ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[จีราวัฒน์]

ข้าเป็นเพียงกวีที่ไร้ศักดิ์
มิมีใครผูกใจรักปักขื่นขม
เป็นเพียงกวีไร้ค่าที่ไม่อาจเด็ดดอกฟ้า..มาชื่นชม
เพียงแค่ดอมดมชมเจ้าคลายเศร้าใจ
แดนกวีที่เดินเข้าชั่งสดชื่น
ทุกวันคืนร้อยเรียงกลอนอักษรใส
อยากมอบกลอนเหล่านี้แด่คนรักคนรู้ใจ
มีบ้างไหมผู้ใดใคร่รู้จักความรักของนักกวี
อยากมีรักสักคราตราตรึงจิต
อยากคิดถึงใครคนนึงซึ้งสุขขี
หากมีใครมารัก..ใจนี้ก็ยินดี
จะมอบรักมอบไมตรีให้เธอผู้นี้...เพียงคนเดียว

[จีราวัฒน์]

หัวใจเด็กกวี
เป็นเพียงส่วนที่ขาดหาย
รอรักปักกลางจิตชิดแนบกาย
แม้เป็นเพียงสายลมอ่อนไหว..ก็ตาม

เพียงได้รักจากใจคนที่ให้
ก็เกินใจเกินบรรยายสุดดื่มด่ำ
รักแล้วเจ็บพาใจให้ชอกช้ำ
ก็อย่าเลยคนงาม...สงสารหัวใจบ้าง..จากนามเด็กกวี

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

ถึงหนุ่มน้อย...กลอยใจเจ้า...เคล้าอักษร
เป็นบทกลอน...เว้าวอนถึง...ซึ่งห่วงหา
ขอต้อนรับ...จับดวงใจ...ในอักษรา
แม้ลืมตา...ครานิทรา...ยังอาลัย

ยังเยาว์วัย...ให้พากเพียร...เรียนเขียนอ่าน
รักหวานๆ....พาลจะขม...ตรมไฉน
หากนึกคิด...จิตไฝ่รัก...มาปักใจ
กลัวหวั่นไหว...ใจรั้งรอ...ท้อกลกาล

แม้เจ้าเป็น...เพียงกวี..ที่ไร้ศักดิ์
พี่ก็รัก....นักกวี...ที่กลอนหวาน
เป็นน้องพี่....ที่อุ่นใจ....ในกลอนกานต์
ไร้ร้าวราน...ผ่านาร้าวใจ...ในกวี

บ้านกลอนไทย...ไม่สิ้นไร้...ในมิตรแท้
ยามดวงแด...แลอ่อนโอน...ตะโกนหนี
ขอให้เจ้า..อย่าเศร้าทุกข์....ปลุกชีวี
ร่ายกวี...ที่บ้านกลอน....คลายร้อนรน

ด้วยไออุ่น..ละมุนใจ...ในไมตรี
ถ้อยร้อยเรียง...เสียงกวี...ที่ฝึกฝน
เป็นคำถ้อย..ที่น้อยค่า..ราคาตน
แต่ไม่จน....ความอุ่นใจ...ที่ให้กัน

[จะไม่เด็ด]

เพียรเว้าวอนอ้อนวจีนะกวีเอ๋ย
ผ่านภิเปรยเผยแจ้งจงแถลงไข
ว่าหนุ่มน้อยกลอยกวีนั้นมีใจ
ให้สาวใดในบ้านกลอนวอนบอกที

หากไม่เหลือบ่ากว่าแรงจะแต่งช่วย
ไม่สำรวยแต่สำราญหวานเรียกพี่
มาเถิดน้องปองสาวใดใคร่บอกที
อย่าหน่ายหนีเพียงนารี..ไม่มีใจ..อิอิ

..แบบว่า...เอาสนุก ๆ นะ

[piangfan]

บ้านกลอนไทยสงบเงียบเปรียบใจฉัน 
ทุกคืนวันคิดถึงและห่วงหา
ใคร่ได้มาเยี่ยมที่นี้สักเพลา 
ขอแวะมาพักใจให้เบิกบาน

[เปลวเทียนเปลี่ยนสี]

เพียงหวั่นไหว...ในกวี...ที่เงียบเหงา
อย่าโศกเศร้า...เคล้าเวลา...คลาชาเฉย
ปล่อยหัวใจ...ไปในกลอน...ให้คุ้นเคย
แม้ไม่เอ่ย...เผยคำใด...ให้รู้มัน

รู้ไว้นะ...จะคอยเคียง...เสียงหัวใจ
แม้สิ้นไร้...ในสำเนียง...เสียงหวาดหวั่น
ทุกนาที...ที่แห่งนี้...มีความฝัน
เคียงคู่กัน...ไร้วันคืน...หรืออื่นใด

และแว่นยิน...สิ้นสำเนียง...เสียงพี่ชาย
ถึงน้องชาย..ร่ายกวี...ที่กลอยใจ
ทำหน้าที่..พี่ที่ดี...มีเทคนิคให้ใช้
เสียงทางนี้เลยหวั่นใจ....กลัวจะใช้...ไม่ตรงทาง

แต่อื่นใด...ในนามรัก...ก็มักหวาน
เตรียมร้าวราน...หวานปนขม...ข่มใจบ้าง
เรียนจะรัก...เตรียมที่พัก..ระหว่างทาง
โดนทิ้งขว้าง...จะได้ไม่คว้าง...อย่างคนไร้ใจ