ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[tea]

ราตรี เหมันต์ เรื่อมรุ้ง เรืองรอง
ดาราประดับ สกาวกรอง ห่มฟ้า
ละอองเมฆ โปรยน้ำค้างเย็นเยือก
สงบนาน เฉก จันทรา ประดับฟ้า เดียวดาย

ราตรีเหมันต์ ผันผ่าน อีกครั้ง
จันทร์ยัง สพรั่ง แสงฉาย
ดาราหรือเศร้าจึงกระพริบ ระยิบพราย
ดุจสาย น้ำตา เหมันต์

เหมันราตรี สีโศก
ลมหนาว พัดโบก โศกศัน
ล่องลม ห่มฟ้า เหมันต์
หนาว นิ่ง เงียบงัน .........ลำพัง

เหมันต์ ราตรีดำเนินเรื่อย
ปานกระแสเวลาเรื่อย ไม่กลับหลัง
เงียบเหงา คนึงนิ่ง ในพวัง
ราตรีเหมันต์ ยัง ดุจเดิม

[Kotchanan]

    หนึ่งราตรี..สีหม่นหม่น..คนเหหัน
โอ้เหมันต์..ผันผ่าน..วันวานหาย
หนาวน้ำค้าง..เจือจางลม..พรมรอบกาย
อยู่เปล่าดาย..ใจสลาย..ใต้เหมันต์

 

[จะไม่เด็ด]

เหมันต์เคลื่อนสะเทือนใจไหวหวั่น
สะดุ้งวันผันผ่านสะท้านสาย
ลมเกลียวกุดมุดแหวกกระแทกกาย
สิ้นลมสายได้ความเปลี่ยว..เดี่ยววิญญา..

...ร่วมแจมครับ

[Kotchanan]

เหมันต์เคลื่อนสะเทือนใจไหวหวั่น
สะดุ้งวันผันผ่านสะท้านสาย
ลมเกลียวกุดมุดแหวกกระแทกกาย
สิ้นลมสายได้ความเปลี่ยว..เดี่ยววิญญา..

...ร่วมแจมครับ

                 

 
    หลายคิมหันต์..แหละเหมันต์..ผันผ่านแล้ว
ใจยังแน่ว..แจวเรือรัก..สุดหักหา
ชะเง้อคอย..ชะรอยรัก..จักลับลา
ดุจทิวา..ราตรีกาล..หมุนผ่านไป

[จะไม่เด็ด]

เหมันต์เคลื่อนสะเทือนใจไหวหวั่น
สะดุ้งวันผันผ่านสะท้านสาย
ลมเกลียวกุดมุดแหวกกระแทกกาย
สิ้นลมสายได้ความเปลี่ยว..เดี่ยววิญญา..

...ร่วมแจมครับ

                 

 
    หลายคิมหันต์..แหละเหมันต์..ผันผ่านแล้ว
ใจยังแน่ว..แจวเรือรัก..สุดหักหา
ชะเง้อคอย..ชะรอยรัก..จักลับลา
ดุจทิวา..ราตรีกาล..หมุนผ่านไป

เหมันต์เลื่อนเคลื่อนคิมหันต์ผันผ่านอีก
รักหลบหลีก...อย่างเคยคง.....ปลงไฉน
แจวเรือน้อยลอยหา...สุดฟ้าไกล
ไม่เจอใครจนสุดวัน...วสันตฤดู..

[สายลมสีขาว]

นภากลางราตรี                              ไร้วจีที่เอ่ยอ้าง
ดวงดาวส่องแพรวพราง                รักเจือจางกลางเหมันต์
เงียบเหงาและเดียวดาย                  คือความหมายแห่งรักฉัน
ขืนข่มทุกคืนวัน                             แสนจีรันกลางทรวงใน

ตั้งตาเฝ้ารอคอย                            วสันต์คล้อยร้อยดวงใจ
ส่องผ่านสู่ภายใน                           ลมอุ่นไอพริ้วแผ่วมา
ความเศร้าที่เคยมี                          เป็นธุลีแก่พฤกษา
หมดสิ้นหยาดน้ำตา                       ตามเวลาที่ผ่านไป

เข้าสู่คิมหันต์                                ทุกอย่างพลันดูสดใส
ความรักเริ่มผลิใบ                         เหมือนหัวใจเริ่มผลิบาน
แสงแดดยามทิวา                          คือดาราส่องประสาน
งดงามเป็นตำนาน                         เหนือกลกาลสุดฟ้าไกล

ถึงสารทแห่งหน้าหน้าฝน              หยาดน้ำพรมจนสั่นไหว
สะท้านทั้งดวงใจ                         เหมือนมีใครมากรีดแทง
น้ำตาที่เคยสุข                              กลับตรมทุกข์ดุจอับแสง
ช่างดูรามฟ้าแกล้ง                        ที่จำแลงเรื่องหัวใจ ...                   

[Kotchanan]

เหมันต์เคลื่อนสะเทือนใจไหวหวั่น
สะดุ้งวันผันผ่านสะท้านสาย
ลมเกลียวกุดมุดแหวกกระแทกกาย
สิ้นลมสายได้ความเปลี่ยว..เดี่ยววิญญา..

...ร่วมแจมครับ

                 

 
    หลายคิมหันต์..แหละเหมันต์..ผันผ่านแล้ว
ใจยังแน่ว..แจวเรือรัก..สุดหักหา
ชะเง้อคอย..ชะรอยรัก..จักลับลา
ดุจทิวา..ราตรีกาล..หมุนผ่านไป

เหมันต์เลื่อนเคลื่อนคิมหันต์ผันผ่านอีก
รักหลบหลีก...อย่างเคยคง.....ปลงไฉน
แจวเรือน้อยลอยหา...สุดฟ้าไกล
ไม่เจอใครจนสุดวัน...วสันตฤดู..

                               
     น้ำแห้งขอด..จอดติดหล่ม..จมโคลนปรัก
กอดพายหัก..รักเรือล่ม..ตรมอดสู
อนิจจา..ไขว่คว้าฝั่ง..เยือนยังภู
กลับสุดกู่..ฤดูเหงา..เข้าแทรกซึม

[จะไม่เด็ด]

เหมันต์เคลื่อนสะเทือนใจไหวหวั่น
สะดุ้งวันผันผ่านสะท้านสาย
ลมเกลียวกุดมุดแหวกกระแทกกาย
สิ้นลมสายได้ความเปลี่ยว..เดี่ยววิญญา..

...ร่วมแจมครับ

                 

 
    หลายคิมหันต์..แหละเหมันต์..ผันผ่านแล้ว
ใจยังแน่ว..แจวเรือรัก..สุดหักหา
ชะเง้อคอย..ชะรอยรัก..จักลับลา
ดุจทิวา..ราตรีกาล..หมุนผ่านไป

เหมันต์เลื่อนเคลื่อนคิมหันต์ผันผ่านอีก
รักหลบหลีก...อย่างเคยคง.....ปลงไฉน
แจวเรือน้อยลอยหา...สุดฟ้าไกล
ไม่เจอใครจนสุดวัน...วสันตฤดู..

                               
     น้ำแห้งขอด..จอดติดหล่ม..จมโคลนปรัก
กอดพายหัก..รักเรือล่ม..ตรมอดสู
อนิจจา..ไขว่คว้าฝั่ง..เยือนยังภู
กลับสุดกู่..ฤดูเหงา..เข้าแทรกซึม

สามฤดูอยู่กับเหงาที่เข้าแทรก
ให้นึกแปลกจากสนุกสนานพาลเงียบขรึม
หรือจมกับปลักอยู่กับรักที่แทรกซึม
ถึงเพียงงึมงำอยู่..กับฤดูกาล..

[Kotchanan]

สามฤดูอยู่กับเหงาที่เข้าแทรก
ให้นึกแปลกจากสนุกสนานพาลเงียบขรึม
หรือจมกับปลักอยู่กับรักที่แทรกซึม
ถึงเพียงงึมงำอยู่..กับฤดูกาล..

     ฤดูโศก..โศกา..มาไม่หยุด
ให้ยื้อยุด..ฉุดรั้ง..อย่างห้าวหาญ
ทำฉันใด..ใจร้าว..เปล่าดวงมาน
ฤาจะพาล..สิ้นลม..ตรมทุกฤดู

(แบบว่า..อยากต่อสักฤดูน่ะ)