ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ann]

แล้วฉันจะหลับได้อย่างไร
เมื่อคนเคยใกล้มาไกลห่าง
เหลือไว้เพียงไออุ่นจาง ๆ
กับผ้าห่มผืนบาง ๆ เคยห่มกาย

อ้อมกอดที่เคยให้ไออุ่น
ใจไม่คุ้นกับการห่างหาย
ต่อไปนี้ต้องอยู่อย่างอ้างว้างเดียวดาย
เมื่อคนข้างกาย....ร้างลาไกล

สักวันหนึ่งเธอคงกลับมา
และคืนนั้นท้องฟ้าคงสดใส
คืนนั้นฉันคงหลับโดยไม่ต้องกังวลใจ
อย่าปล่อยให้ฉันเพียงฝันไป...รีบกลับมา

[Kotchanan]

"จะหลับได้อย่างไร"
ถามตัวเองซ้ำมาซ้ำไปอยู่อย่างนี้
หลับไม่ได้..ก็ไม่ต้องหลับน่าจะดี
ปล่อยให้ว้าวุ่นเต็มที่..พรุ่งนี้คงได้ผ่อนคลาย

ทุกวันก็หลับไม่เต็มที่
ภาระมากมี..กำลังใจก็หดหาย
แต่นี่แหละ..จะเป็นคืนสุดท้าย
ที่จะยิ้มทักทายกับการเปลี่ยนแปลง

ไม่เห็นจะยากอะไร
แค่เป็นกำลังใจให้ตัวเองในทุกหนทุกแห่ง
การสูญเสียในชีวิตไม่ใช่เรื่องร้ายแรง
ทว่าเราต้องเข้มแข็งและหยัดยืน

[bourana]

จะหลับได้อย่างไร
ตอนนี้น้ำตามันไหลเต็มใบหน้า
แค่คิดก็เจ็บปวดหนักหนา
แล้วจะข่มตาหลับอย่างไร

ไม่อาจสลายความเจ็บช้ำ
ที่มันคอยกระหน่ำหัวใจได้
สลัดมันไม่เห็นจะเคยหลุดพ้นไป
สุดท้ายก็ยังกลับมาเกาะกินหัวใจ..เหมือนเดิม

[ดิษฐา]

เหม่อมองท้องฟ้า
ปล่อยใจกับน้ำตาท่วมท้น
ร้องไห้เสียใจ..กับใครบางคน
และไม่คิดจะหลุดพ้น จากไป

ดึกดื่นเที่ยงคืน
คลาบน้ำตายังคง รินไหล
คงต้องกอดเข่าจนเช้า..ต่อไป
ก็ไม่รู้จะหลับได้อย่างไร..จิตใจยังทุกข์ทน

[bourana]

เมื่อคืนไม่ได้นอน
นั่งอยู่จนถึงก่อนรุ่งสาง
กับคราบน้ำตาจาง-จาง
ที่ไหลออกมาอย่างไม่ตั้งใจ

อยากขอโทษเธอสักพันหน
ที่ฉันไม่สามารถทนกับเรื่องเล็ก-เล็กน้อย-น้อยได้
ก่อปัญหาให้เธอต้องรำคาญใจ
แล้วก็เอาแต่ร้องห่มร้องไห้อยู่คนเดียว