น้ำเต็มแก้ว

ฉันจะหยุดหยุดแล้วหยุดตรงนี้ หยุดตรงที่เธอไม่เคยมองเห็น
หยุดที่เดิมที่มีเธอทุกเช้าเย็น หยุดทุกสิ่งหยุดที่เห็นและเป็นไป
เมื่อสิ่งที่ฉันทำไปดูไร้ค่า ไร้ราคาที่ผ่านมาดูหวั่นไหว
ความรู้สึกห่วงหาและห่วงใย ทำเท่าไรล้นใจเธอเสมอมา
เสมือนมีแก้วน้ำอยู่หนึ่งใบ น้ำใสใสเปรียบเสมือนความห่วงหา
แก้วใบนี้มีน้ำเต็มตลอดเวลา ที่ผ่านมาเธอมีคนคอยเติมใจ
ฉันก็เหมือนส่วนเกินแก้วใบนี้ เติมเท่าไรเติมทุกทีมันก็ไหล
ออกจากแก้วออกจากเธอออกจากใจ ไหลออกไปไกลแสนไกลจากใจเธอ

	ผู้เขียน	หัวข้อ: น้ำเต็มแก้ว (อ่าน 2565 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้