กลอน ของ วีรโฆษ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
21 พฤศจิกายน 2024, 11:59:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: กลอน ของ วีรโฆษ  (อ่าน 5768 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
03 มีนาคม 2009, 02:51:PM
porphyra
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 4
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 14



« เมื่อ: 03 มีนาคม 2009, 02:51:PM »
ชุมชนชุมชน

ผมเพิ่งเข้ามาเล่นครับ  ช่วงนี้ปิดเทอมพอดี  เลยขอใช้เวลาว่างเพลินๆ
สักวาโอเน็ต


                    สักวาน่าจะโห่ให้เรือล่ม      นี่ขนมโอเน็ตอร่อยไฉน
ไร้น้ำยาป่าเงี้ยวมาเจียวไส้      เหลือฝืดไปไม่อร่อยค่อยขากคาย

   หรือฝีมือถือตัวมามัวยั้ง      กลัวเด็กพังพินาศอาจชีพสลาย
ให้เวลาช้าเฉื่อยเอื่อยๆสบาย      จนง่วงหงายวายคว่ำจ้ำบ๊ะนอน

   สังคมไทยไม่ว่าพอยากอยู่                   แต่เลขดูหมูๆเหมือนในสอน
วิทยาน่าละเมอเพ้อเป็นกลอน      ง่ายแง่อ่อนผ่อนเบาหรือเอาใจ

   สุขขะ พละ ศิลปะ      ดูเหมือนจะเจนจบก็หาไม่
เอาแต่เรื่องประเทืองปัญญาใคร      ไม่ได้ใช้ในชีวาน่าระทม

   สักวาน่าล้อให้เรือคว่ำ      เหมือนหนึ่งยำบอระเพ็ดที่เข็ดขม
กะให้หวานปานอ้อยอย่าคอยชม      หัวร่อล้มทั้งยืนกลืนอุรา

   โอเอ๋ย โอเน็ต      นั่งจนเคล็ดขัดยอกทั้งศอกขา
หลับแปดตื่นฝืนใจไม่นำพา      เหลือเบื่อบ้าบอกใครไม่ได้เลย

   แต่งเอ๋ยแต่งกลอน      แต่งเข้าตอนนอนไม่หลับพับผ่าเอ๋ย
แต่งได้ยาวเก้าวาน่าชมเชย      แต่งเพื่อเผยผัดฆ่าเวลาไป

   สักวาฝากฟ้าให้มารับ      ช่วยสดับศัพท์เสียงสำเนียงใส
เอาไปบอกรัฐมนตรีที่อยู่ไกล      ว่าฟ้าใหม่ร่นเวลาเถอะจ้าพ่อคุณ
ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
03 มีนาคม 2009, 02:55:PM
porphyra
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 4
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 14



« ตอบ #1 เมื่อ: 03 มีนาคม 2009, 02:55:PM »
ชุมชนชุมชน


กลอนกล โคลง

ร้อยโคลงกานต์แก้วก่อง       กำจาย
ใจดั่งมาลัยสาย                        สุกสล้าง
สานเสียงร่ำร้องสลาย       ทุกข์วิโยก
นานจวบกาลผ่านร้าง       โลกสิ้น   แสงเดือน

เตือนจิตใจให้มั่น       มุ่งหมาย
มาตรสิ่งขวางอาจทลาย       บ่กั้น
เพื่อนเอาความแกร่งกาย       ใจบั่น
ตัดเงื่อนที่ผูกนั้น       เกลื่อนสิ้น   เศษสลาย

ชีวิตวายว่าสิ้น       สุสาน
ผลาญกลิ่นจิตกาธาน       ที่ไหม้
หายเลือนล่วงลบกาล       ก่อนเก่า   มอดรา
มลายแค่ตัวกายได้       บ่ดับสิ้น   เบญจขันธ์

ผลกรรมก่อนเก่าไซร้       เกื้อหนุน
นำจุติล้ำบุญ          ส่งให้
สุขสันต์แต่ถ่วงดุล       โดยบาป   
อันเพื่อนทำชี้ได้       ตลอดล้ำ   เพราะกรรมเอย
ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
03 มีนาคม 2009, 02:59:PM
porphyra
LV2 วัยเร่ร่อนผจญภัย
**

คะแนนกลอนของผู้นี้ 4
ออฟไลน์ ออฟไลน์

กระทู้: 14



« ตอบ #2 เมื่อ: 03 มีนาคม 2009, 02:59:PM »
ชุมชนชุมชน

ร้อยโคลงกานต์แก้วก่อง   กำจายใจ                   ดั่งมาลัยสายสุกสล้างสาน
เสียงร่ำร้องสลายทุกข์วิโยกนาน                       จวบกาลผ่านร้างโลกสิ้นแสงเดือน

เตือนจิตใจให้มั่นมุ่งหมายมาตร                        สิ่งขวางอาจทลายบ่กั้นเพื่อน
เอาความแกร่งกายใจบั่นตัดเงื่อน                     ที่ผูกนั้นเกลื่อนสิ้นเศษสลาย

ชีวิตวายว่าสิ้นสุสานผลาญ                                  กลิ่นจิตกาธานที่ไหม้หาย
เลือนล่วงลบกาลก่อนเก่า   มอดรามลาย              แค่ตัวกายได้บ่ดับสิ้นเบญจขันธ์

ผลกรรมก่อนเก่าไซร้เกื้อหนุนนำ                      จุติล้ำบุญส่งให้สุขสันต์
แต่ถ่วงดุลโดยบาปอันเพื่อนทำ                          ชี้ได้ตลอดล้ำเพราะกรรมเอย
ข้อความนี้ มี 2 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s