เบี้ยล่าง
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
22 พฤศจิกายน 2024, 09:05:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: เบี้ยล่าง  (อ่าน 4256 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
30 มกราคม 2010, 10:18:PM
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 389
ออนไลน์ ออนไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,223


คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา


« เมื่อ: 30 มกราคม 2010, 10:18:PM »
ชุมชนชุมชน

เบื่อต้องเป็นเบี้ยล่างอยู่อย่างนี้
ให้เขาชี้นิ้วใช้ช่างไร้ค่า
อยากจะได้อะไรต้องหามา
ราวกับว่าเป็นทาส อนาถใจ

เขาก็คนเราก็คนไม่แตกต่าง
บนเส้นทางสร้างฝันนั้นยิ่งใหญ่
แต่ความจริงแห่งชะตากลับพาไป
จึงทำให้เราต่างห่างชั้นกัน

ให้เขาเป็นนายจ้างสั่งไม่คิด
เหมือนเป็นจ้าวชีวิตลิขิตฝัน
เราเป็นแค่ลูกจ้างต้องช่างมัน
ทนถึงวันลูกเรียนจบก็จบเกมส์


 ไฮปาร์ค...ย๊าก ไฮปาร์ค...ย๊าก
ข้อความนี้ มี 1 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

30 มกราคม 2010, 11:56:PM
ระนาดเอก
webmaster
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,732


~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~


profile.php?id=100024533527747
เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 30 มกราคม 2010, 11:56:PM »
ชุมชนชุมชน


๐ เป็นแค่เบี้ยเผยอยามเจอรัก
ไม่ตระหนักความต่างทางเกษม
มองตัวตนจรดเท้าเราโนเนม
เอื้อมจะเคลมของสูงเช่นยูงทอง

๐ จึงต้องเป็นเบี้ยล่างอย่างหลบซ่อน
คอยอาทรแด่เขาเศร้าจนหมอง
ยอมเป็นเบี้ยไร้ค่าฟ้าไม่มอง
ได้แต่ปองรักเขาแค่เงาเอง..

ยิ้มแก้มแดง

ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

12 กุมภาพันธ์ 2010, 10:10:PM
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 389
ออนไลน์ ออนไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,223


คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา


« ตอบ #2 เมื่อ: 12 กุมภาพันธ์ 2010, 10:10:PM »
ชุมชนชุมชน

เบื่อต้องเป็นเบี้ยล่างอยู่อย่างนี้
ให้เขาชี้นิ้วใช้ช่างไร้ค่า
อยากจะได้อะไรต้องหามา
ราวกับว่าเป็นทาส อนาถใจ

เขาก็คนเราก็คนไม่แตกต่าง
บนเส้นทางสร้างฝันนั้นยิ่งใหญ่
แต่ความจริงแห่งชะตากลับพาไป
จึงทำให้เราต่างห่างชั้นกัน

ให้เขาเป็นนายจ้างสั่งไม่คิด
เหมือนเป็นจ้าวชีวิตลิขิตฝัน
เราเป็นแค่ลูกจ้างต้องช่างมัน
คงสักวันมีโอกาสอาจฟื้นคืน


 ไฮปาร์ค...ย๊าก ไฮปาร์ค...ย๊าก

ต้องยอมทนเพื่อคนที่อยู่หลัง
ต้องยับยั้งอารมณ์อย่างขมขื่น
เพียงเพื่อลูกสองคนทนกล้ำกลืน
น้ำตาตกอกสะอื้นอยู่ข้างใน

หวังให้เจ้าเรียนดีมีอนาคต
พ่อคงหมดห่วงกังวลวางใจได้
เจ้าเรียนจบทำงานได้เมื่อไร
พ่อจะไม่เป็นเบี้ยล่างอย่างนี้เลย..

 ไฮปาร์ค...ย๊าก ไฮปาร์ค...ย๊าก


 ไฮปาร์ค...ย๊าก ไฮปาร์ค...ย๊าก ไฮปาร์ค...ย๊าก
บันทึกการเข้า

หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s