ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[my smile]

จะฝากใจไว้กับฟ้าเวลาหมอง
ให้เธอมองลองดูผู้ถลำ
เธอจะรู้บ้างไหมคนใจดำ
ว่าได้ทำอะไรจงใคร่ครวญ....... (พิมพิลาไลย)


สุดทางรัก หักฝัน ตะวันส่อง
เป็นแสงทอง ผ่องใจ ไม่หันหวน
หากฟ้ายื่น โอกาสใหม่ ใจเชื้อชวน
ได้อบอวล มวลรัก ประจักษ์เป็น.....(เปลวฟ้า)

แม้ถนนบนเส้นทางแห่งความรัก
อุปสรรคขวางทางมีให้เห็น
แม้ทุกข์ทนเหนื่อยยากมักลำเค็ญ
จะขอเข็นรถรักจักส่งเธอ...(กวีพเนจร)

เป็นแม้เพียง ความรัก ฟ้าส่งให้
มอบให้ใจ สิ้นแห่งรัก เฝ้าคอยเพ้อ
ให้หลงไหล ครำครวญ พบปะเจอ
ขอละเมอ เพ้อรัก อีกสักครา...(my smile)

[สายลมสีขาว]

จะฝากใจไว้กับฟ้าเวลาหมอง
ให้เธอมองลองดูผู้ถลำ
เธอจะรู้บ้างไหมคนใจดำ
ว่าได้ทำอะไรจงใคร่ครวญ....... (พิมพิลาไลย)


สุดทางรัก หักฝัน ตะวันส่อง
เป็นแสงทอง ผ่องใจ ไม่หันหวน
หากฟ้ายื่น โอกาสใหม่ ใจเชื้อชวน
ได้อบอวล มวลรัก ประจักษ์เป็น.....(เปลวฟ้า)

แม้ถนนบนเส้นทางแห่งความรัก
อุปสรรคขวางทางมีให้เห็น
แม้ทุกข์ทนเหนื่อยยากมักลำเค็ญ
จะขอเข็นรถรักจักส่งเธอ...(กวีพเนจร)

เป็นแม้เพียง ความรัก ฟ้าส่งให้
มอบให้ใจ สิ้นแห่งรัก เฝ้าคอยเพ้อ
ให้หลงไหล ครำครวญ พบปะเจอ
ขอละเมอ เพ้อรัก อีกสักครา...(my smile)

เป็นน้ำทิพย์ ระยิบพรม สมห้วงฝัน
ชโลมวัน อันวิลาส วาดภาษา
ด้วยดวงใจ ใสจริง พิงพักมา
ก็สุขแล้ว แก้วอุรา ที่ร้าวราน......(ละอองดาว)

[สายใย]

เป็นน้ำทิพย์ ระยิบพรม สมห้วงฝัน
ชโลมวัน อันวิลาส วาดภาษา
ด้วยดวงใจ ใสจริง พิงพักมา
ก็สุขแล้ว แก้วอุรา ที่ร้าวราน......(ละอองดาว)

หัวใจส่ง ตรงมา เบื้องหน้านี้
อาจไม่มี ราคา ค่าไพศาล
ถ้าเธอเห็น เป็นของ ไม่ต้องการ
อยากจะวาน ทิ้งลง ถังผงไป...(สายใย)

[สายลมสีขาว]

ตั้งแต่เริ่ม จะเอามาเรียงให้ทุกๆคนดูใหม่นะคะ   (ความหลากหลายที่ขัดแย้งกันดี อ่านแล้วไม่รู้จะซึ้งหรือร้องไห้ดี แต่ฮาคะ 555+) ^^

ดวงเดือนพร่าง กลางดาว หนาวใจแท้ ..........(พี่รักเล็กๆ)
ลิ่วกระแส แพใจ ได้มัวหลง............(ละอองดาว)
คนเคยรัก ผันใจ ไม่ซื่อตรง............(พี่กระดาน)
สิ่งที่เหลือ หนึ่งคง หยาดน้ำตา...........(ละอองดาว)

ใครเล่าใคร ใจใฝ่ ไล่คิดถึง
ร้อยคะนึง พึ่งแต่เธอ เพ้อห่วงหา
แต่วันนี้ หมดสิ้นแล้ว แว่วกานดา
เมื่อเธอลา จากไป ในรักกัน ......(ละอองดาว)

จะจำจร วอนลา ความห่วงหา
 อ้อนวอนฟ้า พึงรำพัน อย่าแปรผัน
ก่อนเคยรัก เอื้อนเอ่ย ไม่ทิ้งกัน
เหมือนดั่งฝัน หยาดฝนหล่น เธอก้าวเดิน...(my smile)

เธอไม่คิด..เหลียวมอง..หัวใจฉัน
ความสำคัญ..พันผูก..ช่างตื้นเขิน
ฉันนั่งมอง..ทุกย่างก้าว..ที่เธอเดิน
ต้องเผชิญ..กับความหนาว..ร้าวดวงใจ....(พิกุลแก้ว)

ประหนึ่งว่า ชะตา ฟ้าลิขิต
 ให้ชีวิต พบรัก แล้วผลักใส
ได้แค่ชม สมชื่น รื่นไวไว
 ก็จากไป พร้อมฝน หล่นโปรยมา......(เมฆา...)

ธุลีใจ สลายลง ผงละออง
ประกายทอง เคยระยับ จับเวหา
แต่ตอนนี้ กลับกลายเป็น หยาดน้ำตา
ที่ไหลริน อาบหน้า ค่าสิ่งเป็น.............(เปลวฟ้า)

ที่สุดท้าย คงเหลือ ความขื่นขม
ทุกข์ระทม จมรัก ใครไม่เห็น
ฝืนก้าวเดิน หันหลัง แม้ยากเย็น
ดีกว่าเห็น หลังของเธอ ลาจากไป...(my smile)

จะทนสู้กดเก็บความเจ็บช้ำ
ต้องจดจำรอยแผลเพื่อแก้ไข
อยู่อย่างสิงห์ไม่ยอมแพ้แก่ใครๆ
ได้แก้ไขใช้สติพินิจนำ..... (Pamoo)

นั่นแหละหนาความรักพร้อมความทุกข์
จะมีสุขปนบางคราตามเวรกรรม
เมื่อวันผ่านความทุกข์คอยตอกย้ำ     
คอยกระหน่ำให้จิตใจอาบน้ำตา ... (ตัวฉัน*)

โชคชะตา ฟ้าหรือ คือลิขิต
ให้ชีวิต บิดผัน นั้นหนักหนา
มัวโทษฟ้า ว่าดิน สิ้นกายา
สิ่งแล้วมา ค่านี้ ที่ใจตน..........(รัก เล็กๆ)

อย่าโทษฟ้า ชะตา ที่ลิขิต
อย่าไปคิด ว่าเคยช้ำ มากี่หน
อย่ายอมแพ้ ทุกชีวิต ต้องดิ้นรน
สู้อดทน เพื่อรัก ครั้งใหม่มา...(my smile)

จะรอวัน ฟ้าใส ได้แย้มเบิก
จะถอนเพิก ความหลัง ซึ่งหนักหนา
จะไม่คิด ย้อนถอย รอยร้าวรา
เพราะเหตุว่า ฉันนั้นเจ็บ แล้วเก็บจำ.....(ละอองดาว)

ขอกรอบกรำความเจ็บ ซุกใต้หมอน
ก่อนจะนอนตอนดึกด้วยนึกขำ
โอ๊ย...ใยหนอ ใจเจ็บไม่รู้จำ
ใยจึงชอบจะช้ำอยู่ร่ำไป...(suwan)

ยามดึกดื่นค่อนคืนกลืนความช้ำ
ทุกข์กระหน่ำซ้ำเติมเหมือนเริ่มไหม้
หัวอกช้ำกล่ำหมองหนองท่วมใจ
อีกเมื่อไหร่จึงจะพ้นคนมีกรรม........(ปรางค์  สามยอด)

จะฝากใจไว้กับฟ้าเวลาหมอง
ให้เธอมองลองดูผู้ถลำ
เธอจะรู้บ้างไหมคนใจดำ
ว่าได้ทำอะไรจงใคร่ครวญ (พิมพิลาไลย)

สุดทางรัก หักฝัน ตะวันส่อง
เป็นแสงทอง ผ่องใจ ไม่หันหวน
หากฟ้ายื่น โอกาสใหม่ ใจเชื้อชวน
ได้อบอวล มวลรัก ประจักษ์เป็น.....(เปลวฟ้า)

แม้ถนนบนเส้นทางแห่งความรัก
อุปสรรคขวางทางมีให้เห็น
แม้ทุกข์ทนเหนื่อยยากมักลำเค็ญ
จะขอเข็นรถรักจักส่งเธอ...(กวีพเนจร)

เมื่อรักมั่นมองตารู้ถึงจิต
เฝ้าลิขิตพลังดั่งเสนอ
สนองใจให้ชวนหวนละเมอ
คอยเพรียกเพ้อเธอผู้......อยู่กลางใจ

หยาดคำรักสลักใจให้จำจด
ทุกถ้อยพจน์บทเพลงบรรเลงไหล
เหมือนขับกล่อมหมอกม่านให้ผ่านไป
เหลือเพียงใจเราสองประคองกัน.............( สุวิจักขณ์)

มีน้ำใจ ไมตรี มีความรัก
เป็นดั่งหลัก ปักลง ให้คงมั่น
เป็นสายลม ห่มเธอ เหม่อมองกัน
เป็นดั่ง ดวงตะวัน ไม่ผันแปร...... (สุภาพบุรุษทรชน)

ด้วยใจรัก ยากนัก จะหาญหัก
ใจสลัก ลงแล้ว แก้วกระแส
คือความรัก ที่อยาก จะดูแล
แม้จริงแท้ อาจได้แค่ เหม่อมองเธอ .........(ละอองดาว)

เป็นแม้เพียง ความรัก ฟ้าส่งให้
มอบให้ใจ สิ้นแห่งรัก เฝ้าคอยเพ้อ
ให้หลงใหล ครำครวญ พบปะเจอ
ขอละเมอ เพ้อรัก อีกสักครา...(my smile)

เป็นน้ำทิพย์ ระยิบพรม สมห้วงฝัน
ชโลมวัน อันวิลาส วาดภาษา
ด้วยดวงใจ ใสจริง พิงพักมา
ก็สุขแล้ว แก้วอุรา ที่ร้าวราน......(ละอองดาว)

หัวใจส่ง ตรงมา เบื้องหน้านี้
อาจไม่มี ราคา ค่าไพศาล
ถ้าเธอเห็น เป็นของ ไม่ต้องการ
อยากจะวาน ทิ้งลง ถังผงไป...(สายใย)

ไม่ใช่พลอย ร้อยค่า น่าค้นหา
แต่งามตา ผาใจ ได้สุขใส
หากว่าฉัน ไม่ใช่ คนของใจ
ก็คิดว่า เป็นไม้ ณ ริมทาง......(ละอองดาว)

[DEVIL]

เป็นดอกไม้ไร้ราคาคุณค่าน้อย
ดูต่ำต้อยเหลือเกินถูกเมินหมาง
ได้แต่หวังว่าใครเด็ดไปวาง
เพียงข้างข้างแจกันเท่านั้นพอ...

แบบว่า...ได้แค่นี้จริงๆ

[orphanwife]

ขอต่อกลอน อวยพรกัน จันทร์ถึงศุกร์
มีโชคชัย ไร้ทุกข์ สุขเถิดหนอ
ฝากรักแนบ ดอกไม้ ใจพะนอ
วันนี้ขอ บายก่อนครับ...หลับฝันดีฯ

ขอบคุณทุกท่าน...ขอให้นอนหลับฝันดี..บายก่อนครับแล้วพบกันอีกในวันว่าง..ครับผม

[กฤษณาต้องน้ำ]

นั่นแหละหนาความรักพร้อมความทุกข์
จะมีสุขปนบางคราตามเวรกรรม
เมื่อวันผ่านความทุกข์คอยตอกย้ำ     
คอยกระหน่ำให้จิตใจอาบน้ำตา ... (ตัวฉัน*)

โชคชะตา ฟ้าหรือ คือลิขิต
ให้ชีวิต บิดผัน นั้นหนักหนา
มัวโทษฟ้า ว่าดิน สิ้นกายา
สิ่งแล้วมา ค่านี้ ที่ใจตน...(คุณ Midnight Prince)

อย่าโทษฟ้า ชะตา ที่ลิขิต
อย่าไปคิด ว่าเคยช้ำ มากี่หน
อย่ายอมแพ้ ทุกชีวิต ต้องดิ้นรน
สู้อดทน เพื่อรัก ครั้งใหม่มา...(my smile)

จะรอวัน ฟ้าใส ได้แย้มเบิก
จะถอนเพิก ความหลัง ซึ่งหนักหนา
จะไม่คิด ย้อนถอย รอยร้าวรา
เพราะเหตุว่า ฉันนั้นเจ็บ แล้วเก็บจำ.........(ละอองดาว)

(*color]

ขอกรอบกรำความเจ็บ ซุกใต้หมอน
ก่อนจะนอนตอนดึกด้วยนึกขำ
โอ๊ย...ใยหนอ ใจเจ็บไม่รู้จำ
ใยจึงชอบจะช้ำอยู่ร่ำไป

สวัสดีค่ะ พี่สุวรรณขอร่วมวงด้วยคนนะคะ 

ยามดึกดื่นค่อนคืนกลืนความช้ำ
ทุกข์กระหน่ำซ้ำเติมเหมือนเริ่มไหม้
หัวอกช้ำกล่ำหมองหนองท่วมใจ
อีกเมื่อไหร่จึงจะพ้นคนมีกรรม

ขอร่วมแจมความทุกข์ตรมขมไห้ ด้วยคน นะครับ

“ปรางค์  สามยอด”

จะฝากใจไว้กับฟ้าเวลาหมอง
ให้เธอมองลองดูผู้ถลำ
เธอจะรู้บ้างไหมคนใจดำ
ว่าได้ทำอะไรจงใคร่ครวญ (พิมพิลาไลย)