เบื้องหลัง..."ครั้งเกล็ดนาคาผ่าเฝือก"
สิ่งรอบข้างช่างหม่นเมื่อคนเหงา
โลกแสนเศร้าเปล่าดายหลายสถาน
เกล็ดอกหักรักคุดสุดร้าวราน
ทรมานปานจิตจะปลิดไป
เคราะห์ก็ย้ำกรรมเก่ารุมเร้าเสริม
คอยต่อเติมเพิ่มเจ็บเหน็บเข้าใส่
รถตกหนองคลองคูอดสูใจ
น้ำตาใสไหลหยดรินรดทาง
ถูกพันผ้าขาแขนแน่นขนัด
ใส่เหล็กตัดจัดแต่งดุจแปลงร่าง
เป็นมัมมี่บุรีรัมย์เธออำพราง
ในรูปนางนามเกล็ดเด็ดจริงจริง
อยู่ไกล้หมอก็นานตาหวานเยิ้ม
ใจสั่นเทิ้มเริ่มอายลวดลายหญิง
หน้าแนบแขนแหงนมองจ้องแอบอิง
หมอนั่งนิ่งนิ่วหน้าเพราะว่างง
ผ่าเฝือกออกลอกคราบจ๊าบจริงหนา
ก้มดูขาพาให้ใจลุ่มหลง
อกเริ่มสั่นหวั่นไหวไม่มั่นคง
ขนเป็นดงพงรกปกขาเธอ.....อิอิ
มหาซัง....แซวท่านเกล็ดเล่นนะครับ อย่างอนละ
