกว่าคนรักจริง

เพราะพี่จนต่ำต้อยน้อยคุณค่า
วาสนาไม่คู่ครองกับน้องหญิง
เจ้าก็รู้ว่าพี่นี้หวังอิง
แต่น้องหญิงกลับเมินคนมอซอ

ไม่เคยยิ้มไม่เคยมองคนอยู่ใกล้
แค่หลอกใช้ไปวันวันเท่านั้นหนอ?
ไม่สงสารคนเศร้าที่เฝ้ารอ
เฝ้างอนง้อขอความรักด้วยภักดี

ทะเลทรายแห้งแล้งแสงแดดจ้า
ก็ยังหาน้ำได้ในบางที่
โอเอซีสเย็นฉ่ำน้ำใสมี
แต่คนดีไม่มีเลยสักหยดเดียว

เชิญเถิดหนาเชิญเหยียบให้จมปลัก
เมื่อไม่รักก็จงฆ่าอย่าแลเหลียว
ชายคนนี้พลีกายให้เลยเชียว
   ขอรักเดียวคนดีที่ใจดำ                   

ขอมอบให้แก่คนที่ทั้งสวยและไม่สวย แต่ไม่ใจดำทุกๆคน
ดำได้เพื่อให้รู้เท่าทันเล่ห์กลมนต์มายาของผู้ชาย ที่ไม่ไช่ชายแท้ๆ
แต่สำหรับชายที่มีจิตใจมั่นคงและดีงาม ก็อย่าไปใจดำกับเขาเลยนะ
เลี้ยงเอาไว้ดูเล่น เอาไว้เป็นไม้กันมด ก็ยังดีอ่ะนะ 

 

“ปรางค์  สามยอด”

[วลีลักษณา]

ช่างยอมง่ายจริงนะสละชีพ
เวลาจีบก็งี้วจีฉ่ำ
ยอมให้สิ้นสำออยร้อยลำนำ
ฟังน้ำคำพร่ำวอนแล้วอ่อนใจ

จะจริงหรือพี่จ๋าที่ว่ารัก
อย่ามาทักแล้วทิ้ง..พูดจริงไหม
ที่ว่ารัก รักนั้นเป็นฉันใด
พูดจริงใจ ไก่กาหรือว่าลวง

อย่าตัดพ้อต่อว่าถ้าใจดี
รับรักพี่ แล้วช้ำทำให้หวง
แค่หวังเอาไว้เป็นเช่นคู่ควง
ไม่คิดพ่วงสัมพันธ์สู่วันไกล

ถึงตอนนั้นหนอใครที่ใจดำ
ปล่อยให้ช้ำสิ้นหมดความสดใส
แม้คร่ำครวญหวนหาแสนอาลัย
จะมีใครชายตามาเหลียวมอง

[พิมพิลาไลย]

คำกล่าวอ้าง ชายเอ่ย มาเผยอ้อน
ว่าเคยวอน ตามเว้า ถูกเขาว่า
เพราะพี่จน เขาจร  วอนวาจา
ก็ไม่มา ให้มอง จึงหมองมัว

คนที่รัก เขารอ พี่ก็รู้
ว่ามีอยู่ ไม่ยาก ที่อยากยั่ว
ยังรักพี่ ล้นพอ รอพันพัว
พี่ตามัว ไม่มอง ร้องทำไม

ไปตามง้อ คนงาม ด้วยความโง่
น้องคนโซ เลยซวย ช่วยไม่ได้
กลับมามอง อย่าหมอง น้องเต็มใจ
ตกลงไหม น้องมี ที่ให้มอง

พิมพิลาไลย

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่มีใครใจดำแล้ว....

ณ วันนี้ไม่มีใครใจดำแล้ว         
เราต่างแผ่วสัมพันธ์ไม่หวั่นไหว
ต่างคนเดินจากกันอย่างมั่นใจ     
ว่าจะไม่หวนคืนเหมือนดั่งเคย

เมื่อก่อนนั้นก็รู้ไช่คู้แท้         
เราเพียงแต่ดูใจไปเฉยเฉย
เมื่อคืนวันผ่านไปใจเฉยเมย       
ต่างก็เลยจุดนั้นมาว่าไม่ควร

เราจากกันวันนี้ดีกว่าฝืน         
ให้วันคืนล่วงไปไม่หอมหวล
คบกันไปอย่างฝืนฝืนไม่ชื่นชวน     
ไม่คู่ควรคืนคำมาอำลา

เป็นแค่เพื่อนร่วมโลกก็ได้นี่       
ไม่ต้องมีความหวังให้หวือหวา
เมื่อเจอกันทักทายธรรมดา       
ไม่ต้องมาแง่งอนให้งวยงง

ณ วันนี้ไม่มีใครใจดำแล้ว       
ทั้งน้องแก้วพี่ชายหายใจล่ง
มาส่งยิ้มให้กันอย่างบรรจง       
ต่างปลดปลงปล่อยวางทางชีวี

ไม่มีใครเป็นคนที่พิเศษ         
เพราะขอบเขตแบ่งขั้นฉันน้องพี่
เราต่างเข้าใจกันเป็นอย่างดี   
นับแต่นี้ไม่มีใครใจดำแล้ว

คนใจดำเพราะคาดหวังว่าเขาจะต้องเป็นคนดีของเราเสมอไป
แต่พอไม่ดี จึงประนามว่าใจดำ  แต่วันนี้ไม่มีใครเป็นคนดีของใครแล้ว
จึงไม่มีใครใจดำ ต่อกัน อีกต่อไป....ไช่ไหม?

 

“ปรางค์  สามยอด”

[peerapon]

เกลียดอะไร ได้เช่นนั้น โบราณกล่าว

ฉันเกลียดสาว สดสวย  หมวยบ๋องแบ๋ว
ฉันเกลียดคน เลิศล้ำ  ทำเพริศแพรว
ฉันเกลียดแก้ว มณี  ที่ใสวาว

ฉันเกลียดคน  ใจซื่อ ที่ถือสัตย์
เกลียดหวานจัด  น้ำคำ พร่ำวอนสาว
เกลียดความรัก แท้จริง อ้างอิงดาว
เกลียดความขาว   ตาคม  ที่ชมแล

หากโบราณ  ท่านกล่าว  ที่เล่าไว้
เกลียดสิ่งไหน ได้ดั่งขอ  มิตอแหล
ฉันจะเกลียด ความฝัน   ที่ผันแปร

เพื่อได้แท้  ในสิ่ง  ที่จริงใจ[/size[/font]]

[เด็กหัดกลอน]

คนสวยใจดีนี่ไงน้อย
ลุงต้องค่อยมองมาอย่าเฉไฉ
แล้วจะเห็นความสวยด้วยภายใน
ดูช่างใสสวยงามตามตำรา

ปากก็นิดจมูกหน่อยพลอยเพริศพริ้ง
ช่างงามยิ่งกว่าเฌอมาลย์นั้นอีกหนา
แอ๊บทักษอรว่าเด่นเห็นค่าตา
สวยน้อยกว่าเป็นไหนไหนใครก็ชม

เรื่องใจดำไม่มีที่ให้กล่าว
ทุกเรื่องราวล้วนคนดีที่เหมาะสม
น้อยคนสวยใจดีมีคารม
น่านิยมยกให้สาวใจดี

  ๕๕๕++ ชมตัวเองก้อได้อะ หุหุ 

[ไพร พนาวัลย์]

คนสวยใจดีนี่ไงน้อย
ลุงต้องค่อยมองมาอย่าเฉไฉ
แล้วจะเห็นความสวยด้วยภายใน
ดูช่างใสสวยงามตามตำรา

ปากก็นิดจมูกหน่อยพลอยเพริศพริ้ง
ช่างงามยิ่งกว่าเฌอมาลย์นั้นอีกหนา
แอ๊บทักษอรว่าเด่นเห็นค่าตา
สวยน้อยกว่าเป็นไหนไหนใครก็ชม

เรื่องใจดำไม่มีที่ให้กล่าว
ทุกเรื่องราวล้วนคนดีที่เหมาะสม
น้อยคนสวยใจดีมีคารม
น่านิยมยกให้สาวใจดี

  ๕๕๕++ ชมตัวเองก้อได้อะ หุหุ 

สาวใจดีไม่ใจดำนั้นล้ำเลิศ
เพราะเจ้าเกิดจากแม่มีศักดิ์ศรี
คอยเลี้ยงดูลูกเต้าให้เข้าที
เป็นกวีแต่น้อยคอยกล่อมเกลา

ลูกไม้ร่วงลงล่างไม่ห่างต้น
จึงยินยลคำแม่ดูแลเจ้า
อย่าเป็นไข่ในหินหัดบินเอา
จงไต่เต้างอกงามตามมารดา

 

“ลุงปรางค์ จ้า”