ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Red Poet]

กลอนเจ็ด กลบทดวงเดือนประดับดาว

ยามยิ้ม พริ้มพราว วาวแวววับ
ดาวดับ กลับกลาย ลายลับร่วง
ปลั่งเปล่ง เบ่งบาน ซ่านซึ้งทรวง
หนักหน่วง ห่วงหา ตราตรึงตรอง
โหยไห้ ใคร่ครวญ ชวนเชยชิด
เพียงพิศ นิจนาน มาลย์หม่นหมอง
ดื่มด่ำ ฉ่ำชื่น รื่นรมย์รอง
สุขสอง จองเจ้า เคล้าคลอเคลีย

[ชมพูไพร]

เพียงได้พบ สบตา ในคราก่อน
จิตอาวรณ์ ร้อนในทรวง จนวาบหวิว
เสียวซาบซ่าน สะท้านไหว เจียนใจปลิว
ผะผ่าวผิว ร้อนวาบวาบ กำซาบเย็น
เพียงรอยยิ้ม อิ่มอาบ วาบอุระ
ไม่อยากจะ ให้พราก จากตาเห็น
หวามสะทก อกเอ๋ย ไม่เคยเป็น
ระทึกเต้น รู้สึกนัย จังหวะใจ
 

[เด็กหัดกลอน]

รอยยิ้มหวานซ่านซ่าพาสุขสันต์
รอยยิ้มนั้นแม้ยิ้มง่ายไม่หน่ายหนี
รอยยิ้มพริ้มติดตรึงใจไร้ราคี
รอยยิ้มมีบนใบหน้าพาสุขใจ

[พิมพิลาไลย]

กลอนเจ็ด กลบทดวงเดือนประดับดาว

ยามยิ้ม พริ้มพราว วาวแวววับ
ดาวดับ กลับกลาย ลายลับร่วง
ปลั่งเปล่ง เบ่งบาน ซ่านซึ้งทรวง
หนักหน่วง ห่วงหา ตราตรึงตรอง
โหยไห้ ใคร่ครวญ ชวนเชยชิด
เพียงพิศ นิจนาน มาลย์หม่นหมอง
ดื่มด่ำ ฉ่ำชื่น รื่นรมย์รอง
สุขสอง จองเจ้า เคล้าคลอเคลีย

คมคาย   พรายพริ้ม   ยิ้มแย้มยั่ว
รักรั่ว  หลั่งไหล   ใคร่แข็งขืน
ชื่นชอบ   ตอบตรง   ยงหยัดยืน
แช่มชื่น   หมื่นมาลย์  ดาลดวงแด

หลงไหล   ใฝ่ฝัน   สรรเสกสม
ขื่นขม   พรหมพา   หาห่วงแห
โศกสุด   หยุดยั้ง   รั้งลาแล
ไม่แม้   มามอง   ตรองตามตรม           
   

พิมพิลาไลย

   

[ลูกเป็ดน้อย]

ยิ้มแป้นของหงส์ฟ้า...

ยิ้มยะแย้มหยดย้อยยามเย็นย่ำ
ช่างชุ่มฉ่ำโชยชื้นชื่นทรวงแสน
โอ้หงส์ฟ้าลาร้างห่างเมืองแมน
โปรยยิ้มงามสู่แคว้นแดนเดินดิน

นี่คือโลกความจริงฤาความฝัน
จึงปรากฏยิ้มอันสุดถวิล
ยิ้มพิมพ์ใจจากหงส์โปรยลงดิน
ชุบชีวินดอกหญ้าอนาทร

เพียงรอยยิ้มพิมพ์ใจยิ่งใหญ่นัก
คือร้อยรักเกินเค้นเป็นอักษร
ขอรอยยิ้มหงส์ฟ้าเอื้ออาทร
อย่าจากจรจากดินจินต์อาดูร

...ลูกเป็ดน้อย

[เพรางาย]

เพียงเนื้อแยกบนหน้าน่าประหลาด
อาจใช้ปาดทุกข์ร้อนผ่อนสิ้นสูญ
ยิ่งส่งไปได้ยิ้มมาทวีคูณ
สมควรทูนเทิดค่าว่า “พิมพ์ใจ”

[chaipan1999]

กลอนเจ็ด กลบทดวงเดือนประดับดาว

ยามยิ้ม พริ้มพราว วาวแวววับ
ดาวดับ กลับกลาย ลายลับร่วง
ปลั่งเปล่ง เบ่งบาน ซ่านซึ้งทรวง
หนักหน่วง ห่วงหา ตราตรึงตรอง
โหยไห้ ใคร่ครวญ ชวนเชยชิด
เพียงพิศ นิจนาน มาลย์หม่นหมอง
ดื่มด่ำ ฉ่ำชื่น รื่นรมย์รอง
สุขสอง จองเจ้า เคล้าคลอเคลีย

เมื่อหมอง สองสาย ก็กลายกลับ
นานนับ จับใจ ให้โหยหวน
วันวาน ผ่านผัน ครั่นครางครวญ
เนื้อนวล ชวนชิด ติดตรึงตรา

โศกศัลย์ จันทร์จาง ห่างหวนไห้
เรไร ไผ่พลิ้ว ริ้วเริงร่า
สิ้นเสียง เคียงคู่ ชู้เฉยชา
เหว่ว้า ลารัก จักเจียมใจ....

เป็นไงบ้างครับ...