เจ็บ

[my smile]

สิ่งที่ฉันเจอ ใครก็ไม่อาจทนไหว
ต้องเสียใจ ร้องไห้ เหมือนกับฉัน
สิ่งที่เขาย้อนทิ้ง ไม่ใส่ใจ ทำไม เหตุใดกัน
ต้องเป็นฉัน ที่เจ็บซ้ำ อยู่ร่ำไป

จำเอาไว้ใส่ใจลูกผู้หญิง
เขาจะทิ้งทำใจช่างหัวเขา
เก็บน้ำตา เวลา รักของเรา
ให้กับเขา ที่จริงใจ และรักจริง

 

[มหาซัง]

น้ำลดลงดงตอก็โผล่พ้น   
แต่กับคนค้นคนจนใจหลาย
ลึกนั้นถ้วนล้วนเก็บซ่อนเล็บลาย 
อย่าได้หมายมองเห็นความเป็นจริง

เปลือกนั้นใสไร้เลห์ดูเท่ห์ออก 
เพียงภายนอกหลอกตาเลอค่ายิ่ง
เผลอใจรักปักหลักเข้าพักพิง   
ลืมทุกสิ่งทิ้งฝันของวันวาน

เมื่อเสือร้ายฉายแววใช่แมวน้อย 
ทุกอย่างพลอยพลิกกลับสลับด้าน
หวานเป็นขมลมเป็นไฟไหม้แหลกราญ   
เปลวเพลิงรักเผาผลาญประหารใจ

มหาซัง

[because]

รักแรกพบประสพช่างหวานชื่น
สุขระรื่นดื่มด่ำน้ำคำหวาน
หวังสิ่งใดหาให้แค่ไหว้วาน
ร่วมสาบานสานรักร่วมถักทอ
กาลเวลาผันผ่านนานวันเข้า
รักเริ่มเก่าอย่าหวังดั่งร้องขอ
จากเคยชื่นชูจิตคิดเฝ้ารอ
กลายเป็นพอ!เสียทีหนีให้ไกล..

[แพรว >w<]

สิ่งที่เจอใจเจ็บเหน็บหนาวจิต
เพียงแค่คิดครวญคร่ำย้ำใจคด
ดวงใจเศร้าเหงาหงอยสร้อยสลด
คนใจปดลืมพจน์ที่กล่าวมา

ว่าจะรักปักมั่นมิหวั่นไหว
ใครเล่าใครให้คำมั่นนั้นหนักหนา
แล้วใครเล่าทอดทิ้งรักหักใจข้า
เจ็บใจกว่าจะทนหม่นป่นแปร

ขาดใจจนร้องให้เจ็บเหน็บใจหนาว
น้ำตาพราวพร่างพรูรู้เจ็บแพ้
เขาไม่รักไม่เห็นใจไร้ดวงแด
อย่าไปแคร์เขาแค่หลอกปอกดวงใจ

หันมองคนค้นรักประจักษ์ยิ่ง
กว่าทุกสิ่งแม้ชีวิตประสิทธิ์ให้
เป็นรักแท้ที่ท่านมอบกอบให้ไป
เจ็บแค่ไหนท่านยังห่วงเจ้าดวงตา

ไม่มีใคร รักเรา เท่าพ่อแม่ โน๊ะ T T

[praaw]

เค้านั้นทิ้งเราไปใจสลด
เค้าพูดปดมดเท็จทุกเหตุผล
เค้าใจหยาบโลภมากต่างใจคน
เค้าจักเจอสักหนคนหลอกลวง

เค้าใจดำหนำซ้ำจิตวิปริต
เค้าช่างคิดทั่วทิศเสน่หา
ปล่อยเค้าเถิดปล่อยเค้าไปให้จากลา
อย่าให้เค้าเดินมา..หาเราอีกเลย

รู้ทั้งรู้จิตเพ้อละเมอเหงา
แม้นจักเศร้าบอกตัวเราจะต้องหาย
เราเจ็บช้ำทนกล้ำกลืน..ฝืนใจร้าย
หากทีเค้ายังทำลาย..อายทำไม