ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

ตะวันฉาย กลายลง ตรงใบหน้า
แผดแสงมา ต้องผิว เป็นทิวสาย
เพื่อแผดเผา พวกเรา จนละลาย
แทบจะกลาย เป็นธุลี ที่ลานดิน

ต้องอดทน ลงฝึกซ้อม ย้อมแสงสูรย์
เหมือนเพิ่มพูน ความดำ จนย้ำผิน
หมายจะหลีก เข้าร่ม เป็นอาจิณ
แต่ต้องสิ้น เพราะครูฝึก เขาไม่ยอม 

พอพร่ำบ่น ปนวลี ที่คำพูด
ครูร่ายลูด ศักดิ์ศรี นี้หล่อหลอม
เราเป็นศิษย์ สุดแท้ แต่จำยอม
ต้องนอบน้อม กล่อมใจ ให้จำเป็น

ทำได้แต่ วิงวอน ตะวันฉาย
ได้ลับกาย หลังเมฆา พาหลบเร้น
แล้วรอลม พัดมา พาเย็นเย็น
สรุปแล้ว ก็เห็น ดาวเต็มตา ..... => นั่นคือ มึนนั่นเอง(จะเป็นลม)

*************************************

โดนเกณฑ์ไปแปรขบวน กลางสนาม กลางแดด จ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เกือบตาย กันไปเลย
ปล.ตะวันฉาย ในที่นี้ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นคำนามนะจ๊ะ อย่าเข้าใจผิดล่ะ ^^

[(ฟ้า) มารสุรา]

     ตะวันฉายส่องสาดกราดเต็มหน้า
หมดปัญญาหลบหลีกหรือปลีกหนี
ร้อนแผดเผาเราไหม้ไฟอัคคี
ทำไงดีวอนผ่านวานเมฆา
บังตะวันจันทราให้ข้าหน่อย
เหงื่อไหลย้อยเวียนหัวตามัวหนา
ขอสายลมสีขาวพัดพราวมา
ให้กายาข้าน้อยค่อยเย็นลง

 

[มานพ]

ตะวันฉาย กลายลง ตรงใบหน้า
ระวังฝ้า นะน้อง จะหมองไหม้
ครีมกันแดด ระเลง ลงทันใด
พี่ห่วงใย ห่วงถึง จึงบอกมา