ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Red Poet]

       รู้ทั้งรู้ว่าเดือนไกลยังใฝ่เฝ้า               ด้วยใจเร้าทุ่มเทสิเนหา
รู้ว่าห่างที่หมายสุดสายตา                    ยังมุ่งมั่นจะไขว่คว้ามาเชยชม

     ถึงจะสูงเกินยื้อเอื้อมมือสอย             ได้แต่คอยแหงนคอรอสุขสม
ดั่งกระต่ายหมายแขแม้หลงงม               ลิ้มความขมอุราจนชาชิน

     รู้ว่าสุดเหนี่ยวรั้งยังผยอง                 ปีกหักสองก็ยังเหินเกินถวิล
โผขึ้นฟ้าถลาลมลงจมดิน                     เลือดรักรินหลั่งพรูค่อยรู้ทัน

     ยามเมื่อรักฟ้าค้อมต่ำดินค้ำสูง         กาและยูงต่างโน้มเหนี่ยวเกี่ยวกระสัน
ถือใจรักแน่นเหนียวดวงเดียวกัน             จะนรก..สวรรค์ฤๅกั้นใจ

     กว่าจะรู้แน่นักว่าหนักหน่วง              รักในทรวงก็ร่วงหล่นเหลือทนไหว
สุดคิดถึงคะนึงหาแสนอาลัย                  ยิ่งคิดไปยิ่งหวั่นขวัญพธู

     เฝ้าแต่เพ้อเพียงว่าฟ้าลงต่ำ             ไม่จดจำฝันเพริดเสียเลิศหรู
ฟ้านั้นหรือจะสนิทมาชิดชู                     แต่ทั้งรู้ยังพะวงจึงหลงลืม

                           

[วลีลักษณา]

ยากยิ่งนัก รักหวาน จะผ่านพบ
มีแต่จบ สิ้นกัน หมดฝันปลื้ม
มีแต่แค่ หัวใจ ที่ให้ยืม
ได้ด่ำดื่ม ชั่วคราว แล้วร้าวราน

หากใจสอง สนองใจ ใดหรือเทียบ
ถ้าหากเปรียบ คงซึ้ง น้ำผึ้งหวาน
ดังสรวงฟ้า เลื่อนหล้า มาดินดาล
ผูกวิญญาน สองดวง เข้าพ่วงพัน

[Red Poet]

หากจะเป็นเช่นน้องเพียงเรียงอักษร
หนาวหรือร้อนอย่างใดมิไหวหวั่น
แต่ศักดิ์ดินและฟ้าต่างค่ากัน
ได้แค่ฝันชั่วคืนตื่นมลาย

หวังรอฟ้าโน้มองค์ลงมาคู่
ชิดเชยชู้สู่สมภิรมย์หมาย
คงจะหวังเปล่าเปลี่ยวแต่เดียวดาย
ดุจกระต่ายรอโลมโสมเชิญชวน

ยามจันทร์ทองส่องนภางค์กระจ่างเด่น
กระต่ายเต้นเล่นไล้ไม่ผันผวน
ยามใดจันทร์ลาลับดับแสงนวล
เศร้ากำศรวลในอกวิตกตรม

เราก็เป็นเช่นกระต่ายที่หมายแข
ตั้งตาแลรอฟ้ามาสู่สม
ยามใดฟ้ามีจิตอยากชิดชม
คงถล่ม ถมดิน...สิ้นชีวัน

 

[ปาระ]

แม้นชีพวาย กายดับ ลาลับล่วง
เจ้าเดือนดวง ผ่องผิว ภิรมย์สรรค์
กระซิบรัก ปักทรวง ดวงชีวัน
พิภพหวั่น สั่นไหว หัวใจเอย

จะรอรัก ปักทรวง ดวงกมล
ฟ้าคงหล่น บนดิน ถิ่นใจเอ๋ย
จะคอยเฝ้า เร้ารัก สลักเชย
คลอเคียงเคย เชยชื่น ระรื่นใจ
 

[ไพร พนาวัลย์]

ตัวเจ้าเหมือนดวงจันทร์อันสูงค่า
แต่ตัวข้าดั่งกระต่ายหมายชมแข
เจ้าอยู่สูงเทียมฟ้าสุดตาแล
ได้เพียงแต่ชะแง้หาสุดาดวง

ขอเทิดทูนจอมใจไว้บนฟ้า
อยู่เถิดหนาบนแดนถิ่นแมนสรวง
รักเจ้านั้นเพียงแอบไว้แนบทรวง
ขอพุ่มพวงจงห่างจากโคลนตม

รักของพี่ไช่ตาลเพียงหวานลิ้น
ไม่นานสิ้นรสหวานพาลขื่นขม
รักของพี่ดั่งน้ำผึ้งที่พึงชม
ขอพร่างพรมรักษาใจให้คนงาม
 
ขอรักเจ้าข้างเดียวไม่เคี่ยวเข็ญ
มองคืนเพ็ญเด่นฟ้าพาวาบหวาม
จงเคียงคู่เถิดหนาดอกฟ้างาม
เพราะนงรามคู่ควรดาวพราวฟ้าเอย

 

“ปรางค์  สามยอด”



ขอบคุณภาพสวยๆจาดอินเตอร์เนท นะครับ

[BuaJantra]

ตัวเจ้าเหมือนดวงจันทร์อันสูงค่า
แต่ตัวข้าดั่งกระต่ายหมายชมแข
เจ้าอยู่สูงเทียมฟ้าสุดตาแล
ได้เพียงแต่ชะแง้หาสุดาดวง

ขอเทิดทูนจอมใจไว้บนฟ้า
อยู่เถิดหนาบนแดนถิ่นแมนสรวง
รักเจ้านั้นเพียงแอบไว้แนบทรวง
ขอพุ่มพวงจงห่างจากโคลนตม

รักของพี่ไช่ตาลเพียงหวานลิ้น
ไม่นานสิ้นรสหวานพาลขื่นขม
รักของพี่ดั่งน้ำผึ้งที่พึงชม
ขอพร่างพรมรักษาใจให้คนงาม
 
ขอรักเจ้าข้างเดียวไม่เคี่ยวเข็ญ
มองคืนเพ็ญเด่นฟ้าพาวาบหวาม
จงเคียงคู่เถิดหนาดอกฟ้างาม
เพราะนงรามคู่ควรดาวพราวฟ้าเอย

 

“ปรางค์  สามยอด”



ขอบคุณภาพสวยๆจาดอินเตอร์เนท นะครับ

...........

แม้ดวงจันทร์นั้นสูงเกินไขว่คว้า
หวังดวงเนตรจันทราเมียงมองบ้าง
เปล่งทอแสงนวลขาวขอบฟ้าสาง
แล้วค่อยลับลอยจางกลางนภา

[วลีลักษณา]

ขอรักเจ้าข้างเดียวไม่เคี่ยวเข็ญ
มองคืนเพ็ญเด่นฟ้าพาวาบหวาม
จงเคียงคู่เถิดหนาดอกฟ้างาม
เพราะนงรามคู่ควรดาวพราวฟ้าเอย  "ปรางค์  สามยอด”


จันทร์ต้องรีบ หล่นร่วง จากห้วงฟ้า
ปล่อยเวลา พ้นผ่าน คานคงเสย
โอ้พี่จ๋า น้ำใจ กระไรเลย
จะนิ่งเฉย หรือไย มิไขว่คว้า

[คนไร้ค่า]

อันฟ้าสูง แผ่นดินต่ำ ข้ารู้อยู่
ได้แต่ดู จันทรา บนฟ้าใส
แม้ดวงดาว พร่างพราว ไม่ใส่ใจ
จิตข้าใคร่ ปองจันทรา เพียงดวงเดียว

ข้าขอแค่ ได้มองจันทร์ บนฟากฟ้า
แม้จันทรา จะมิมอง มิแลเหลียว
ก็จะขอ ภักดีเหมือน ข้าวคอยเคียว
จันทร์ดวงเดียว คือหนึ่ง ในดวงใจ

[Red Poet]

หากแม้นจันทร์จักร่วงจากห้วงหาว
พี่ขอน้าวโน้มใจขึ้นไปหา
จะได้อิงแอบขวัญเจ้าจันทรา
ชื่นชีวาพาสุขทุกราตรี

ถึงจันทร์ลับจากฟ้านภากาศ
ดาวยังสาดแสงส่องไม่หมองศรี
ข้าขาดจันทร์มาอยู่คู่ฤดี
ชั่วชีวีคงเหงาเศร้าเดียวดาย

 

[ไพร พนาวัลย์]

ขอรักเจ้าข้างเดียวไม่เคี่ยวเข็ญ
มองคืนเพ็ญเด่นฟ้าพาวาบหวาม
จงเคียงคู่เถิดหนาดอกฟ้างาม
เพราะนงรามคู่ควรดาวพราวฟ้าเอย  "ปรางค์  สามยอด”

 

จันทร์ต้องรีบ หล่นร่วง จากห้วงฟ้า
ปล่อยเวลา พ้นผ่าน คานคงเสย
โอ้พี่จ๋า น้ำใจ กระไรเลย
จะนิ่งเฉย หรือไย มิไขว่คว้า

      

แม้นจันทร์เจ้า เหงาหงอย จะลอยร่วง
ถิ่นแมนสรวง คล้อยลง มาตรงหน้า
นี่ ลิขิต สวรรค์ ปั้นแต่งมา
คงเมตตา ข้าน้อย ที่คอยชม

แม้นดอกฟ้า โน้มกิ่ง มาให้พี่
โถ คนดี พี่จะฝืน ความขื่นขม
จะถนอม จอมใจ ให้รื่นรมย์
จะเชยชม จอมขวัญ นิรันดร

 

 “ปรางค์  สามยอด”