ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[วฤก]

 

หมู่นี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ ... เขียนกลอนทีไหน ออกแนวเศร้าทุกที

[กริชอักษร]

สำหรับฉันพนาไพรในความคิด
ช่างห่างจิตคิดใฝ่จะไปหา
เพราะเป็นคนขี้กลัวอรัญญา
เรื่องเข้าป่าอย่าท้า..เพราะว่าไม่ไป
เสียงหวิวหวีดกรีดก้องร้องโหยหวน
ใจรัญจวนชวนขยาดหวาดหวั่นไหว
สีอึมครึมทึมทึบเขียวเสียวฤทัย
ฟ้าว่าใหญ่ยังถูกไม้ปิดใบบัง
แสงสลัวตัวดีที่ทำพิษ
ทำให้จิตคิดปรุงแต่งแสงหม่นหมาง
กิ่งรากรกฉกขาหญ้าตามทาง
สุดเวิ้งว้างกลางป่าข้านึกกลัว

[จ้อง เจรียงคำ]

 

หมู่นี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ ... เขียนกลอนทีไหน ออกแนวเศร้าทุกที

แล้วลำเลียงเสียงลัดเลาะเซาะละหาน
ชลธารขานขับเพลงบรรเลงเก้อ
ระรินรินเรื่อยเรื่อยเอื่อยละเมอ
ดั่งบทเพ้อพร่ำครวญโหยหวนคราง

สายนทีรี่กระแสแลจะขาด
ประหวั่นหวาดประหลาดเหลือเมื่อเมินหมาง
ประโลมไล้ฤทัยอยู่มิรู้จาง
ประทับวางกลางอารมณ์พนมไพร

[ปาระ]

พระพายพัดไผ่สีเสียงอ้อออด
พระพายพอดกอดก่ายสายฟ้าฝน
เสียงหรีดหริ่งเรไรในไพรดล
กบเสียงหม่นสั่นไหวไพรพนา

ร่ำไรร้องเรียกรักจักพบไหม
จะมีใครยื่นรักในเคหา
หรือว่าอยู่ในพงดงพนา
จะสรรหาเร่งเร้าเข้าจับจอง

[ดอกกระเจียว]

ยินแว่วแว่ว เพลงไพรสายลมร่ำ
 กลางพนาป่าดื่มด่ำร่ำเสกเสียง
แสนเสนาะซึ้งฉ่ำในสำเนียง
เฝ้าร้อยเรียงวะแว่วแผ่วพนา

อกคนตรมซมซานมาพานพบ
เข้าหลีกหลบพึ่งพักสุขนักหนา
เอียงหูฟังเสียงวิหคหมู่นกกา
ปลุกชีวาให้สุขสมภิรมย์รัก