[
font=Verdana]Title : ขุนเขา..สู่สายน้ำ
Author : กิ่งโศก
[/b][/font][/color]
ดุจชลนัยน์ไหลหลั่งครั้งกำสรด
จึ่งโลมรดล้างหม่นเลียมใจหมาง
กระเทาะร้าวคราวโศกจนสิ้นทาง
รอกระจ่างกลางใจแจ่มจรุง
อุทกฟ่องล่องฟ้าดุจปุยฝ้าย
แทรกลำสายสีขาวจากเขาสูง
ต้องสุรีย์สีเลื่อมลายปีกยูง
โน้มใจจูงจับจ้องดุจต้องมนต์
เสียงโครมครามครึกครั่นลั่นโลมแก่ง
ร่วงรวมแหล่งสายธารผ่านเวหน
ทอดคดโค้งยาวลับสุดแลยล
แทรกไพรสนต้นน้ำลำธารเงิน
หาเป็นเช่นน้ำตาของฟ้าไม่
แต่กลับเป็นชลาลัยสวดสรรเสริญ
ประพรมพร่างจากสรวงสู่ดินเดิน
ส่งจำเริญสรรพชีพบนโลกา
[/b][/color]