ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

จบไปแล้ว แผ่วทรวง ในดวงอก
น้ำรินหยด หยาดโรย โปรยความฝัน
ด้วยใจที่ ไม่เคยคิด จะจากกัน
กลับเปลี่ยนผัน แปรเรื่อ เมื่อเธอไป

ไม่เคยคิด ต้องการ การจำจาก
ทุกถ้อนพจน์ ล้วนกระชาก ให้หวั่นไหว
ห้วงคำนึง ตรึงย้ำ พร่ำดวงใจ
เธออยู่ไหน ช่วยกลับมา หาฉันที


ตามไขว่คว้า หาเธอ เพ้อไปทั่ว
ดวงตาเห็น พร่ามัว พัววิถี
สดับเสียง เพียงลักษณ์ วรรควจี
ล้วนแต่มี ตัวเธอ เต็มรอบกาย

คือภาพซ้อน ซ่อนใจ ที่ใฝ่ถึง
ร้อยคนึง มายา ที่หลากหลาย
จนกลายเป็น คนเพ้อ ละเมอมาย
คำว่าตาย ทั้งเป็น เห็นตรงตัว

[สายใย]

ดังดวงใจไร้เลือดรักเหือดแห้ง
ดวงตาแล้งแววหวังนั่งกุมหัว
หมดอาลัยไร้สิทธิ์จิตมืดมัว
ไม่สนชั่วเลวดี....ช่างชีวิต....

ดังภาพซ้อนสอนใจให้ตระหนัก
คนพ่ายรักมักพร่ำว่าชะตาปิด
ความจริงแท้ควรตรองลองย้อนคิด
ถูกหรือผิดดีหรือชั่วที่ตัวทำ

[ong]

ภายในใจ มิอาจ ให้ใครรู้
มันหดหู่ สิ้นหวัง ฝันสลาย
หมดทางเลือก ทางออก แทบมลาย
ให้กลับกลาย เป็นเศร้า เหงาใจจัง

มีเพียงภาพ ความทรงจำ ที่ซ่อนอยู่
ให้รับรู้ อยู่ในใจ กลับความหลัง
ที่เคยสุข เคยทุกข์ ตามลำพัง
เป็นเหมือนดัง ชะตา ที่มืดมน

อยู่ในโลก ความจริง ต้องยิ้มสู้
ทนอดสู อดกลั้น อย่าสับสน
ต้องเข้มแข็ง ให้สม ที่เป็นคน
มิอับจน ปัญญา กล้าสู้มัน

คงจะมี ซักคน รักจริงแท้
อย่าอ่อนแอ แพ้ใจ ก่อนถึงฝัน
เฝ้าใจจด ใจจ่อ รอถึงวัน
ใครคนนั้น ซักวัน คือรักจริง

[เพรางาย]

เมื่อนั่งลงตรงนี้ที่เก่าเก่า
วันเหงาเหงาเตือนใจให้คิดถึง
ใครนั่งหงอรอเก้อเพ้อรำพึง
ใครคนหนึ่งยิ้มแต้เลิกแง่งอน

สายน้ำไหลไม่ทวนหวนคืนกลับ
ความตายจับสองจากกระชากสอน
คำว่าเราเลือนลบจบขั้นตอน
ไม่ผัดผ่อนรอให้แก้ไขพลั้ง

เมื่อนั่งลงตรงนี้เก้าอี้ไม้
แม่น้ำใหญ่ไหลจรย้ำสอนสั่ง
เผลอทำผิดคิดกลัวมัวรอรั้ง
เลือกจะนั่งร้องไห้ไปกี่คราว