ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

บุปผาชาติ วาดสี ขจีสัน
หมายวาดฝัน วันนี้ ปรีเปรมใส
เป็นที่ต้อง ปองหมาย ของใครใคร
แต่เหตุใด กลับมี ในมือโจร

คือกุหลาบ ฉาบแวว แพรวสีขาว
สุขสกาว ราวทิพย์ ระยิบโผน
คือดอกไม้ ในฝัน ที่ขาวโพลน
แต่กลับช้ำ เพราะโจร ที่โฉดชั่ว

กลีบไม้ช้ำ ย้ำคน ที่ตนถือ
ผกางาม สิ้นชื่อ เพราะหลงหรัว
โดนโจรโฉด ทำให้ ได้หมองมัว
สิ่งที่กลัว เป็นจริง ไม่อิงกัน
 
ดอกไม้งาม ในฝัน ที่คนใฝ่
กลับหายไป ในเมฆ แห่งโศฏศัลย์
ไม่มีแล้ว แก้วผกา ลัดดาวัลย์
เหลือแต่ไม้ ดอกนั้น ที่ช้ำคง

[เพรางาย]

เมื่อเห็นรูปปั้น
หั่นหัวมาตั้ง
เพิ่งรู้ไยสั่ง
ตัดเศียรซื้อขาย

ก่อนนี้เคยคิด
ทำผิดมากมาย
หวังทองทั้งหลาย
ในเศียรพระพุทธ

ฝีมือช่างปั้น
งามนั้นที่สุด
เมื่อไม่ชำรุด
สมบูรณ์ทั้งองค์

เสียเอยเสียดาย
ขายใจใหลหลง
ศรัทธาปลิดปลง
เศษเงินซื้อได้

เหมือนโจรหัวเห็ด
ลอบเด็ดดอกไม้
ปราศสิ้นห่วงใย
ถนอมรักษา

ชมงามชั่วครั้ง
ไม่หวังบูชา
ปลายทางบุปผา
เหยียบซ้ำจมดิน

[จะไม่เด็ด]

ดอกไม้งามล้วนหมายปองครองทุกผู้
อาจเสียรู้ผู้ปันหยีที่อาจหาญ
ได้สมเสร็จเด็ดดอกฟ้าคราเบ่งบาน
พอไม่นานก็ทิ้งขว้างข้างเถื่อนทาง..

...แบบว่า..ใช่แบบนี้เป่าครับ

[สายลมสีขาว]

กระจ่างนวล อวลอุ่น กรุ่นกลิ่นหอม
เจ้าภมร อ้อนฤทธิ์ ประพิศหมาย
ด้วยจะครอง คล้องผกา ที่พรั่งพราย
ให้เลือนหาย เหมือนไม้ นั้นไม่มี

มาใช้เล่ห์ เสน่ห์ลวง เกี่ยวพวงไม้
เพื่อเก็บใจ บุปผางาม ตามวิถี
พอเหี่ยวเฉา ก็เอาทิ้ง มิใยดี
ดอกไม้นี้ ไม่น่าอยู่ ในมือโจร

[สายใย]

กระจ่างนวล อวลอุ่น กรุ่นกลิ่นหอม
เจ้าภมร อ้อนฤทธิ์ ประพิศหมาย
ด้วยจะครอง คล้องผกา ที่พรั่งพราย
ให้เลือนหาย เหมือนไม้ นั้นไม่มี

มาใช้เล่ห์ เสน่ห์ลวง เกี่ยวพวงไม้
เพื่อเก็บใจ บุปผางาม ตามวิถี
พอเหี่ยวเฉา ก็เอาทิ้ง มิใยดี
ดอกไม้นี้ ไม่น่าอยู่ ในมือโจร........(ละอองดาว )

ใจบางโจรรักถนอมหอมบุปผา
รู้คุณค่าไม่ทำลายหมายหักโค่น
ประจงจับแนบใจไม่หยาบโลน
ถึงเป็นโจรใจละมุนสุนทรีย์

ที่เป็นโจรเพราะยากไร้และใจเจ็บ
โดนเขาเหน็บแนมหนักย่ำศักดิ์ศรี
มิเคยกล้ำกลายมิตรอิสตรี
ปล้นคนมีฤดีเอื้อเผื่อคนจน.....(จากโรบินฮู้ดและชอลิ้วเฮียง อิ อิ)

[จะไม่เด็ด]

กระจ่างนวล อวลอุ่น กรุ่นกลิ่นหอม
เจ้าภมร อ้อนฤทธิ์ ประพิศหมาย
ด้วยจะครอง คล้องผกา ที่พรั่งพราย
ให้เลือนหาย เหมือนไม้ นั้นไม่มี

มาใช้เล่ห์ เสน่ห์ลวง เกี่ยวพวงไม้
เพื่อเก็บใจ บุปผางาม ตามวิถี
พอเหี่ยวเฉา ก็เอาทิ้ง มิใยดี
ดอกไม้นี้ ไม่น่าอยู่ ในมือโจร........(ละอองดาว )

ใจบางโจรรักถนอมหอมบุปผา
รู้คุณค่าไม่ทำลายหมายหักโค่น
ประจงจับแนบใจไม่หยาบโลน
ถึงเป็นโจรใจละมุนสุนทรีย์

ที่เป็นโจรเพราะยากไร้และใจเจ็บ
โดนเขาเหน็บแนมหนักย่ำศักดิ์ศรี
มิเคยกล้ำกลายมิตรอิสตรี
ปล้นคนมีฤดีเอื้อเผื่อคนจน.....(จากโรบินฮู้ดและชอลิ้วเฮียง อิ อิ)


ปล้นหัวใจใช่งานที่ว่าถนัด
ต้องฝึกหัดคัดเลือกกระเสือกกระสน
กว่าจะเป็นจอมโจรเกือบเสียคน
ยิ่งตอนปล้นต้องมั่นใจในสถานการณ์

วางแผนดีอาจไม่หมายว่าจะสำเร็จ
จะไม่เด็ด ร่วม สายใย ใจผสาน
บุกทุกตรอกซอกซอยไม่คอยนาน
อยากขอวานให้คุณงายดูต้นทาง...อิอิ..(จะไม่เด็ด)

...แบบว่า..หนุก ๆ นะ..