ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

"โทษตัว?"

๐

๐ เมื่อวันนั้นฉันขออย่างท้อแท้
จนขี้แยหมดท่าน้ำตาหลั่ง
จนเหมือนสิ้นศักดิ์ศรีที่ถูกชัง
จนทรุดนั่งเข่าอ่อนงอนง้อเธอ

๐ ไม่เคยทำอย่างนี้ใครที่ไหน
แต่ทำได้ยามนั้นมันช่างเซ่อ
เฝ้าแต่พร่ำฟูมฟ ายคล้ายคนเบลอ
ปล่อยใจเผลอเสียใจไร้ควบคุม

๐ เป็นไปได้ทุกอย่างในครั้งนั้น
เธอทำฉันเหมือนอกนรกสุม
ช้ำตามเกมส์คนพ่ายเกินไฟรุม
พลาดตกหลุมเล่ห์เธอเจอทุกข์ใจ

๐ ซึมพิงเสาหลายคราหาเหตุผล
คิดข้างตนหลงฝันเริ่มกันใหม่
แต่ความหวังนานวันฝันจางไป
และยิ่งไกลเกินกว่ารอท่าคอย

๐ เป็นเส้นทางขรุขระสะเทือนจิต
กดชีวิตทุกอย่างพลางถดถอย
อยู่คนเดียวไม่ได้เฝ้าใจลอย
หลายครั้งปล่อยน้ำตาคราลืมตัว

๐ ไม่ระแวงจึงเจอเธอทำฉัน
มอบกำนัลรักใหม่สุมใส่หัว
ยุติธรรมใช่ไหมใจระรัว
หรือฉันชั่วต่างหากอยากรักเธอ?"

..ขอบพระคุณ..ภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ตครับ..

[gizon]

ถูกด่าว่า สารพัด แสนบัดสี
ถูกย่ำยี ด้วยคำถ้อย หลายร้อยหน
ถูกประจาน แช่งด่า ว่าหน้าทน
ต้องร้องไห้ กี่หน ที่ผ่านมา

ก็ยังยอม ให้ประณาม หยาบหยามหมิ่น
แม้สูญสิ้น ศักดิ์ศรี ที่รักษา
ก็ยังอ้อน วอนให้ เวทนา
ทั้งที่ไม่ รู้ว่า ผิดอะไร

คงเพราะเรา เขลาโง่ โอ้..อนาถ
ยังมัววาด ฝันวัน ที่เริ่มใหม่
รู้ทั้งรู้ ก็ยังหวัง ไม่ช่างใจ
สมควรถูก เขาว่าให้ ไม่เหลือดี

[บ้านกลอนไทย]

๐ โทษตัวเอง เร่งตัวเกิน จึงเดินผิด
รักเสพย์ติด พิษเสพย์นาน จึงพานขม
คิดถึงเขา เศร้าถึงทรวง รักลวงลม
อยากเด็ดดม ชมเด็ดดอม ให้หอมคืน

๐ แต่ว่าสาย คลายว่าช้า จึงพาเจ็บ
แอบหนาวเหน็บ เก็บหนาวไว้ ให้สะอื้น
ผิดที่มอง ของที่จาก ลำบากกลืน
รักไม่ชื่น คืนไม่หวน ล้วนเพราะเรา..



แบบว่า...ไม่รู้สิครับ ...(ยืมท่านจะไม่เด็ด มาอีกแล้ว)   

   

[วฤก]

เมื่อก่อนนั้นนั่นตูยืนอยู่ได้
แล้วไฉนหนอขลาดไม่อาจหาญ
เพียงเธอทิ้ง... หยิ่งสิ... อย่าริซาน
ก้มกราบกราน... แม่จ๋า.... อย่าตัดเงิน ฯ ..... แง้ ๆๆๆ

 

  อ่า.... จะพากลอนพ่อระนาดออกทะเลไหมเนี่ย 

[DEVIL]

เกิดหลงเล่ห์เสน่หามารยารัก
นานวันไปได้ประจักษ์รักหายหัว
เธอทิ้งไปฉันไม่โกรธไม่โทษตัว
แต่โทษใจชั่วชั่ว..ของตัวเอง

[ระนาดเอก]

ถูกด่าว่า สารพัด แสนบัดสี
ถูกย่ำยี ด้วยคำถ้อย หลายร้อยหน
ถูกประจาน แช่งด่า ว่าหน้าทน
ต้องร้องไห้ กี่หน ที่ผ่านมา

ก็ยังยอม ให้ประณาม หยาบหยามหมิ่น
แม้สูญสิ้น ศักดิ์ศรี ที่รักษา
ก็ยังอ้อน วอนให้ เวทนา
ทั้งที่ไม่ รู้ว่า ผิดอะไร

คงเพราะเรา เขลาโง่ โอ้..อนาถ
ยังมัววาด ฝันวัน ที่เริ่มใหม่
รู้ทั้งรู้ ก็ยังหวัง ไม่ช่างใจ
สมควรถูก เขาว่าให้ ไม่เหลือดี..(น้องลีจีซอน)




๐ รับทุกสิ่งทุกอย่างอ้างมาเถอะ
แก้มฉันเลอะน้ำตาเสื่อมราศี
มันเหมือนซากเดินได้ให้ย่ำยี
ต่อแต่นี้ก็คล้ายตายทั้งเป็น

๐ ถ้าหากเธอโดนบ้างเหมือนอย่างฉัน
นรกนั้นยามนี้ที่มองเห็น
เธอจะทนได้ไหมใจเนื้อเย็น
ทุกข์ลำเค็ญดั่งฉันขั้นเสียคน

๐ ไม่กล้าขอคืนกลับเพราะรับรู้
ซึ่งเห็นอยู่คำตอบครอบเหตุผล
ฉันไม่ดีไว้ใจในรักตน
โลกจึงหม่นจมปรักพิษรักเธอ

๐ เมื่อพลาดเองเปิดทางเธออ้างเขา
ลืมรักเราที่ฉันหมั่นเสนอ
ประมาทเองปล่อยรักหลักที่เจอ
ให้ใกล้เกลอเพื่อนเรา..ดุจเผาเรือน..(พี่ระนาดเอก)

[chaipan1999]

ถูกด่าว่า สารพัด แสนบัดสี
ถูกย่ำยี ด้วยคำถ้อย หลายร้อยหน
ถูกประจาน แช่งด่า ว่าหน้าทน
ต้องร้องไห้ กี่หน ที่ผ่านมา

ก็ยังยอม ให้ประณาม หยาบหยามหมิ่น
แม้สูญสิ้น ศักดิ์ศรี ที่รักษา
ก็ยังอ้อน วอนให้ เวทนา
ทั้งที่ไม่ รู้ว่า ผิดอะไร

คงเพราะเรา เขลาโง่ โอ้..อนาถ
ยังมัววาด ฝันวัน ที่เริ่มใหม่
รู้ทั้งรู้ ก็ยังหวัง ไม่ช่างใจ
สมควรถูก เขาว่าให้ ไม่เหลือดี..(น้องลีจีซอน)




๐ รับทุกสิ่งทุกอย่างอ้างมาเถอะ
แก้มฉันเลอะน้ำตาเสื่อมราศี
มันเหมือนซากเดินได้ให้ย่ำยี
ต่อแต่นี้ก็คล้ายตายทั้งเป็น

๐ ถ้าหากเธอโดนบ้างเหมือนอย่างฉัน
นรกนั้นยามนี้ที่มองเห็น
เธอจะทนได้ไหมใจเนื้อเย็น
ทุกข์ลำเค็ญดั่งฉันขั้นเสียคน

๐ ไม่กล้าขอคืนกลับเพราะรับรู้
ซึ่งเห็นอยู่คำตอบครอบเหตุผล
ฉันไม่ดีไว้ใจในรักตน
โลกจึงหม่นจมปรักพิษรักเธอ

๐ เมื่อพลาดเองเปิดทางเธออ้างเขา
ลืมรักเราที่ฉันหมั่นเสนอ
ประมาทเองปล่อยรักหลักที่เจอ
ให้ใกล้เกลอเพื่อนเรา..ดุจเผาเรือน..(พี่ระนาดเอก)

มาประนามหยามหมิ่นให้สิ้นค่า
โพนทะนาตอกย้ำช่างทำได้
นี่หรือเพื่อนเพื่อนนี้เป็นอย่างไร
สุขสุขได้ทุกข์กลับซ้ำเหยียบย่ำกัน

สิ้นสิ้นกันหมดไปในคำเพื่อน
รักก็เหมือนคำเพื่อนไม่สร้างสรรค์
เฝ้าหลงรักรักผิดผิดรักกัน
ไม่เหลือฝันทั้งเพื่อนรักและรักมลาย

จะขอเกลียดเกลียดนักรักที่หลอก
เพื่อนกลิ้งกลอกขอเกลียดย้ำทำฉิบหาย
ไม่แบ่งรักไม่ปันเพื่อนเตือนจนตาย
เพื่อนฉิบหายรักเลวหลอก...บอกผ่านเอย

[พิมพิลาไลย]

โทษตัวที่ หลงผิด คิดรักเขา
พอต้องเศร้า เหงาใจ ไม่อาจฝัน
เมื่อเขาลับ กลับใจ ก็ไม่ทัน
พอรู้มันก็สายตายทั้งเป็น

ก่อนจะรักสักครั้งไม่ยั้งคิด
พอทำผิดคิดได้ใครจะเห็น
รักแห้งเหือดเลือดตาแทบกระเด็น
เขาก็เป็นคนไปไม่นำพา


พิมพิลาไลย

[Tian iew]

ช่างโง่เง่า เสียจริง ที่ยอมทน
สงสารคน บ้าบรม เสียจริงนี้
ระนาดเอก บ่งถ้อยคำ แทนฤดี
กลอนบทนี้ มันชีวิต ของนู๋เอง
กลอนเสียดแทง เจ็บแปลบ เมื่อบรรเลง
หากเป็นเพลง คงบาดลึก เชื่อดเฉือนหู
เราก็หล่อ หน้าตาดี ใครก็รู้
แต่ยอดชู้ ดันไม่ชอบ คนรักจริง

ToT  ToT  ToT