ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

แสงสีรุ้ง พุ่งพวย งามสวยสี
บรรเลงคีย์ กังวาน ขับเสียงใส
ดั่งทะเล ต้องแสง สูรย์อุทัย
กระทบฝั่ง คราใด คล้ายต้องมนตร์

ระยิบยับ วับแวว แก้วสีสันต์
อัศจรรย์ ดับรวง ห้วงสับสน
ดั่งปลดปล่อย ความทุกข์ จากกมล
ให้ล่องลิ่ว ปลิวหล่น  ร่วงโรยรา

เสียงครืนครืน ปลิดจิต คิดฟุ้งซ่าน
หลุดจากกาล เร่งรีบ ที่ห่วงหา
สายลมเย็น รำเพยพัด สะบัดมา
ราวกับว่า เวลา จะหยุดลง

หอมกลิ่นกรุ่น ละมุนรส พจน์ถ้อยหวาน
อนึ่งปาน ลานสวรรค์ หวั่นใจหลง
ถ้าหากเป็น เช่นนั้น ฉันใจจง
ระเหินตรง ลงดิ่ง ทิ้งลำเค็ญ

ขอสักครั้ง ปล่อยปลด ยศศรีศักดิ์
ขอสักครั้ง ได้พัก ดั่งต้องเห็น
ขอสักครั้ง ปล่อยใจ จากร้อน-เย็น
ขอสักครั้ง หลบเร้น เว้นละวน

[สุภาพบุรุษทรชน]

จากขุนเขาเหงาถึงทะเล…
ใจเหว่ว้าปวดปร่าน้ำตาไหล
ยินสำเนียงเสียงร้องของหัวใจ
ลืมตาตื่นยืนไม่ไหวไม่เห็นทาง

ดึกดื่นคลื่นซัดพัดหาย…
เหนื่อยกายทรายไหลใกล้สาง
อ่อนล้าเหลือเกินเดินทาง
หัวใจบินห่างร้างรา……

.............................
 

[คิงคองน้อย]

ท้องทะเลสดสวยด้วยสีคราม
ท้องฟ้างามสดสวยด้วยสีขาว
ผืนแผ่นน้ำสดสวยระยิบวาว
ท้องฟ้าขาวนกกามากเรียงเรียง

[บ้านกลอนไทย]

๐ ไอน้ำแย้ม แต้มทา คลื่นซาสาด
กระทบหาด  ดาษดื่น ครืนครืนเสียง
ระลอกไหว ไกวลับ แล้วกลับเคียง
กระเพื่อมเพียง พอกัน.....ตามวันลม




แบบว่า....ไม่รู้สิครับ แล้วแต่วันลมแรง

   

[กริชอักษร]

เสียงคลื่นครื้นเครงบรรเลงสาด
กระทบกราดวาดลายเม็ดทรายขาว
กระจ่างใสไม่เห็นเป็นไอคาว
ดูดั่งราวเจ้าบำบัดขจัดรอย

เมื่อทุกข์ทนบนทางเลือนรางหม่น
และสับสนหนทางอำพลางร้อย
ตัดสินใจให้ลืมไม่รอคอย
นำรักลอยทะเลเดินเซซวน

แหวกว่ายวนกับผู้คนบนผืนน้ำ
ให้ลืมช้ำร่ำไห้ไม่คืนหวน
ให้คลื่นสาดซัดใจที่คร่ำครวญ
ชะโซ่ตรวนด่วนลับไม่กลับมา

หวังให้เธอช่วยบำบัดขจัดให้
ลบรอยใจให้สลายมลายหนา
ให้สนุกทุกครั้งที่กลับมา
เหมือนวัยเด็กที่ร้องว่า"ว้าว!   ทะเล"

[ปาระ]

เสียงคลื่นซัดหาดทรายสายลมลู่
ทิวสนชูเอนไหวเป็นสายสวย
คลื่นเซาะซัดชายหาดระรินรวย
ใจระทวยระทดด้วยงดงาม

[สายลมสีขาว]

ปล่อยใจปลิว ทิวลม ที่พาพัด
ช่วยเป่าปัด ปัญหา พาหม่นหมอง
ได้หลุอจาก ความหนักอึ้ง ที่จำจอง
เอ่ออาบนอง ด้วยน้ำเย็น แห่งทะเล

เม็ดทรายขาว บนหาด ทะเลฝัน
สิ่งสำคัญ ไม่มี ให้รวนเส
ขอสักวัน ที่ฉัน จะเสเพล
แอบทำเท่ห์ เห่ร้อง ทำนองใจ

เยื้องย่างก้าว พราวละไม ใจเสพสันต์
ทิ้งคืนวัน อันระทม ซึ่งซมไหว
ให้ลอยลิ่ว ปลิ่วล่อง สู่หมอกไอ
เพราะวันนี้ ฉันคือใคร...ไม่สำคัญ

[สุวรรณ]

คลื่นละลอกกรอกเสียงเพียงลมผ่าน
กระเซ็นซ่านลานเลที่เห่หา
กระซิบน้ำให้ความรักหมู่ปลา
แล้วจูบลาเม็ดทรายตรงปลายทาง

ตีกระทบกลบกลืนคืนลงใหม่
ในสมุทรกว้างใหญ่เกินใครขวาง
ปลายสุดเส้นขอบกั้นคคนางค์
กับทะเลนี้ช่างงดงามตา

[/size][/font][/size]

[สายใย]

คลื่นถาโถมโครมครื้นขึ้นชายหาด
สายน้ำสาดกระเซ็นเป็นฟองขาว
สายลมหอบอวลกลิ่นถิ่นเค็มคาว
หาดทอดยาวสาวเริงรื่นเล่นคลื่นลม

ไอมนต์แห่ง ทะเล ที่เห่กล่อม
ผืนน้ำล้อมน้อมใจให้สุขสม
ยามค่ำคืนคลื่นซัดซ่ายิ่งน่าชม
ทิ้งความตรมขมขื่นใต้ผืนทราย



ขอบคุณ ภาพจาก internet