ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชมพูไพร]

ไม่อาจเป็น เช่นคนรัก ปักตรึงใจ
ดีแค่ไหน ยังเป็นได้ แค่ทางผ่าน
หรือชาตินี้ มิมีวัน สุขสันต์นาน
มีรักหวาน ทุกข์ก็ตาม รานราวี

นอนอิงแอบ แนบกำแพง แรงใจอ่อน
ข่มตานอน สะท้อนใจ ใม่ผ่องศรี
พลิกทางซ้าย ย้ายทางขวา ล้าเต็มที
ทุกวันนี้ มีชีพอยู่ ดูคล้ายตาย
 

[ตัวฉัน*]

ไม่อาจเป็น เช่นคนรักสลักจิต

ผูกใจคิด คะนึง เฝ้าใฝ่หา

แต่ฉันเห็น เธอเป็นดั่ง ดวงแก้วตา

ไว้ยามมอง ชื่นตา ก็พอใจ

  

แค่มอง ก็ยังดี^^

[ระนาดเอก]

ไม่อาจเป็น เช่นคนรัก ปักตรึงใจ
ดีแค่ไหน ยังเป็นได้ แค่ทางผ่าน
หรือชาตินี้ มิมีวัน สุขสันต์นาน
มีรักหวาน ทุกข์ก็ตาม รานราวี

นอนอิงแอบ แนบกำแพง แรงใจอ่อน
ข่มตานอน สะท้อนใจ ใม่ผ่องศรี
พลิกทางซ้าย ย้ายทางขวา ล้าเต็มที
ทุกวันนี้ มีชีพอยู่ ดูคล้ายตาย..(น้องชมพูไพร)

๐ ไม่อาจเป็นหรือคล้ายชายคนนั้น
ทั้งฐานันดร์ก็น้อยด้อยความหมาย
แต่ความรักยังมั่นขวัญประกาย
เป็นผู้ชายที่พร้อมกล้ายอมพลี

๐ ยืนหยัดรักแด่เธอเสมอต้น
ยอมทุกข์ทนจงรักทิ้งศักดิ์ศรี
ไม่อาจเป็นเจ้าชายในธาตรี
แค่ชีวีชายหนึ่งซึ่งรักเธอ..(พี่ระนาดเอก)

[ฌลา]

ไม่อาจเป็นใครคนนั้น..
เป็นเพียงแค่ทางผ่าน...ในวันอ่อนไหว
ไม่เคยมีรักจริงจัง...ไม่เคยสมหวังเหมือนใครใคร
รักแล้วก็ช้ำเรื่อยไป...ไม่เคยมีรักใกล้...ได้นาน

...มีไหมสักคน...
ที่มองเห็นสักหน...รักของฉัน
ใครจะเห็นค่า...ลบรอยน้ำตา...ให้กัน
ให้ฉันเลิกร้าวราน..หลุดพ้นความทรมาน...สักที

[เหมันต์กาล]

ไม่อาจเป็นเช่นเดิมในวันเก่า
วันที่เราเคยรักเป็นหนักหนา
เพราะว่ารักนี้คงต้องโรยรา
เธอเดินไปไม่ลาหาคนใหม่


คงจบแล้วรักนี้ที่ใฝ่ฝัน
ไม่อาจเป็นดั่งฝันที่เคยใฝ่
เธอจากกันปล่อยฉันให้เดียวดาย
ทำให้ชายเคยรักเจ็บไม่ลืม

[สายใย]

ไม่อาจเป็นเช่นเดิมในวันเก่า
วันที่เราเคยรักเป็นหนักหนา
เพราะว่ารักนี้คงต้องโรยรา
เธอเดินไปไม่ลาหาคนใหม่


คงจบแล้วรักนี้ที่ใฝ่ฝัน
ไม่อาจเป็นดั่งฝันที่เคยใฝ่
เธอจากกันปล่อยฉันให้เดียวดาย
ทำให้ชายเคยรักเจ็บไม่ลืม......(เหมันต์กาล )

ไม่อาจเป็นเช่นใครแม้ใจคิด
ไม่อาจชิดเชยใกล้แม้ใจปลื้ม
หัวใจรักให้ขาดไม่อาจยืม
แม้ดูดดื่มเพียงใดหักใจเมิน