…สุขสันต์วันแม่ นะครับแม่…

[โซ...เซอะเซอ]

…สุขสันต์วันแม่ นะครับแม่… แสนอบอุ่นดวงใจเมื่อใกล้รัก ยามหนุนตักแม่นี้มีความสุข มืดหม่นคลุ้มเมฆดำคลาคล่ำคลุก หน่วงเหนี่ยวทุกข์ทั้งหลายคลายบรรเทา พบปัญหา ยากค้นหนทางตอบ เสียงแม่ปลอบปลุกหวังครั้งคราเศร้า ลูบเกศาไล้สางเพียงบางเบา      “ขอตัวเราอย่าย่อท้อต่อชีวิต      กอบเก็บความจริงใจเข้าต่อตั้ง      ทุ่มเทสรรพกำลังแก้พลั้งผิด      อย่าเกรงกลัวไหวหวั่นทัณฑ์อมิตร      และอย่าคิดบิดเบือนเคลื่อนความจริง      ลูกเอ๋ย…      จงคุ้นเคยสุข-ทุกข์ในทุกสิ่ง      จงยอมรับชื่นชม-ขมติติง      จำยวดยิ่งยึดหลักตระหนักไว้” คำของแม่ตราบยั้งยืนกังวาน ยังสะท้านโสตซึ้งคะนึงใกล้ นบน้อมนำอิงแอบแนบหทัย เตือนสอนใจยามห่างมิสร่างซา      สุขสันต์วันแม่…นะครับแม่      เพียงอยากแค่ บอกรัก แม่นักหนา      ขอดวงใจ เปี่ยมสุข ทุกเพลา      อีกโรคาพยาธิ มิกล้ำกราย      ภาพรอยยิ้ม อิ่มเอม เกษมศานต์      หยัดยืนนาน นิรันดร์อยู่ มิรู้หาย      รักของแม่ เต็มสว่าง ขจ่างขจาย      มิเดียวดาย เพราะรักแม่ แผ่ล้นทรวง …สุขสันต์วันแม่ นะครับแม่… Soul Searcher Inspired to Write 12/8/2023

[โซ...เซอะเซอ]

มาวันแม่ วันนี้ อีกปีผ่าน เหมือนเพียงแค่วันวาน มินานล่วง มัวหมกมุ่นวุ่นวาย ทั้งหลายทั้งปวง จนลืมห่วงคะนึง ซึ่งสำคัญ ทุกวันนี้ร่างกายแม่โรยรา แต่ดวงตายังประกายเฉิดฉายมั่น สติคงดำรงอยู่ หยั่งรู้ทัน สม่ำเสมอในทุกวัน บากบั่นงาน เฝ้าตระเตรียมเช้าตรู่ อยู่มิขาด พร้อมใส่บาตร กิจวัตรจัดงานบ้าน ออกกำลัง พักผ่อนหนอ พอประมาณ ไม่ต้องการเจ็บป่วยเพิ่ม เสริมภาระ มองวิถีชีวิตกิจกรรม แม่กระทำเป็นตัวอย่างกระจ่างกระจะ สิ่งซ้ำซ้ำสม่ำเสมอมิเผลอละ คือวัฏฏะ ภาคเรียนรู้ วิญญูชน จวบสูญสิ้นลมปราณ มลาญลับ จวบดายดับนิวรณ์ ถอนมืดหม่น จวบบรรลุนิพพาน เท่านานทน หน้าที่ตน คือกิจซึ่ง พึงกระทำ โซ…เซอะเซอ 12 สิงหาคม 2567